Μερικές βδομάδες μετά την εκτέλεση του Σαντάμ Χουσεΐν και δύο βδομάδες μετά την παρουσίαση της λεγόμενης «νέας στρατηγικής» του Προέδρου των ΗΠΑ για τη χώρα, το μακελειό στο απέραντο σφαγείο στο οποίο έχουν μετατρέψει το Ιράκ οι δυνάμεις κατοχής συνεχίζεται. Η βδομάδα που πέρασε ήταν γεμάτη φρικτούς απολογισμούς νεκρών - μεταξύ αυτών και δεκάδες άνδρες των κατοχικών δυνάμεων και μισθοφόροι. Παρεμπιπτόντως, ο θάνατος πέντε μισθοφόρων μετά την πτώση ενός «ιδιωτικού» ελικοπτέρου στα μέσα της βδομάδας, οι τέσσερις εκ των οποίων βρέθηκαν νεκροί με μια σφαίρα στο κεφάλι ο καθένας, ανέδειξε κι ένα στοιχείο το οποίο οι περισσότερες αναλύσεις για το Ιράκ παραγνωρίζουν, αν δεν αγνοούν τελείως: Οτι, δηλαδή, πέραν του «επίσημου» αμερικανικού στρατού κατοχής (περίπου 140.000 + 21.500=165.000 άνδρες), υπάρχουν και άλλοι περίπου 100.000 μισθοφόροι από κάθε γωνιά της Γης που τη συνδράμουν (165.000+100.000=265.000), γεγονός που σημαίνει ότι στα εδάφη της πάλαι ποτέ Μεσοποταμίας βρίσκονται πάνω από 0,25 εκατ. κατοχικοί, χωρίς να υπολογίζονται οι δυνάμεις του δοσιλογικού στρατού και της αστυνομίας.

Οχι ότι το μέγεθος της δύναμης - που διαθέτει, εκτός των άλλων, τα τελειότερα στρατιωτικά μέσα που υπάρχουν στον πλανήτη - έχει πια καμία μεγάλη σημασία: Η πειστικότερη ομολογία της (πραγματικής, ή, μήπως, ηθελημένης;) αδυναμίας των δυνάμεων κατοχής να ελέγξουν ακόμη και τη σιδερόφρακτη Βαγδάτη δόθηκε από τη λεγόμενη Επιχείρηση Πλήγμα Τόμαχοκ: Στόχος της επιχείρησης, που άρχισε επίσης στα μέσα της βδομάδας, να κατασταλούν «εστίες τρομοκρατών» (τρομοκράτες αποκαλούνται συλλήβδην αντιστασιακές ομάδες, παραστρατιωτικές θρησκευτικές ομάδες φανατικών, ιδιωτικοί στρατοί) πρακτικά σε ένα μεγάλο τμήμα της ιρακινής πρωτεύουσας, στη συνοικία Χάιφα. Εχουν προηγηθεί δεκάδες ανάλογες επιχειρήσεις και στη Βαγδάτη και σε άλλες πόλεις, με την πιο αλησμόνητη στη Φαλούτζα (που ένας αναλυτής είχε αποκαλέσει αμερικανική Γκερνίκα), που δείχνουν πέραν πάσης αμφιβολίας ότι η κατοχή, όπως εξάλλου κάθε ξένη στρατιωτική κατοχή σε οποιαδήποτε χώρα, είναι όλο και πιο δύσκολο, πιο δαπανηρό, πιο αιματηρό να παραμείνει.

Το αδιέξοδο των δυνάμεων κατοχής γίνεται όλο και περισσότερο προφανές, αλλά η κυβέρνηση Μπους συνεχίζει να αγνοεί όλους όσοι αντιτίθενται στη συνέχιση της πολεμικής περιπέτειας που ξεκίνησε προ (σχεδόν) τετραετίας: Η απόφαση της ελεγχόμενης από τους Δημοκρατικούς Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της Γερουσίας των ΗΠΑ να ζητήσει να μην αποσταλούν ενισχύσεις στο Ιράκ, οι συνεχιζόμενες αντιρρήσεις ακόμη και από Ρεπουμπλικανούς στη «νέα στρατηγική» Μπους, οι αναμενόμενες για χθες μεγάλες διαδηλώσεις στην αμερικανική πρωτεύουσα - τίποτε από όλα αυτά, βεβαίωσε ο αντιπρόεδρος Ντικ Τσένεϊ, «δε θα μας σταματήσει». Μιλώντας στο CNN, ο Τσένεϊ παραδέχτηκε, αλλά το Κογκρέσο έχει τον έλεγχο της χρηματοδότησης των ενόπλων δυνάμεων - έδωσε, όμως, την εικόνα ενός ανθρώπου που δεν μπορούσε να ενδιαφέρεται λιγότερο: «Συνεχίζουμε», είπε. «Οι επικριτές μας δεν έχουν προτείνει κάποια εναλλακτική στρατηγική, δεν έχουν προτείνει τίποτε». Και πρόσθεσε ότι «πρέπει να έχουμε το στομάχι» να «τελειώσουμε τη δουλιά» του πολέμου στο Ιράκ.

Η είδηση ότι το Πεντάγωνο έδωσε την εντολή στα αμερικανικά στρατεύματα να «ανοίγουν πυρ» εναντίον «Ιρανών πρακτόρων» στο Ιράκ, που κατέγραψε την Παρασκευή η εφημερίδα The Washington Post, προσθέτει άλλη μια επικίνδυνη διάσταση στην κρίση. Σύμφωνα με την εφημερίδα, οι δυνάμεις των ΗΠΑ εδώ και πάνω από ένα χρόνο «συνελάμβαναν δεκάδες υπόπτους ως Ιρανούς πράκτορες και τους κρατούσαν τρεις έως τέσσερις μέρες κάθε φορά. Η πολιτική "σύλληψης και απελευθέρωσης" είχε στόχο να αποφευχθεί η κλιμάκωση των εντάσεων με το Ιράν, αλλά ταυτόχρονα να εκφοβίζονται οι απεσταλμένοι του. Οι δυνάμεις των ΗΠΑ συνέλεγαν δείγματα DNA από ορισμένους από τους Ιρανούς χωρίς αυτοί να το γνωρίζουν, λάμβαναν εικόνες της ίριδας των ματιών τους, δακτυλικά αποτυπώματα και φωτογραφίες τους πριν να τους απελευθερώσουν. Το καλοκαίρι, ωστόσο, κορυφαίοι αξιωματούχοι της αμερικανικής κυβέρνησης αποφάσισαν ότι χρειαζόταν μια πιο συγκρουσιακή προσέγγιση, καθώς η περιφερειακή επιρροή των Ιρανών μεγεθυνόταν και οι προσπάθειες των ΗΠΑ να απομονώσουν την Τεχεράνη έμοιαζαν να αποτυγχάνουν... Το πυρηνικό πρόγραμμα της χώρας προόδευε, οι σύμμαχοι των ΗΠΑ αντιστέκονταν σε ρωμαλέες κυρώσεις σε βάρος της κυβέρνησης της Τεχεράνης, και το Ιράν ενέτεινε τη σεκταριστική βία στο Ιράκ». Σύμφωνα με την Ποστ, που επικαλείται τρία στελέχη της κυβέρνησης Μπους, εντός Ιράκ βρίσκονται «περίπου 150 πράκτορες των μυστικών υπηρεσιών του Ιράν, καθώς και μέλη της Διοίκησης της Επαναστατικής Φρουράς του Ιράν». Ο πτέραρχος Μάικλ Χέιντεν, διευθυντής της CIA, φέρεται να δήλωσε ότι «οι ποσότητες του ιρανικού εξοπλισμού που χρησιμοποιούνται εναντίον μας στο Ιράκ είναι εκπληκτικές». Η σκοπιμότητα, προφανής: «Στοχοποίηση» του Ιράν.

Μια σαρδόνια αντίδραση από μέρους της Τεχεράνης στη συνεχιζόμενη απόπειρα της Ουάσιγκτον να την εμπλέξει στο ιρακινό σφαγείο - αν όχι και να διευρύνει τον πόλεμο - ήταν η δήλωση του Ιρανού Προέδρου Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ... υπέρ της κυβέρνησης του Νούρι αλ Μάλικι: Ο Αχμαντινετζάντ είπε ότι «η σταθερότητα, η ασφάλεια, η ευημερία και η πρόοδος του ιρακινού λαού επιτυγχάνονται χάρη στις προσπάθειες του λαού και της εθνικής κυβέρνησης του Ιράκ», σύμφωνα με το πρακτορείο IRNA. Στην ίδια ομιλία του, ο επικεφαλής του σιιτικού κληρικαλιστικού καθεστώτος κατηγόρησε - - όχι και πολύ άδικα - τις ΗΠΑ ότι διαπράττουν «γενοκτονία» στο Ιράκ, με αφορμή τις επιχειρήσεις στην περιοχή Χάιφα της Βαγδάτης.

Η στροφή της Ουάσιγκτον εναντίον «πρακτόρων» και στρατιωτικών του Ιράν που κατηγορεί ότι εντείνουν τη σύγκρουση στο Ιράκ εντάσσεται στους σχεδιασμούς της κυβέρνησης Μπους με οργανικό τρόπο: Η «αντιμετώπιση με τη χρήση ισχύος» των Ιρανών, η εκτέλεση ή σύλληψή τους και μεταγωγή τους στο Γκουαντάναμο, που φέρονται να εισηγήθηκαν, σύμφωνα με την Ποστ, τουλάχιστον δύο Αμερικανοί αξιωματούχοι, δίνει θαυμάσιες αφορμές. Εκτός των άλλων, ταιριάζει και με τις ιεραρχήσεις (μέρους τουλάχιστον) των Δημοκρατικών, που ήθελαν στο στόχαστρο να τεθεί η Τεχεράνη.

Ενώ ο Μπους και το επιτελείο του συνεχίζουν την πολεμική τους περιπέτεια απτόητοι - πράγμα που μένει να φανεί εάν θα ανεχθεί η αμερικανική άρχουσα τάξη, καθώς τα κόστη της φθάνουν πλέον σε δυσθεώρητα ύψη - η τραγωδία για το λαό του Ιράκ συνεχίζεται: Τουλάχιστον 4 εκατομμύρια πολίτες έχουν πάρει το δρόμο της προσφυγιάς, τόσο προς χώρες της περιοχής, όσο και προς χώρες της Ευρώπης, όσο ακόμη και στο εσωτερικό της δικής τους χώρας, σύμφωνα με την Υπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες. Η Αρμοστεία, μάλιστα, συνέκρινε το δράμα των Ιρακινών προσφύγων με αυτό της Παλαιστίνης πριν από 50 χρόνια...