Συγκεκριμένες πλευρές των αντιλαϊκών επιδιώξεων που έχουν οι προωθούμενες εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις ανέδειξε ο πλούσιος διάλογος, ο οποίος ακολούθησε την κεντρική ομιλία της Αλέκας Παπαρήγα, με τη συμμετοχή πολλών εκπαιδευτικών.

Κληθείσα να σχολιάσει περισσότερο τη θέση του ΚΚΕ για την αξιολόγηση, η ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος ανέφερε ότι το σύστημα της αξιολόγησης που προβάλλεται ακολουθεί την ίδια λογική «με την οποία αξιολογείται μια επιχείρηση». Και αναρωτήθηκε: «Δηλαδή αν ένα πανεπιστήμιο αναλαμβάνει πληθώρα ερευνών, οι οποίες όμως δεν έχουν σχέση με τις συλλογικές, κοινωνικές ανάγκες, τι θα γίνεται τότε; Αν κάνει έρευνα που έχει σχέση με την πελατεία;»

«Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως το πανεπιστήμιο ζει και αναπτύσσεται μέσα στο συγκεκριμένο κοινωνικοιοκονομικό σύστημα», τόνισε παρεμβαίνοντας ο καθηγητής Γιώργος Τριμπέρης. Εξηγώντας πως η αξιολόγηση, η οποία ουσιαστικά αποτελεί μια πιστοποίηση ποιότητας, ανεξάρτητα από το αν το αποτέλεσμα «είναι καλό ή κακό», οδήγησε π.χ. στη Μ. Βρετανία, στο να ρίξουν τα πανεπιστήμια το επίπεδο των σπουδών. Με αποτέλεσμα, οι απόφοιτοι τμημάτων Φυσικής να μην μπορούν να διδάξουν Φυσική και να γίνεται εισαγωγή αποφοίτων από π.χ. την Ινδία. Η αναζήτηση πόρων οδήγησε ακόμα και γνωστές πανεπιστημιακές σχολές να κινδυνεύουν να κλείσουν. Το ερώτημα που βάζουν είναι π.χ. ποιος είναι ο ρυθμός των εκδόσεων που έχει ένας πανεπιστημιακός, όχι τα προβλήματα τα οποία έλυσε, συμπλήρωσε.

Θίγοντας τη σημασία που έχει η παραγωγή νέας γνώσης να προσαρμόζεται στις ανάγκες της κοινωνίας, ο Βαγγέλης Γαζής, καθηγητής στο ΕΜΠ, επισήμανε ότι η υιοθέτηση των κατευθύνσεων που δίνουν τα προγράμματα της ΕΕ συνδέεται με την απουσία εθνικής ερευνητικής πολιτικής.

Στις ΗΠΑ, όπου η «αποκέντρωση» των σχολείων έχει ήδη προχωρήσει, υπάρχουν σχολεία που τα καθαρίζουν οι καθηγητές, ενώ γίνονται οι μισές ώρες διδασκαλίας απ' ό,τι σε άλλα, γιατί δε βρίσκονται χρήματα για μαθήματα π.χ. μουσικής, σημείωσε ο Μάνος Δούκας, μαθηματικός στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Μεταφέροντας στην κουβέντα χαρακτηριστικά παραδείγματα απ' τα αποτελέσματα του ελέγχου των σχολείων απ' τους κανόνες της αγοράς, ανέφερε πως σ' ένα απ' τα σχολεία των ΗΠΑ στων οποίων τη χρηματοδότηση εμπλέκεται η Κόκα-Κόλα, κάποιος μαθητής φόρεσε μπλούζα της Pepsi, με αποτέλεσμα να αποβληθεί απ' όλα τα σχετικά σχολεία, αλλά να δεχτεί δώρο απ' την Pepsi. Στην Αλάσκα, η πολυεθνική Exxon Mobil είναι υπεύθυνη για την προώθηση περιβαλλοντικών προγραμμάτων σε σχολεία, ενώ αναδεικνύοντας, πώς μέσα από τα νέα βιβλία μεθοδεύεται η προσαρμογή των παιδιών στις μεταρρυθμίσεις, εξήγησε πως φράσεις όπως «η μαθητική κοινότητα αγόρασε έναν εκτυπωτή» ή «ο σύλλογος γονέων βρήκε τρεις υπολογιστές» δεν είναι καθόλου τυχαίες.

Αν ένα πανεπιστήμιο ανακαλύψει σε έρευνα που έχει παραγγείλει κάποιος χορηγός κάτι επικίνδυνο για τον πληθυσμό, αλλά η δημοσιοποίηση του αποτελέσματος δεν επιτρέπεται, τότε αυτό το πανεπιστήμιο, μεταξύ της κοινωνίας και του χορηγού προστατεύει το χορηγό, υπογράμμισε η Μαρίνα Γαζή, διοικητική υπάλληλος στο ΤΕΙ Πειραιά. Και αναδεικνύοντας τα αδιέξοδα της καπιταλιστικής κοινωνίας, είπε: «Αυτός που 'χει το χρήμα, αυτός προστατεύεται. Αυτός που έχει το χρήμα, αυτός αποφασίζει».

«Κλείνοντας» την εκδήλωση, η Αλέκα Παπαρήγα επισήμανε τη σημασία που έχει να βγει όλη η εμπειρία, που συγκεντρώνεται στα εκπαιδευτικά ιδρύματα από την εφαρμογή της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής, έξω από τα πανεπιστήμια, να φτάσει στις γειτονιές. Οπως και να δημιουργηθεί «μια διαφορετική, ριζοσπαστική συνείδηση», ώστε ακόμα κι αν περάσουν τα αντιλαϊκά μέτρα, αυτό «να δώσει δύναμη και όπλο πάλης και αντεπίθεσης».