Η συζήτηση για την ενεργειακή ασφάλεια, στο πλαίσιο της διεθνούς διημερίδας του «Εκόνομιστ» που άρχισε χτες στην Αθήνα, εξελίχθηκε γρήγορα σε μια συζήτηση για το κεντρικό ζήτημα που απασχολεί την ΕΕ: Τη σχέση της με τη Ρωσία. Αυτή η σχέση, αναγκαστικά, περνά μέσα από τις παρεμβάσεις των ΗΠΑ και την πορεία των οικονομιών Κίνας και Ινδίας. Απευθυνόμενος ουσιαστικά στην Κομισιόν, ο εκπρόσωπος του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών, Μ. Σάβα, έθεσε το θέμα κάπως ωμά, αλλά με σαφήνεια, λέγοντας λακωνικά: «`Η το ρωσικό ή το ιρανικό φυσικό αέριο θα πάρετε». Η δήλωσή του βασίστηκε σε στοιχεία για την παραγωγή και τα αποθέματα φυσικού αερίου στον κόσμο. Στον αντίποδα, η ΕΕ και μέσα σ' αυτή και η Ελλάδα, όπως επισήμανε ο υπουργός Ανάπτυξης, Δ. Σιούφας, «τιμά» τη συνεργασία με τη Ρωσία και αναζητά συμπληρωματικές λύσεις στη Βόρεια Αφρική, σε Αίγυπτο, Λιβύη, Αλγερία. Τα σχέδια αυτά υποβαθμίστηκαν από την παρατήρηση του εκπροσώπου της Ρωσίας ότι η χώρα του, το Ιράν και το Κατάρ διαθέτουν το 50% του αποθέματος φυσικού αερίου στον κόσμο.

Με απλά λόγια, η ΕΕ θέλει φτηνότερο φυσικό αέριο και να εμποδίσει τη Ρωσία να αγοράσει εταιρείες και δίκτυα στη Δύση. Η Ρωσία θεωρεί, όπως είπε ο Μ. Σάβα, πως δεν της προσφέρεται τίποτα σε αντάλλαγμα. Η Ρωσία θέλει να πουλά το φυσικό αέριο σε τιμές που θα εξασφαλίζουν την «ανταγωνιστικότητα» των ενεργειακών της εταιρειών και να πατήσει «πόδι» στα δίκτυα μεταφοράς και στις εταιρείες της Δυτικής Ευρώπης. Επιπρόσθετα επιθυμεί η ΕΕ να πιέσει τις χώρες διέλευσης πετρελαίου και φυσικού αερίου υπέρ των ρωσικών συμφερόντων, ένα ζήτημα που η ΕΕ θεωρεί ότι δεν την αφορά, όπως είπε ο εκπρόσωπος της Κομισιόν, Φ. Μπαρμπάσο. Ολα αυτά αποτελούν το αντικείμενο των υπό εξέλιξη διαπραγματεύσεων ΕΕ-Ρωσίας για μια «νέα στρατηγική ενεργειακή σχέση».

Ο Φ. Μπαρμπάσο αναφέρθηκε επίσης στα βασικά σημεία της πρόσφατης πρότασης «Μπαρόζο» για την ενέργεια, η οποία μπλέκει την εξεύρεση εναλλακτικών πηγών ενεργειακής τροφοδοσίας της ΕΕ με την ανάπτυξη των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας και την προστασία του περιβάλλοντος!

Τι είναι όμως αυτό που «καίει» πραγματικά την ΕΕ; Σε πρώτη ανάγνωση εκτιμάται ότι το 2030 θα εξαρτάται κατά 84% από τις εισαγωγές φυσικού αερίου και κατά 93% από τις εισαγωγές πετρελαίου, οπότε προσπαθεί εναγωνίως να μειώσει την εξάρτηση αυτή. Τι σχέση έχει όμως η «αγωνία» για το περιβάλλον και τις κλιματικές αλλαγές; «Σήμερα ανταγωνιζόμαστε όχι μόνο με τις άλλες βιομηχανοποιημένες χώρες αλλά και με τις νέες αναπτυσσόμενες χώρες. Ο ανταγωνισμός λοιπόν καθίσταται όλο και πιο σκληρός», επισήμανε, για να τονίσει ότι η Ευρώπη χρειάζεται άλλη πηγή τροφοδοσίας. Ετσι, ΗΠΑ και ΕΕ «αγωνιούν» για το περιβάλλον σε μια στιγμή που είναι έτοιμες να μειώσουν τους ρύπους τους ή να τους «εξαγοράσουν», μια διαδικασία που δεν μπορούν να ακολουθήσουν οι αναδυόμενες οικονομίες οι οποίες θα κληθούν να «πληρώσουν» για τη ρύπανση που επιφέρουν!