Τις μέρες αυτές κυριαρχεί παγκοσμίως η υποκρισία των «ισχυρών». Ξεχειλίζουν τα «δώρα» και η «αγάπη» από «φιλεύσπλαχνες» κυρίες και «ευαγή ιδρύματα». Διοργανώνονται μαραθώνιοι «ελπίδας» και συσσίτια για τους «καημένους» τους φτωχούς. Ανάμεσα σε αυτούς τους «καημένους» είναι οι εκατοντάδες χιλιάδες άστεγοι σε ολόκληρη την Ευρώπη. Ανθρωποι που δεν έχουν απάντηση εάν τους ρωτήσεις πού μένουν, άνθρωποι χωρίς διεύθυνση, χωρίς οδό και αριθμό. Τον 21ο αιώνα, η καπιταλιστική Γηραιά Ηπειρος και μαζί της η «ισχυρή» Ελλάδα δεν έχουν νοιαστεί να στεγάσουν τους λαούς τους.

Σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιεύτηκαν πριν από δυο χρόνια, οι άστεγοι στη Γαλλία έφταναν τους 90.000, στη Γερμανία ο αριθμός εκτοξευόταν στους 330.000, ενώ στην Αγγλία άγγιζε τους 350.000. Παλιότερη έρευνα του Παρατηρητηρίου για την Ελλειψη Στέγης της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Οργανώσεων που δουλεύουν για τους άστεγους υπολογίζει πως στις 15 χώρες που συμμετείχαν μέχρι το 2002 στην ΕΕ υπήρχαν περισσότεροι από 2.000.000 άστεγοι. Αστεγοι του δρόμου, πολίτες που δε διαθέτουν στέγη και φιλοξενούνται σε ξενώνες και ιδρύματα. Αστεγοι, που κάνουν χρήση προγραμμάτων κοινωνικής κατοικίας ή ζουν σε ακατάλληλες κατοικίες.

Οι εικόνες στους δρόμους, στις πλατείες και τους σιδηροδρομικούς σταθμούς των μεγάλων ευρωπαϊκών μεγαλουπόλεων έχουν έρθει και στη χώρα μας. Εικόνες ανθρώπων πεταμένων με μια παλιά κουβέρτα για περιουσία και ένα χαρτόκουτο για σπίτι δεν είναι πια τόσο άγνωστες στην Αθήνα. Σύμφωνα, μάλιστα, με στοιχεία του Ευρωπαϊκού Παρατηρητηρίου για την Ελλειψη Στέγης, οι άστεγοι στην πρωτεύουσα φτάνουν τους 11.000. Πανελλαδικά ο αριθμός τους, με βάση έρευνα της ΜΚΟ «Κλίμακα», φτάνει τους 17.000. Αλλη έρευνα της ίδιας οργάνωσης (τον Ιούνη του 2006) υπολογίζει πως το 50% έμεινε χωρίς στέγη λόγω οικονομικών προβλημάτων και το 46,4% λόγω ανεργίας. Χαρακτηριστικό στοιχείο είναι, επίσης, πως το 46,5% δεν έχει στέγη για περισσότερο από 3 χρόνια.

Αναφερόμαστε στους ανθρώπους που την περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων «εξαφανίστηκαν» γιατί «βρώμιζαν» τη «λαμπερή» Αθήνα. Είναι οι «περιθωριακοί», οι «άχρηστοι», οι «άτυχοι», οι «δυστυχισμένοι», οι «ξεχασμένοι», οι «απόκληροι της ζωής». Αναλόγως το πώς βολεύει χρησιμοποιείται και το αντίστοιχο επίθετο. Αναφερόμαστε στους ανθρώπους που την περίοδο των γιορτών αποκτούν δημοσιότητα. Τους θυμούνται τα ΜΜΕ για να οργανώσουν κάποιο δακρύβρεχτο ρεπορτάζ γεμάτο πόνο. Για να ακολουθήσει μετά η προβολή της προσφοράς κάποιων «φωτεινών» προσωπικοτήτων, που βοηθούν τη φτώχεια και την ανέχεια. Αναφερόμαστε σε αυτούς τους ανθρώπους, που προσπερνάμε ατάραχοι όταν περπατάμε στο δρόμο.

Οσα κι αν καταλογίζουν οι «δημοκράτες» της ΕΕ στον «κακό» σοσιαλισμό που γνωρίσαμε, είναι κάποια θέματα, για τα οποία, πραγματικά, δε δικαιούνται να μιλούν. Δεν κατάφεραν, κι ούτε πρόκειται να καταφέρουν, να μιλούν γι' αυτά. Ο σοσιαλισμός «εξαφάνισε» κάποιες λέξεις απ' το λεξιλόγιο των πολιτών (άνεργος, ανασφάλιστος, απαίδευτος). Μια απ' αυτές είναι και η λέξη «άστεγος». Αυτά τα ξεχνάνε οι εκπρόσωποι του «ελεύθερου κόσμου». Προφανώς, γιατί απ' τη φύση του το σύστημά τους είναι εκμεταλλευτικό και δεν μπορεί να τα λύσει. Συνεπώς, το μόνο που κάνουν είναι να κάνουν ευχές και να χύνουν κροκοδείλια δάκρυα κάθε Χριστούγεννα και Πάσχα. Την ίδια στιγμή, τα κέρδη των λίγων και «εκλεκτών» φτάνουν σε ύψη ασύλληπτα, όταν οι άστεγοι όλου του κόσμου τρέφονται από συσσίτια και απ' τα σκουπίδια...