Παίζουν: Μάνος Βακούσης, Ακης Σακελαρίου

Το χειμώνα του 1824, ο λόρδος Μπάιρον φτάνει στο Μεσολόγγι^. η υποδοχή είναι λιγότερο λαμπρή από αυτήν που περίμενε. Πρόθεσή του, να βοηθήσει με τα χρήματά του τους επαναστατημένους Ελληνες, αλλά και να μεγαλουργήσει στην Ελλάδα. Συνεπαρμένος από το ένδοξο παρελθόν του τόπου, ο Μπάιρον, αν και αποστρέφεται τη ζοφερή πραγματικότητα, την πείνα και την εξαθλίωση, ωστόσο, δεν έχει κανέναν ενδοιασμό για την ορθότητα της απόφασής του. Ηρθε στην Ελλάδα για να ζήσει, να πολεμήσει και να πεθάνει.

Ο σκηνοθέτης Ν. Κούνδουρος («O ΔΡΑΚΟΣ», 1956) έκανε μια ενδιαφέρουσα ταινία για το ρομαντικό ποιητή και όχι για την επανάσταση του '21. Ο ήρωας - Μπάιρον είναι το κυρίαρχο πρόσωπο του φιλμ. Τα πάντα πηγάζουν από, και καταλήγουν σε αυτόν. Η διαδρομή του, φυσική και ψυχολογική, είναι το θέμα της ταινίας και μέσω αυτής η αφορμή για το δημιουργό και τους θεατές να στοχαστούν πάνω σε μια ποικιλία προτάσεων φιλοσοφικού, υπαρξιακού τύπου.

Αισθητικά το «BYRON ΜΠΑΛΑΝΤΑ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΔΑΙΜΟΝΑ», είναι εξαιρετικό. Τα σκηνικά και τα κοστούμια, το μακιγιάζ των ηθοποιών είναι άψογα φτιαγμένα και χάρη στο συνδυασμό τους με τον ήχο, την υποβλητική φωτογραφία, το φωτισμό και το μοντάζ δίνουν ζωντανά την ατμόσφαιρα της εποχής και την ψυχολογία των ηρώων. Σκοτεινό, αλλά όχι άχρωμο, το έργο είναι στην ουσία ένας επιθανάτιος μονόλογος του ήρωά του.

Το «BYRON», δεν είναι «εύκολο» έργο. Για την ακρίβεια, είναι πολύ προσωπικό^. παίρνοντας την ιστορική πραγματικότητα ως αφορμή, ο Κούνδουρος έπλασε ένα σύμπαν, υπερβολικό, προκλητικό ίσως, για να αναδείξει την εικόνα αυτού του αντιφατικού διανοούμενου. Οπως και να είναι όμως, αν αποφασίσετε να δείτε το φιλμ, πρέπει να είστε προετοιμασμένοι όχι για φουστανελάδες που σφάζουν και σφάζονται από Οθωμανούς, αλλά για την πνευματική παράκρουση ενός ετοιμοθάνατου ποιητή.