Οι σπουδαστές των ΙΕΚ αλλά και άλλων σχολών στη συντριπτική τους πλειοψηφία είναι παιδιά της εργατικής τάξης, σε μεγάλο τους ποσοστό σπουδαστές και μαζί εργάτες. Μπορούν και πρέπει να αποτελέσουν μια αστείρευτη πηγή δύναμης για το εργατικό κίνημα (φωτό: Από τη συμπαράσταση σπουδαστών - φοιτητών στην περιφρούρηση της απεργίας των ναυτεργατών το 2006)

Πριν λίγες μέρες, ο Γιάννης αποφάσισε να πάει να γραφτεί στο Συνδικάτο του Επισιτισμού.

Χιλιάδες νέοι και νέες εργατικών και λαϊκών οικογενειών που τελειώνουν το σχολείο εγκλωβίζονται στο λαβύρινθο των δημόσιων και ιδιωτικών δομών κατάρτισης, για να καταλήξουν όπου προστάζουν οι επιχειρήσεις. Στην αμάθεια, τη χειραγώγηση, την υποταγή. Να γίνουν εξάρτημα στις μηχανές που παράγουν πλούτη για τις πολυεθνικές και λειτουργώντας με τους κανόνες που επιβάλλει η ανταγωνιστικότητα, είναι σχεδιασμένες για να συνθλίψουν κάθε δικαίωμα, κάθε κατάκτηση, κάθε ανάγκη και κάθε όνειρο της εργαζόμενης νεολαίας.

Τις τελευταίες βδομάδες, ο Σύλλογος Σπουδαστών Ιδιωτικών Σχολών (ΣΥΣΠΙΣ) και ο Σύλλογος Σπουδαστών Δημοσίων ΙΕΚ (ΣΥΣΔΙΕΚ) ξεκίνησαν μαζί με μια σειρά ταξικά συνδικάτα ένα πλατύ «άνοιγμα» σε χώρους κατάρτισης. Με στόχο την οικοδόμηση σταθερών δεσμών με τους σπουδαστές, την ένταξή τους στους μικρούς και μεγάλους αγώνες, την ενίσχυση της κοινής δράσης συλλόγων και συνδικάτων. Η ανάδειξη των προβλημάτων στα ΙΕΚ και τις σχολές, αλλά και όσων συνεπάγεται η ανεργία, οι «νέες» εργασιακές σχέσεις, η ανάπτυξη προβληματισμού για τους ενόχους, οι αιτήσεις εγγραφής που ήδη μετρούν τα σωματεία, επιβεβαιώνουν ότι αυτά τα παιδιά, στη συντριπτική τους πλειοψηφία παιδιά της εργατικής τάξης, σε μεγάλο τους ποσοστό σπουδαστές και μαζί εργάτες, που συχνά πηγαίνουν στη σχολή με τα ρούχα της δουλιάς, μπορούν και πρέπει να αποτελέσουν μια αστείρευτη πηγή δύναμης για το εργατικό κίνημα. Εκεί βρίσκεται άλλωστε και η δική τους ελπίδα. Στην αγωνιστική συμπόρευση των συλλόγων τους με τα συνδικάτα. Στην ταξικά προσανατολισμένη πάλη όχι μόνο στο πλευρό, αλλά μέσα από τις γραμμές του εργατικού κινήματος, κόντρα σε όσους τους τάζουν στελεχικές θέσεις και αστραφτερά γραφεία, αλλά στην πραγματικότητα σκάβουν το λάκκο τους. Η προοπτική του αγώνα βρίσκεται στην οργάνωση και στη σύγκρουση.

Ολα τα παραπάνω επιβεβαιώνονται από τη συζήτηση με τρεις συνδικαλιστές από το ΣΥΣΔΙΕΚ και το ΣΥΣΠΙΣ, τον Νίκο Λάππα, τον Γιάννη Μίχα και τον Τριαντάφυλλο Ευθυμίου, που δημοσιεύει σήμερα ο «Ρ».