Associated Press

Οι κηδείες δολοφονημένων οπαδών της αντιπολίτευσης την Παρασκευή εξελίχτηκαν σε αντικυβερνητικές διαδηλώσεις

Δεν αποκλιμάκωσε την πολιτική και οικονομική κρίση του Λιβάνου το «μαξιλάρι» των 7,6 δισ. δολαρίων που έδωσαν στη φιλοδυτική κυβέρνηση του Λιβανέζου πρωθυπουργού, Φαούντ Σινιόρα, την περασμένη Πέμπτη στο Παρίσι «δωρητές», μεταξύ άλλων από τις ΗΠΑ, ΕΕ και Σαουδική Αραβία. Αντίθετα, το πακέτο της υποτιθέμενης «οικονομικής βοήθειας» - που συνοδεύεται με τις απαιτήσεις της Δύσης για την εφαρμογή σκληρών αντιλαϊκών οικονομικών μεταρρυθμίσεων - πέρασε στη Βηρυτό απαρατήρητο. Οχι μόνον γιατί δεν αρκεί για να χρυσώσει το χάπι του τεράστιου χρέους της χώρας, που εκτινάχτηκε στα 41 δισ. δολάρια (μετά και από την επιδρομή του Ισραήλ το περασμένο καλοκαίρι). Αλλά και επειδή οι πολιτικές φιλοφρονήσεις της Δύσης (π.χ. οι σχετικές δηλώσεις Σιράκ...) στην κυβέρνηση του πρωθυπουργού Σινιόρα δεν αρκούν για να αποκλιμακώσουν μία κρίση, βαθιά πολιτική - και λόγω του δαιδαλώδους πολιτικού συστήματος της χώρας που θεμελιώθηκε πάνω σε θρησκευτική και κοινοτική βάση - που επιδεινώθηκε από την ιμπεριαλιστική επέμβαση.

Από την άλλη, η γενική απεργία της αντιπολίτευσης και της «Χεζμπολάχ» την περασμένη βδομάδα απέδειξε την αδυναμία της κυβέρνησης Σινιόρα να διατηρήσει τα ηνία διακυβέρνησης δίχως να ρίξει λάδι στη φωτιά της έντασης, με ρίσκο ένα νέο εμφύλιο. Οι αιματηρές συγκρούσεις αντιτιθέμενων πολιτικά δυνάμεων την ημέρα της γενικής απεργίας, οι συγκρούσεις αντίπαλων φοιτητικών παρατάξεων την Πέμπτη έξω από το αραβικό πανεπιστήμιο της Βηρυτού και η προσωρινή επιβολή απαγόρευσης κυκλοφορίας από το στρατό, αντανακλούν πως αυτό το ρίσκο είναι κάτι παραπάνω από ένα απλό «σενάριο». Ενδεχομένως, η παραίτηση του φιλοδυτικού πρωθυπουργού να προβάλλει σαν μία έστω προσωρινή λύση. Ωστόσο, αυτό και μόνον δεν αρκεί για να αντιμετωπίσει τις αιτίες της έντασης. Ούτε εύκολα, ούτε σύντομα, τουλάχιστον όχι δίχως σημαντικές βαθιές πολιτικές αλλαγές, όπως καλεί το Λιβανέζικο Κομμουνιστικό Κόμμα.