Η ταρίφα ξεκινά από 300 ευρώ το κεφάλι, μόνο για ένα εξάμηνο. «Για μετανάστες που προέρχονται από χώρες εκτός της ΕΕ, το κόστος ανεβαίνει στα 800 ευρώ...». Τα βιβλία κοστίζουν 25-30 ευρώ. Για αναλώσιμα, όπως πχ. για καλλυντικά που χρειάζονται όσοι φοιτούν σε ΙΕΚ Αισθητικής, μπορεί ένας σπουδαστής να πληρώσει ακόμα και 500 ευρώ το εξάμηνο. Αυτά συμβαίνουν στις σχολές που αποκαλούνται «δημόσιες».

Στα ιδιωτικά κέντρα, η οικογένεια του σπουδαστή «φεσώνεται» κατά 3.000 ευρώ το χρόνο, που μπορεί να φτάσουν και τα 7.000! «Αν ζητήσει κάποιος σπουδαστής να βγάλει φωτοτυπίες ένα βιβλίο σου απαντάνε "τι λες τώρα, εγώ έχω κλείσει συνεργασίες με τις επιχειρήσεις που μου δίνουν τα βιβλία"... Κάτω από κάθε ιδιωτικό ΙΕΚ υπάρχει κι ένα φωτοτυπάδικο», υπογραμμίζει ο Τριαντάφυλλος.

Η εικόνα που περιγράφει, μαζί με τον Νίκο και τον Γιάννη, μιλά καθαρά: Καλοσχεδιασμένες μπίζνες με πελάτη τον εργάτη και το παιδί του.

Η οικονομική αιμορραγία δεν έχει τέρμα. Για να «μετρά το χαρτί» πρέπει κάθε σπουδαστής να δώσει 40-50 ευρώ ακόμα, για να πάρει την «πιστοποίηση». Αν κάποιος δεν περάσει ένα μάθημα, πληρώνει τουλάχιστον 15 ευρώ, πληρώνει τα δίδακτρα ολόκληρου του εξαμήνου, έστω κι αν θα παρακολουθεί ένα μόνο μάθημα. Το ίδιο συμβαίνει κι αν «κοπεί» από απουσίες, που «μετράνε» ανεξάρτητα αν κάποιος είναι εργαζόμενος. «Το κόστος είναι πολύ μεγάλο. Πολλά παιδιά φυτοζωούν για να τα βγάλουν πέρα. Ακόμα κι ένας νέος που δουλεύει, δεν μπορεί να μαζεύει τόσα λεφτά το χρόνο. Και πολλοί σχολάρχες σου λένε "κι αφού δουλεύεις τι έρχεσαι να κάνεις εδώ πέρα;"...».

Κάθε ζήτημα «λύνεται» με άξονα το κέρδος που πρέπει να αποκομίσει η επιχείρηση που βαφτίζεται «σχολή». Για παράδειγμα, σπουδαστές από καλλιτεχνικές σχολές υποχρεώνονται να εκθέσουν τα έργα, που ναι μεν χρυσοπληρώνουν απ' τις τσέπες τους, αλλά «αποτελούν περιουσία του ΙΕΚ...». Ο τιμοκατάλογος είναι ατέλειωτος.

Οι νεαροί συνδικαλιστές σημειώνουν ότι υπάρχουν εργαζόμενοι 30 και 35 ετών που αναγκάζονται να 'ρθουν στα ΙΕΚ και να πληρώσουν για κατάρτιση που ζητούν οι επιχειρήσεις. «Είναι τα πρώτα πειραματόζωα της "διά βίου κατάρτισης"...». Η κατάσταση στα δημόσια ΙΕΚ αποτυπώνει τις συνέπειες που θα έχει η αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος: «Δημόσιες σχολές όπου πληρώνεις, χωρίς εργαστήρια, χωρίς τίποτα κι ένα χαρτί που δε σου κατοχυρώνει τίποτα. Οι γνώσεις δεν είναι απλά με ημερομηνία λήξης, οι γνώσεις είναι ουσιαστικά ανύπαρκτες...».

Η νεολαία εγκλωβίζεται σε μια ατέρμονη εργασιακή ανασφάλεια. Είναι χαρακτηριστικό ότι, για παράδειγμα, σπουδαστές των δημόσιων σχολών που προορίζονται για τεχνικοί ηλεκτρονικών υπολογιστών «μαθαίνουν» πάνω σε μηχανήματα του '92 και του '93! Σπουδαστές ηχοληψίας ή δημοσιογραφίας στα γνωστά ιδιωτικά «εργαστήρια» κάνουν την πρακτική τους άσκηση σε εκπομπές ιδιωτικών καναλιών ως ...κοινό που χειροκροτά!

«Μετά θα ζητήσουν επανακατάρτιση... Οι ίδιοι το λένε πως μόνο βίντεο θα μπορούμε να φτιάχνουμε, αν υπάρχουν όταν τελειώσουμε εμείς, ή καμιά τηλεόραση απ' αυτές που θέλουν πέντε κεραίες για να πιάσουν σήμα... Μας λένε ότι θα παίρνουμε μισθούς 900 και 1.000 ευρώ...». Πέρα απ' τις υποσχέσεις και τον εμπαιγμό τους, προκύπτουν ουσιαστικά ερωτήματα: «Το θέμα δεν είναι απλά να πάρεις ένα χαρτί. Το θέμα είναι εμείς τι γνώσεις θα έχουμε για να κάνουμε τη δουλιά μας σωστά... Τι "διάρκεια", τι αξία έχει η γνώση που παίρνουμε...», επισημαίνει ο Νίκος.

Σκόρπιες γνώσεις, που περισσότερο μοιάζουν με πληροφορίες κι αυτές με ημερομηνία λήξης: Αυτό «προσφέρει» στη νεολαία η εφαρμοζόμενη πολιτική που καθορίζει την κατάσταση στον τομέα της επαγγελματικής εκπαίδευσης. Το δρόμο στις δημόσιες σχολές δείχνουν οι ιδιωτικές. Η κατάσταση είναι σκόπιμα ανεξέλεγκτη. «Αφήνουν το περιθώριο να ιδρύονται ιδιωτικά ΙΕΚ και ταυτόχρονα τ' αφήνουν ανεξέλεγκτα...».

Σε πρόσφατη κινητοποίηση των ΣΥΣΠΙΣ και ΣΥΣΔΙΕΚ στα γραφεία του Οργανισμού Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης (ΟΕΕΚ), ο διευθυντής απάντησε ότι δεν μπορεί ο Οργανισμός να παρέμβει γιατί πρόκειται για ιδιωτικές επιχειρήσεις. Την ίδια απάντηση που δίνει η κυβέρνηση και στους εργάτες όταν ζητούν παρέμβαση ενάντια σε αυθαίρετες απολύσεις. Για την ΕΕ, για τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, που ευθύνονται για την κατάντια της επαγγελματικής εκπαίδευσης, νόμος είναι το κέρδος της επιχείρησης.