Ο Γιώργος Ορφανός στην ομιλία του έκανε μια αναφορά στη συγκομιδή μεταλλίων των Ελλήνων αθλητών με αναπηρία στις διάφορες διεθνείς διοργανώσεις, που -όπως είπε- επιβεβαιώνουν την άνοδο του ειδικού αθλητισμού, ενόψει μάλιστα και των Παραολυμπιακών του Πεκίνου. Οπως τόνισε, το υφυπουργείο Αθλητισμού δίνει ιδιαίτερη έμφαση στην καλή οργάνωση και παρουσία των Αθλητικών Σωματείων ΑμεΑ, τα οποία αποτελούν τη ραχοκοκαλιά του Ειδικού Αθλητισμού. Επισήμανε ότι βρίσκεται σε εξέλιξη πρόγραμμα καταγραφής των δράσεών τους, ώστε να αξιολογηθεί το καθένα ξεχωριστά και να έχει τις ανάλογες παροχές της πολιτείας. Τέλος, αναφέρθηκε και στη διοργάνωση από την Ελλάδα το 2007 του πανευρωπαϊκού πρωταθλήματος τυφλών και αντίστοιχου της άρσης βαρών σε πάγκο.
Κι όμως η πραγματικότητα διαψεύδει τον ίδιο τον υφυπουργό, αλλά και την πολιτική που εξυπηρετεί που στη λογική του κέρδους από τον αθλητισμό ως προϊόν αφήνει απ' έξω τα άτομα με ειδικές ανάγκες. Για παράδειγμα, τι άλλαξε στον αθλητισμό των ΑμεΑ με τη διοργάνωση των Παραολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας. Πού βρήκαν εφαρμογή όλες εκείνες οι μεγαλοστομίες των κυβερνώντων για αναβάθμιση. Εκείνο που υπάρχει, όπως υπήρχε πριν το 2004 και μετά, είναι η ανυπαρξία των προγραμμάτων μαζικής λαϊκής άθλησης όσον αφορά τους αναπήρους. Υπάρχει η εμφανής έλλειψη των ειδικών σχολείων, η υπολειτουργία των ήδη υπαρχόντων. Τα περισσότερα αθλητικά σωματεία των ατόμων με αναπηρία υπολειτουργούν εξαιτίας της έλλειψης χρηματοδότησης ή από το γεγονός ότι τα χρήματα που δίνονται (όποτε και εάν...) δε φθάνουν ούτε για τα βασικά. Ανυπαρξία αθλητικών εγκαταστάσεων (που σε κάποιες περιπτώσεις έχουν ειδικό χαρακτήρα), αφού ό,τι φτιάχτηκε για τους Ολυμπιακούς η κυβερνητική πολιτική το δίνει στους ιδιώτες, παρά για εκμετάλλευση από το λαό.
Και βέβαια, όταν η κυβέρνηση του κ. Ορφανού δεν ενδιαφέρεται για τις καθημερινές ανάγκες των αναπήρων, τους οποίους φροντίζει να τους θυμάται μόνο σε προεκλογικές περιόδους, πώς θα βελτιώσει τον αθλητισμό σαν πραγματική ανάγκη των συγκεκριμένων ατόμων, που συν τοις άλλοις λειτουργεί και σαν θεραπευτική αγωγή σε πολλές περιπτώσεις.