Η πολιτική των βιομηχάνων, οι οποίοι και έχουν το πάνω χέρι στη διαμόρφωση των τιμών, ρίχνει λάδι στη φωτιά της ακρίβειας σε μια μεγάλη γκάμα εμπορευμάτων πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης. Το γεγονός αυτό καταγράφεται στο «δείκτη τιμών παραγωγού στη βιομηχανία» που καταρτίζει η Εθνική Στατιστική Υπηρεσία (ΕΣΥΕ), που μας πληροφορεί ότι το Νοέμβρη του 2006 - σε μέσα επίπεδα 12μηνου - ο εν λόγω δείκτης σκαρφάλωσε στο 6,6%. Τρέχει, δηλαδή, με ρυθμό διπλάσιο από τον επίσημο τιμάριθμο λιανικής και πολύ παραπάνω σε σχέση με το καλάθι της νοικοκυράς.

Αποκαλυπτικό είναι και το γεγονός ότι οι ντόπιοι βιομήχανοι τιμολογούν τα παραγόμενα εμπορεύματα μεταποίησης ανάλογα με το εάν τα προορίζουν για την εσωτερική αγορά ή για εξαγωγές. Οπως προκύπτει, στην εσωτερική αγορά αποσπούν πολύ μεγαλύτερα ποσοστά κερδών, γεγονός που αποκαλύπτει και το μέγεθος της λεηλασίας των λαϊκών εισοδημάτων, αλλά και την... ποιότητα του πολυδιαφημισμένου υποτιθέμενου ανταγωνισμού ανάμεσα στις επιχειρήσεις.

Από τη σύγκριση των βιομηχανικών τιμών ανάμεσα στο μήνα Νοέμβρη του 2006 με το Νοέμβρη του 2005 προκύπτουν τα παρακάτω:

• Η μεσοσταθμική αύξηση διαμορφώνεται σε 2,6%.
• Ο «δείκτης τιμών παραγωγού εγχώριας αγοράς» (τα παραγόμενα εμπορεύματα της ντόπιας μεταποίησης που πουλιούνται στο εσωτερικό) αυξήθηκε σε ποσοστό 3,4%.
• Ο «δείκτης τιμών παραγωγού εξωτερικής αγοράς» (τα εγχωρίως παραγόμενα εμπορεύματα μεταποίησης που πουλιούνται στο εξωτερικό) εμφανίζουν αύξηση 0,8%.

Οπως δείχνουν τα επίσημα στοιχεία οι αυξήσεις στην ντόπια αγορά φτάνουν να είναι παραπάνω από 4 φορές σε σχέση με αυτά που πουλιούνται στο εξωτερικό.