Το «αρραγές» μέτωπο με την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ αντιπαραθέτει η κυβέρνηση στους αγώνες ενάντια στην αναθεώρηση του άρθρου 16, με στόχο να κάμψει τις λαϊκές κινητοποιήσεις για δημόσια και δωρεάν Παιδεία.

Η ένθερμη υποστήριξη της ιδιωτικοποίησης της Παιδείας από την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ διευκολύνει σημαντικότατα την κυβέρνηση στην προσπάθειά της να δημιουργήσει την εικόνα ότι η αντιδραστική αυτή αλλαγή συναντά την αποδοχή και συναίνεση «της πλειοψηφίας της κοινωνίας». Στο πλαίσιο αυτό οι μαζικές και πολύμορφες κινητοποιήσεις των φοιτητών, των καθηγητών και των εργαζομένων παρουσιάζονται ως αντιδράσεις «οπισθοδρομικών μειοψηφιών», αν και μέχρι τώρα αποφεύγεται μια κατά μέτωπο επίθεση με το κίνημα που αναπτύσσεται, αντλώντας συμπεράσματα από προηγούμενες κινητοποιήσεις στο χώρο της Παιδείας.

Κρατώντας χαμηλούς τόνους και επιχειρώντας να «θάψει» με κάθε τρόπο τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις, η κυβέρνηση επιδιώκει να πάρει το «πράσινο φως» για την ιδιωτικοποίηση της ανώτατης παιδείας. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος επέμεινε και χτες στην εκτίμησή του ότι έχει επιτευχθεί συναίνεση μεταξύ κυβέρνησης και ΠΑΣΟΚ για την αναθεώρηση του άρθρου 16, εκτίμηση που «δικαιώθηκε» αμέσως μετά και από την άθλια επίθεση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ κατά των λαϊκών κινητοποιήσεων ενάντια στην αναθεώρηση του άρθρου 16.

Η «παθιασμένη» υποστήριξη του ΠΑΣΟΚ διευκολύνει επίσης την κυβέρνηση να αποκρύπτει από ευρύτερες λαϊκές μάζες το μέγεθος της αντιδραστικής ανατροπής που δρομολογείται στην Παιδεία, γεγονός που της επιτρέπει να πουλάει τα παραμύθια περί ενίσχυσης των δημόσιων πανεπιστημίων, περί «καλού ανταγωνισμού» κ.ο.κ.

Πάντως, ο Θ. Ρουσόπουλος άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο κρατικής επιχορήγησης των ιδιωτικών ΑΕΙ, επιβεβαιώνοντας τους χειρότερους φόβους για το μέλλον των κρατικών πανεπιστημίων. Κληθείς από το «Ρ» να διευκρινίσει εάν τα λεγόμενα «μη κρατικά μη κερδοσκοπικά πανεπιστήμια» θα έχουν πρόσβαση σε δημόσιους πόρους και θα επιχορηγούνται από τον κρατικό προϋπολογισμό, ο εκπρόσωπος παρέπεμψε στον εκτελεστικό νόμο του αναθεωρημένου άρθρου 16: «Οτιδήποτε έχει να κάνει με αυτό το θέμα, αντιλαμβάνεστε ότι θα αποτελέσει αντικείμενο μεγάλης δημόσιας συζήτησης και δημόσιας διαβούλευσης, από τη στιγμή που θα πρέπει να γίνει εφαρμοστικός νόμος του Συντάγματος», δήλωσε ο Θ. Ρουσόπουλος και συμπλήρωσε: «Ας περιμένουμε να ψηφιστεί από την επόμενη Βουλή το άρθρο 16 και εν συνεχεία η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας δεσμεύεται ότι θα κάνει έναν ευρύ ανοιχτό διάλογο με όλους τους ενδιαφερόμενους. Θα ακούσει τις απόψεις, έτσι ώστε ο νόμος αυτός ο οποίος θα εφαρμόζει τη συγκεκριμένη διάταξη, το αναθεωρημένο άρθρο 16, να είναι ο καλύτερος δυνατός»...

Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση έχει να επιδείξει και συσπείρωση των στελεχών της υπέρ της αντιδραστικής μεταρρύθμισης στην Παιδεία. Χτες ο υπουργός Μεταφορών Μ. Λιάπης έκρινε σκόπιμο να υπερασπιστεί τη «μεγάλη μεταρρύθμιση» στην Παιδεία, θέτοντας το εξής τρομερό θέμα: «Ας ρωτήσουμε όλους αυτούς που σήμερα φωνασκούν και αντιδρούν στη μη καθιέρωση των "μη κρατικών πανεπιστημίων", πού έχουν στείλει τα παιδιά τους να σπουδάσουν και πόσο έχουν ξοδέψει γι' αυτά. Γιατί τελικά η υποκρισία έχει και τα όριά της» (σ.σ. από την πόλη έρχομαι...).

Να ρίξει στάχτη στα μάτια των ψηφοφόρων που αντιδρούν στην ιδιωτικοποίηση της Παιδείας επιχειρεί η Ρηγίλλης, είτε αντιστρέφοντας την πραγματικότητα είτε εξωραΐζοντας την εφιαλτική προοπτική της απόλυτης κυριαρχίας των πολυεθνικών στην ανώτατη εκπαίδευση.

Σε «νον πέιπερ» με τα «σημεία πολιτικού λόγου για την αναθεώρηση του άρθρου 16», που κυκλοφόρησε χτες από το Γραφείο Τύπου της ΝΔ, παρέχονται αφειδώς (ψευδείς) διαβεβαιώσεις ότι τάχα η Παιδεία θα παραμείνει «δημόσιο αγαθό», ότι η πολιτεία θα ελέγχει αυστηρά τα μη κρατικά πανεπιστήμια και θα διασφαλίζει «υψηλής ποιότητας υπηρεσίες» από αυτά, ενώ «θα είναι μη κερδοσκοπικά». Στα χονδροειδή ψέματα περιλαμβάνεται ακόμα η διαβεβαίωση ότι «τα νέα ιδρύματα θα λειτουργούν συμπληρωματικά με τα κρατικά» και «δε θα χρηματοδοτούνται από την Πολιτεία και θα στηρίζονται σε ιδίους πόρους». Ακάθεκτοι οι συντάκτες του προπαγανδιστικού σημειώματος, συνεχίζοντας ισχυριζόμενοι ότι «η ίδρυση των μη κρατικών πανεπιστημίων δε σημαίνει ιδιωτικοποίηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, αλλά αντιθέτως έγκαιρη και σίγουρη προστασία του κύρους και της δύναμης της δημόσιας εκπαίδευσης» (σ.σ. και όποιος το πιστέψει το πίστεψε...).