Ιδιαίτερο είναι το βάρος που δίνει η κυβερνητική πολιτική στο ζήτημα του επαγγελματικού προσανατολισμού και το ενδιαφέρον της αποτυπώνεται και στο πόρισμα του ΕΣΥΠ για τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση όπου γίνεται λόγος για την ανάγκη ενίσχυσης του μηχανισμού επαγγελματικού προσανατολισμού.

Το μάθημα του ΣΕΠ που κατά γενική ομολογία μέχρι σήμερα ήταν από τις «χαλαρές» στιγμές του σχολείου, πλέον έχει αποφασιστεί να αποκτήσει μεγαλύτερο ρόλο και μέσα από αυτό, πιο επιθετικά, να πειστεί ο μαθητής και μελλοντικός εργαζόμενος να αναλάβει στην κοινωνία και την εργασία το ρόλο που θέλει για αυτόν το μεγάλο κεφάλαιο. Ιδιαίτερα τους ενδιαφέρει ο ΣΕΠ στο Γυμνάσιο να στείλει περισσότερους μαθητές στην τεχνικοεπαγγελματική εκπαίδευση αντί για το γενικό λύκειο, προκειμένου να ικανοποιηθούν οι σύγχρονες ανάγκες καταμερισμού στην εργασία με τους πολλούς φορτωμένους με ληξιπρόθεσμες δεξιότητες και στενή ειδίκευση, χωρίς πολλά δικαιώματα και απαιτήσεις. Το «ευέλικτο» ταξικό σχολείο αναλαμβάνει μάλιστα να προετοιμάσει και μέσα από το συγκεκριμένο μάθημα και αυτού του είδους τους εργαζόμενους, τους ευέλικτους και ιδεολογικά χειραγωγημένους εργαζόμενους.

Ετσι, προπαγανδίζει από νωρίς τις αξίες και τις ανάγκες των επιχειρήσεων καλώντας τους νέους να υποτάξουν τα όνειρα και τις επιθυμίες τους σε αυτές, αναδεικνύει σε μονόδρομο το εκμεταλλευτικό σύστημα συνολικά, επιχειρεί να παρέμβει στις συνειδήσεις των μαθητών και να αποσπάσει τη συναίνεσή τους στις αντεργατικές αντιλαϊκές πολιτικές. Στην κρίσιμη ηλικία των 15 χρόνων όπου οι νέοι βρίσκονται ακόμα στη μέση του μεταβατικού σταδίου της εφηβείας, το σχολείο βάζει με βία και τρόπο οξύ, διλήμματα στους μαθητές προκειμένου να τους στρέψει σε μία πρόωρη επαγγελματική επιλογή. Τέτοια επιλογή άλλωστε είναι η κατανομή των μαθητών ανάμεσα στη γενική και τεχνικοεπαγγελματική εκπαίδευση, η ύπαρξη του διπλού ανισότιμου σχολικού δικτύου μετά το γυμνάσιο.

Το μεγάλο κεφάλαιο σήμερα έχει ξεκαθαρίσει ότι θέλει μια εκπαίδευση προσανατολισμένη στενά στο να υπηρετεί τις ανάγκες του. Γι' αυτό και πραγματική διέξοδο για τους νέους δεν μπορεί να δώσει το σημερινό σχολείο. Το ενιαίο δωδεκάχρονο υποχρεωτικό σχολείο αποτελεί αυτή τη διέξοδο. Χωρίς τον ξεπερασμένο διαχωρισμό σε δημοτικό - γυμνάσιο - λύκειο και την ταξική διάκριση σε γενικό και επαγγελματικό δίκτυο σχολικής εκπαίδευσης. Αυτό δε θα οδηγεί τους νέους σε μία πρόωρη επαγγελματική επιλογή και εκπαίδευση, πριν τη συμπλήρωση του σύγχρονου με τις πραγματικές ανάγκες μορφωτικού έργου του σχολείου και την ενηλικίωση του νέου. Σχολείο που θα βοηθά τους μαθητές να κατανοήσουν τους νόμους και τις αλληλουχίες της αντικειμενικής πραγματικότητας, της ίδιας της κοινωνικής ζωής, της θέσης τους και το ρόλο τους μέσα σ' αυτή. Διέξοδο στους νέους δίνουν επαγγελματικές σχολές μετά το δωδεκάχρονο, ενταγμένες στο εκπαιδευτικό σύστημα, ώστε να εξασφαλίζουν πλήρη επαγγελματική εκπαίδευση.