Μια δουλιά με αρκετούς κινδύνους, και το φτωχό μεροκάματο, ο μισθός των 150 χιλιάδων δραχμών, είναι αδύνατο να καλύψει τις ανάγκες που προκύπτουν από ένα πιθανό ατύχημα ή μια κακοτοπιά.

«Για τέσσερα χιλιάρικα είμαστε όλη μέρα στο δρόμο. Αν η μέρα πάει καλά, μπορεί να βγάλουμε και δύο με τρία χιλιάρικα μπουρμπουάρ. Λεφτά, που είναι πολύ λίγα, αν αναλογιστείς ότι όλη μέρα είμαστε εκτεθειμένοι σε πάρα πολλούς κινδύνους. Ανά πάσα στιγμή μπορείς να τρακάρεις ή να χτυπήσεις άσχημα», λέει ο Νίκος Λιοτσάκης, ο οποίος έχει δουλέψει σε διάφορες πιτσαρίες τα τελευταία τρία χρόνια.

Ο Νίκος πριν λίγο καιρό αναγκάστηκε να μείνει για ένα μήνα στο κρεβάτι. Ηταν βράδυ, έβρεχε και πηγαίνοντας μια παραγγελία στη Νέα Σμύρνη τράκαρε με ένα αυτοκίνητο. Το αποτέλεσμα ήταν να σπάσει το πόδι του. «Οσο και αν προσέχεις, έρχεται και η στιγμή που το κακό θα γίνει, αφού είσαι όλη μέρα στο μηχανάκι. Τη θυμάμαι σαν χτες εκείνη τη μέρα. Ημουν από το πρωί στους δρόμους. Σε κάποια στιγμή, ήμουν τόσο κουρασμένος και είχα αφαιρεθεί, όταν έπεσα σε έναν εξίσου απρόσεχτο και αφηρημένο οδηγό. Επεσα στο πεζοδρόμιο με πολλούς πόνους και αμέσως μεταφέρθηκα στο νοσοκομείο. Βέβαια, το αφεντικό έδειξε κατανόηση για την παραγγελία που δεν πήγε εκείνο το βράδυ στον προορισμό της. Ομως, έκανα δύο μήνες να ξεχρεώσω τα χρέη», επισημαίνει ο Νίκος.

Χρέη, που προέκυψαν, τόσο για τις ζημιές που υπέστη το μηχανάκι, όσο και για τα έξοδα νοσηλείας. «Ξέρεις, όσα παιδιά κάνουμε αυτή τη δουλιά, είμαστε ανασφάλιστοι. Αν μας συμβεί κάτι - και επιζήσουμε - τα πληρώνουμε όλα από την τσέπη μας. Και άντε μετά να "ξελασπώσεις"»...

Σε αυτό το σημείο παρεμβαίνει ο Βλάσσης Αρούκατος, ο οποίος διηγείται ένα παρόμοιο περιστατικό, με πρωταγωνιστή ένα φίλο του που τράκαρε και χτύπησε. Ομως, η ιστορία είχε αναπάντεχο τέλος. «Δεν τον πρόσεξαν, το μηχανάκι ανατράπηκε και από τύχη δε σκοτώθηκε το παιδί. Ευτυχώς, είχε πάθει μια απλή θλάση στο γόνατο, δύο τετράγωνα πιο κάτω από το σπίτι που έπρεπε να παραδοθεί η παραγγελία. Αυτοί που είχαν παραγγείλει την πίτσα, πήραν το αφεντικό και αντάλλαξαν βαριές κουβέντες. Μάλλον πεινούσαν πολύ», λέει ειρωνικά ο Βλάσσης.

Και συνεχίζει: «Το αποτέλεσμα ήταν ο ιδιοκτήτης της πιτσαρίας να ξεσπάσει στο παλικάρι που χτύπησε και να του ανακοινώσει την απόλυσή του. Ετσι απλά. Χωρίς αποζημίωση, χωρίς τίποτα. Και ξέρεις πόσα τέτοια γίνονται; Πάρα πολλά. Βάζεις σε κίνδυνο τη ζωή σου για μερικά χιλιάρικα και βρίσκεις και το μπελά σου»!

Το επιστέγασμα της συζήτησης δίνεται από τον Ν. Λιοτσάκη. «Ολοι ψάχνουμε για κάτι καλύτερο και βλέπουμε τη λύση της πιτσαρίας ως κάτι το εφήμερο. Ομως, με την ανεργία που μαστίζει και την Ελλάδα είναι δύσκολο να βρεις δουλιά της προκοπής. Μέχρι τότε υπομένεις και ανέχεσαι, ελπίζοντας σε ένα καλύτερο αύριο»!