Η εμπειρία όλων των τελευταίων χρόνων έχει δείξει ότι με οποιαδήποτε παρέμβαση στο εξεταστικό σύστημα δε βελτιώνεται το περιεχόμενο της εκπαίδευσης. Με άλλα λόγια, όσο υψηλή βάση κι αν υπάρχει για την εισαγωγή στην ανώτατη εκπαίδευση, αν δεν αλλάξει εκ βάθρων το σχολείο και η μόρφωση που παρέχει, δε θα εξασφαλίζεται ότι τα παιδιά που θα μπαίνουν στα πανεπιστήμια θα έχουν την απαιτούμενη βασική μόρφωση. Κατ' επέκταση, ένα τέτοιο μέτρο είναι αδύνατο να βελτιώσει την ποιότητα στην ανώτατη εκπαίδευση.

Με την καθιέρωση της βάσης του 10, η κυβέρνηση επιχειρεί να ενοχοποιήσει τους μαθητές και τις οικογένειές τους για τη μη είσοδό τους στην ανώτατη εκπαίδευση. Ομως, αναδεικνύονται οι δικές της ευθύνες (όπως και του ΠΑΣΟΚ) που δεν έχει φτιάξει (ούτε είναι στις προθέσεις τους) Δημόσιες και Δωρεάν Επαγγελματικές Σχολές υψηλού επιπέδου. Στην πραγματικότητα, για τα παιδιά που τελειώνουν το Λύκειο σήμερα δεν υπάρχει άλλη αξιόπιστη επιλογή σπουδών πέραν της ανώτατης εκπαίδευσης. Οι όποιες σχολές υπάρχουν σήμερα, δεν ανήκουν καν στο εκπαιδευτικό σύστημα, είναι στην πλειοψηφία τους ιδιωτικές και πανάκριβες.

Εξάλλου, η καθιέρωση οποιασδήποτε βάσης σε εξετάσεις κατάταξης δεν έχει νόημα. Γι' αυτό και λέμε ξεκάθαρα ότι πρέπει να καταργηθεί. Οι εξετάσεις αυτές δεν έχουν στόχο να αποτιμήσουν το μορφωτικό επίπεδο και τις ικανότητες των μαθητών, αλλά είναι εισαγωγικές - κατατακτήριες εξετάσεις. Ανάλογα με την αυξομείωση του βαθμού δυσκολίας των θεμάτων διαμορφώνονται και οι βαθμοί συνολικά των υποψηφίων ή αλλιώς οι βάσεις των σχολών. Αν τα θέματα μια χρονιά είναι πολύ δύσκολα, συνολικά οι υποψήφιοι θα γράψουν χαμηλότερους βαθμούς, αλλά οι θέσεις εισαγωγής είναι σταθερές, οπότε θα επιλεγούν όσοι έγραψαν καλύτερα έστω και με χαμηλούς βαθμούς. Για παράδειγμα, αν έχουμε δέκα θέσεις σε σχολές και εκατό υποψηφίους, ακόμα κι αν οι βαθμοί των δέκα καλύτερων υποψηφίων κινούνται κάτω από τη βάση, αυτοί οι δέκα καλύτεροι θα καταλάβουν τις διαθέσιμες θέσεις. Αυτή είναι η λογική των κατατακτήριων εξετάσεων. Θυμίζουμε ακόμα ότι υπήρχαν πολλές χρονιές (την εποχή με τις τέσσερις δέσμες), που η βάση στο Πολυτεχνείο ήταν το 10 και το 11, αυτό όμως σε καμιά περίπτωση δε σήμαινε ότι έπεφτε η ποιότητα των σπουδών στο ίδρυμα!

Η καθιέρωση της βάσης του 10 ανέδειξε ακόμα, το πρόβλημα με την πανσπερμία Τμημάτων σε πανεπιστήμια και ΤΕΙ, κυρίως της επαρχίας, που φτιάχτηκαν χωρίς καμιά υποδομή, χωρίς επιστημονικά αντικείμενα και συχνά χωρίς καν αντίκρισμα στην παραγωγή. Οπως ήταν φυσικό, Τμήματα που έχουν τέτοια χαρακτηριστικά δεν εντάσσονται στις προτιμήσεις των υποψηφίων (γι' αυτό το λόγο παλιότερα η βάση τους διαμορφωνόταν κάτω από το 10) με αποτέλεσμα να μένουν με πολλές κενές θέσεις και να αναζητούν «λύσεις» μετονομασίας, συγχωνεύσεων κλπ. Τέτοια Τμήματα όμως, δεν έχουν θέση σε μια πραγματικά ανώτατη εκπαίδευση.