«Δεν του χαρίστηκε ούτε χιλιοστό της δόξας του. Την κατέκτησε με την αξία του. Ο Πικάσο κατείχε τα "κλειδιά" της Τέχνης του 20ού αιώνα, έγινε ο "μετρονόμος" του. Φτωχό παιδί, εξαιρετικά προικισμένο, έγινε γρήγορα μεγάλος καλλιτέχνης. Ελεγε πως έπρεπε να γεράσει για να ζωγραφίζει σαν παιδί κι ότι "πατέρας του ήταν ο Γκρέκο και μάνα του ο Σεζάν". Οταν ζωγράφισε "Τα κορίτσια της Αβινιόν" δεν κατάλαβε κανείς την επανάστασή του. Ο Πικάσο δεν απέδρασε από τον εφιαλτικό κόσμο της εποχής του. Αντίθετα τον κοίταζε κατάματα και οργισμένος, "κομμάτιασε" με τα έργα του, και προπάντων με τη διάσημη "Γκερνίκα", αυτόν τον εφιαλτικό κόσμο». Τα παραπάνω είναι κρίσεις για τον Πικάσο, της καθηγήτριας της Ιστορίας της Τέχνης και διευθύντριας της Εθνικής Πινακοθήκης, Μαρίνας Λαμπράκη - Πλάκα, μεταφράστριας μεταξύ άλλων του πολύ πρωτότυπου στο είδος του βιβλίου (εκδόσεις Καστανιώτη), εικονογραφημένου με οκτώ σχέδια, «Πάμπλο Πικάσο - Ο ζωγράφος του 20ού αιώνα», σε επιμέλεια Θανάση Νιάρχου. Ενα βιβλίο για τον μεγαλοφυή, επαναστάτη ιδεολογικά και καλλιτεχνικά δημιουργό, που πρόλαβε, όπως έλεγε «να πιει το νερό και της Κουβανικής επανάστασης», με υπέροχα κείμενα 21 πολύ σημαντικών Ελλήνων και ξένων ποιητών, εικαστικών, ιστορικών Τέχνης: Κριστιάν Ζερβός (ελληνικής καταγωγής, εκδότης του περίφημου παρισινού περιοδικού «Τετράδια Τέχνης», φίλος, ομοϊδεάτης του Πικάσο), Οδυσσέας Ελύτης, Ανδρέας Εμπειρίκος, Νίκος Εγγονόπουλος, Αντρέ Μπρετόν, Πωλ Ελυάρ, Λουί Αραγκόν, Ζακ Πρεβέρ, Αλέκος Φασιανός, Μερόπη Πρέκα, Νίκος Στεφάνου, Γιάννης Ψυχοπαίδης, Σπύρος Μελάς κ.α. Μεταφραστές των ξενόγλωσσων κειμένων είναι μεταξύ άλλων οι εξαιρετικοί ποιητές: Χριστόφορος Λιοντάκης και Αντώνης Φωστιέρης.