Η «διά βίου» μάθηση ή εκπαίδευση που συνεχώς επικαλούνται και εγκωμιάζουν η κυβέρνηση της ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ δεν έχει καμιά σχέση με το «γηράσκω αεί διδασκόμενος», ούτε έχει καμιά θετική έννοια για την εργατική τάξη και το λαό. Σημαίνει ότι οι εργαζόμενοι θα αναγκάζονται να τρέχουν διαρκώς πίσω από σεμινάρια, προγράμματα επιμόρφωσης και ιδιωτικά κέντρα κατάρτισης και θα επωμίζονται το αντίστοιχο εκπαιδευτικό κόστος, προκειμένου να αλλάζουν ειδικότητα μήπως και αποκτήσουν περισσότερες «πιθανότητες απασχόλησης».

Η «διά βίου εκπαίδευση» πάει μαζί με την «καραμέλα» ότι δήθεν για την ανεργία φταίει η εκπαίδευση, ότι αν είσαι άνεργος φταις εσύ, δηλαδή, που δεν έκανες τις σωστές εκπαιδευτικές επιλογές, που δε διάβασες σωστά τι θέλει η αγορά (δηλαδή οι εργοδότες)... Μ' αυτή τη λογική, η εκπαίδευση παύει να είναι ευθύνη του κράτους και γίνεται ατομική υπόθεση του καθενός. Ετσι, το κόστος της πολλαπλασιάζεται και πέφτει στις πλάτες του λαού, ενώ αθωώνεται η εκάστοτε κυβέρνηση για την πολιτική της και μάλιστα, όχι μόνο για την εκπαιδευτική της πολιτική. Για παράδειγμα, για την ανεργία των εκπαιδευτικών ή των γιατρών δε θα φταίει ότι δε γίνονται διορισμοί, αλλά θα φταίνε αυτοί που επέλεξαν να σπουδάσουν εκπαιδευτικοί ή γιατροί.

Η υπουργός Παιδείας, Μ. Γιαννάκου, έχει δηλώσει επανειλημμένα ότι σύμφωνα με τους σύγχρονους υπολογισμούς, κάθε εργαζόμενος θα χρειάζεται στο μέλλον να αλλάζει επαγγελματική ειδικότητα για εφτά φορές τουλάχιστον κατά τη διάρκεια της ζωής του. Αυτό όμως, δεν είναι μια αντικειμενική διαδικασία που θα συμβεί λόγω της γρήγορης εξέλιξης της επιστήμης και της τεχνολογίας, όπως θέλουν να μας πείσουν. Η επιστήμη και η εφαρμογή της δεν αναπτύσσεται μόνο στις μέρες μας. Τα τελευταία διακόσια χρόνια προχωράει με ταχύτατους ρυθμούς κι έχει κάνει άλματα ίσως και μεγαλύτερα από αυτά που κάνει σήμερα. Αρα δεν είναι η επιστήμη που σπρώχνει στη συχνή αλλαγή επαγγέλματος, αλλά είναι η ανάγκη του κεφαλαίου να μειώνει συνεχώς την τιμή της εργατικής δύναμης. Στη φάση που βρίσκεται σήμερα, ο ιμπεριαλισμός έχει ανάγκη από στρατιές «απασχολήσιμων», από εφεδρείες φθηνού κι ευέλικτου εργατικού δυναμικού που θα το περιφέρει ανάλογα με τις πρόσκαιρες ανάγκες του. Αυτό το σκοπό έρχεται να υπηρετήσει η διά βίου εκπαίδευση.

Από τα παραπάνω συνάγεται κιόλας ότι δεν πρόκειται για εκπαίδευση στέρεα, ολόπλευρη, που θα καλλιεργεί πραγματικά τον εκπαιδευόμενο. Αντίθετα, αυτό που ονομάζουν «διά βίου εκπαίδευση» είναι ταχύρυθμη κατάρτιση, μετάδοση κάποιων δεξιοτήτων που πρόσκαιρα μπορεί να έχουν ένα αντίκρισμα στην αγορά, έχουν όμως και πολύ σύντομη ημερομηνία λήξης, είναι δεξιότητες που απαξιώνονται πολύ γρήγορα. Ετσι, μετά την απαξίωσή τους δημιουργείται και η ανάγκη επανακατάρτισης μέσα από το σύστημα της «διά βίου εκπαίδευσης», που τελικά είναι μια κατάσταση «διά βίου» αμάθειας και εκμετάλλευσης.