ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Θεωρείτε ότι τα ιδιωτικά πανεπιστήμια θα συνδεθούν με την αγορά εργασίας; Δηλαδή ακούγεται ότι θα λένε τα ιδιωτικά πανεπιστήμια ελάτε σε μας γιατί εμείς ελέγχουμε και 100 θέσεις εργασίας σε 4 πολυεθνικές, που γίνεται ήδη στο εξωτερικό.

ΑΛ. ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Αν κάποια πανεπιστήμια κατ' αρχήν το εξασφαλίσουν, θα είναι για ελάχιστους. Δεύτερον: Μπορεί ένας επιχειρηματίας να παίρνει από ένα συγκεκριμένο πανεπιστήμιο, αλλά αυτό θα είναι σε βάρος όλων των υπολοίπων. Θα πάρει ένα μέρος.

Δε λύνεται το πρόβλημα της απασχόλησης των πολλών. Βέβαια, για σκεφτείτε, πόσο θα πληρώνεις σ' αυτά, διότι το πρόσθετο κίνητρο θα είναι να στείλω το παιδί μου εκεί για να βρει δουλιά.

Αλλά να βάλουμε και ένα άλλο ζήτημα: Ποιος θα καθορίσει ποια επαγγέλματα πρέπει να αναπτυχθούν για να δημιουργήσουν θέσεις εργασίας;

Εδώ είναι τραγέλαφος. Εδώ μπαίνει το θέμα του σχεδιασμού και ο σχεδιασμός δεν είναι τεχνοκρατικός, είναι τι οικονομία έχω, τι θέλω να αναπτύξω σ' αυτή τη χώρα, ποιες κοινωνικές υπηρεσίες θέλω να αναπτύξω, ποιο είναι το περιεχόμενο της κοινωνικής πολιτικής, του πολιτισμού και από εκεί καθορίζεις και λες, θέλω ας πούμε σκηνοθέτες, θέλω καθηγητές Καλλιτεχνικής Παιδείας.

Ο σχεδιασμός δεν μπορεί να υπάρξει σε μια κοινωνία όπου πια ο σχεδιασμός είναι κατά επιχείρηση. Και όταν προτάσσεται το κέρδος, δεν μπορεί να υπάρξει σχεδιασμός, διότι ο σχεδιασμός των επαγγελμάτων δεν μπορεί να υπηρετήσει στενά το κέρδος.