Κάλλιο αργά παρά ποτέ... Στο πρωτοχρονιάτικο φύλλο, δημοσιεύσαμε, κλείνοντας το τρίμηνο διηγηματικό αφιέρωμά μας για τα 60 χρόνια από την ίδρυση του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, το διήγημα «Το περιστέρι». Το διήγημα έγραψε κάποιος στα χρόνια του Eμφυλίου, με την υπογραφή Νίκος Γλαύκος. Επί μακρόν, πριν την επιλογή των διηγημάτων του αφιερώματος και στη διάρκεια της δημοσίευσής τους, απευθυνόμενοι σε αρκετούς λογοτέχνες - αγωνιστές του ΕΑΜ και του ΔΣΕ, προσπαθήσαμε να μάθουμε - χωρίς να το καταφέρουμε για όλα - τα πραγματικά ονόματα όσων η υπογραφή έμοιαζε με ψευδώνυμο. Ακαρπη ήταν και η προσπάθεια να «ανακαλύψουμε», έγκαιρα, ποιος ήταν ο Νίκος Γλαύκος.

Το μάθαμε όμως, λίγες ώρες μετά την κυκλοφορία του πρωτοχρονιάτικου φύλλου, με ένα τηλεφώνημα του συντρόφου Γιώργη Μωραΐτη. Το «Νίκος Γλαύκος» ήταν ένα από τα ψευδώνυμα που χρησιμοποίησε ο αξέχαστος σύντροφος, αγωνιστής, χρονογράφος και συγγραφέας, Νίκος Παπαπερικλής (εδώ σημειώνουμε ότι στο αφιέρωμα περιλήφθηκε και το διήγημά του «Παπαλεβέντενα», το οποίο υπέγραφε με το πραγματικό όνομά του). Εκτός από το ψευδώνυμο «Φιλικός», με το οποίο υπέγραφε το χρονογράφημα στο μεταπολιτευτικό «Ρ», υπέγραφε κείμενά του και με διάφορα ψευδώνυμα. Λ.χ. «Νίκος Γλαύκος» στα χρόνια της Εθνικής Αντίστασης και του Εμφυλίου, «Ειρηνικός» στην προδικτατορική «Αυγή» και «Ορέστης» στη «Φωνή της Αλήθειας» στη διάρκεια της χούντας.