«Εμείς δεν κρυβόμαστε, Παιδεία σημαίνει οικονομία, κοινωνία, σημαίνει βάση και εποικοδόμημα, γι' αυτό και γίνονται συχνά μεταρρυθμίσεις αντιδραστικές ή προοδευτικές. Γι' αυτό και η Παιδεία σήμερα, λόγω της επιστήμης που είναι βασική παραγωγική δύναμη, πρέπει να υποστεί κάποιες αλλαγές. Το φοιτητικό κίνημα πρέπει να ανοίξει και τέτοια συζήτηση, δεν είναι εύκολο, δε θα συμφωνήσουν όλοι». Με τον τρόπο αυτό εξήγησε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, στη χτεσινή της ομιλία στα Παιδαγωγικά τμήματα του Πανεπιστημίου Αθήνας, το σημαντικό ρόλο της Παιδείας στην εξέλιξη της κοινωνίας.

Υπογράμμισε πως «το πανεπιστήμιο είναι και μηχανισμός, βεβαίως, του αστικού κράτους, μηχανισμός πειθήνιου εργατικού δυναμικού, αλλά είναι και χώρος διαπάλης. Γι' αυτό και τα μέτρα που έρχονται στα πανεπιστήμια δεν είναι μόνο μέτρα για την υποταγή στους νόμους της αγοράς, οι αλλαγές αυτές δεν έχουν μόνο σκοπό την υποταγή στην αγορά, μια αγορά που δημόσια και ιδιωτικά πανεπιστήμια θα διαπλέκονται μεταξύ τους και θα υπηρετούν το κεφάλαιο, αλλά και γιατί τα πανεπιστήμια είναι ένας χώρος μέσα από τον οποίο πρέπει να βγει ένα πλήρως ενσωματωμένο και νεανικό υποταγμένο εργατικό δυναμικό. Τα μέτρα είναι και ιδεολογικά και οικονομικά. Η διαπάλη δε θα σταματήσει. Αυτό το απέδειξαν και οι κινητοποιήσεις».

Λίγο πριν, μάλιστα, είχε σημειώσει πως «ο αγώνας για την Παιδεία είναι αγώνας για την πολιτική εξουσία. Γι' αυτό θέλουν αυτή την Παιδεία, για να διατηρήσουν την εξουσία. Είτε το ένα είτε το άλλο κόμμα. Στο κάτω κάτω το κάθε κόμμα έχει σημείο αναφοράς την εξουσία, τη διατήρηση των κεκτημένων της εξουσίας. Και το ΚΚΕ συνδέει τον αγώνα και με αυτή την προοπτική». Το φοιτητικό κίνημα, τόνισε, πρέπει να πάρει θέση απέναντι στα κόμματα. Θέση αντίθεσης σε εκείνες τις δυνάμεις που παίζουν ρόλο στην προώθηση αυτών των μέτρων. Οι αγώνες θα δυναμώσουν με διάφορες μορφές, αλλά για να αποσπάσει κατακτήσεις το κίνημα πρέπει να ανοίγει ο δρόμος για ριζοσπαστικές αλλαγές.

«Αυτό που γίνεται σήμερα αφορά ολόκληρη τη ζωή σας τα επόμενα χρόνια. Αυτό που γίνεται σήμερα αφορά αυτό που θα κάνετε μετά», επισήμανε η Αλέκα Παπαρήγα απευθυνόμενη στους φοιτητές και μιλώντας για τις αλλαγές που προωθούν η κυβέρνηση της ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και η ΕΕ. Μάλιστα, όπως σημείωσε, οι φοιτητικοί αγώνες είναι αυτοί που επιβεβαίωσαν πως οι αλλαγές που προωθούνται είναι αντιδραστικές. Και πρόσθεσε: «Θεωρούμε πως το φοιτητικό κίνημα, τα τελευταία χρόνια έδειξε τάση να αναγεννηθεί, να παρέμβει, να αντισταθεί στις αντιδραστικές αλλαγές, να διεκδικήσει κατακτήσεις στο χώρο της Παιδείας».

Ιδιαίτερη αναφορά έκανε για τους φοιτητές που δε συμμετείχαν στις συνελεύσεις και κάποιοι θεωρούν πως ήταν αντίθετοι στις κινητοποιήσεις. Το ΚΚΕ, τόνισε, «θεωρεί πως είναι άνθρωποι που προβληματίζονται. Εάν δεν ήθελαν να "ανεχτούν" τις κινητοποιήσεις θα μπορούσαν να έρθουν στις συνελεύσεις και να καταψηφίσουν».

Για το ρόλο του ΚΚΕ και της ΚΝΕ επισήμανε πως «απ' την πρώτη στιγμή στήριξε και συνεχίζει να στηρίζει τους αγώνες αυτούς και προσπάθησε το μήνυμα αυτό να πάει ευρύτερα, όχι μόνο στην "περιφέρεια" των ΑΕΙ και των ΤΕΙ, αλλά στη γειτονιά, στο εργοστάσιο, στο γραφείο. Αυτός ο αγώνας, βεβαίως, ήταν φοιτητικός και σπουδαστικός αλλά ήταν και είναι αγώνας λαϊκός».

Για τους κομμουνιστές, πρόσθεσε, το ζήτημα είναι «κατά πόσο έχει συνειδητοποιηθεί βαθύτερα, απ' το λαό, γιατί πάρθηκαν αυτά τα μέτρα». Εάν έχει κατανοηθεί ο ρόλος των κομμάτων σε αυτή την υπόθεση, ο ρόλος της ΝΔ, που λέει ότι προωθεί αυτά τα μέτρα γιατί χρειάζονται μεταρρυθμίσεις, αλλά στην πραγματικότητα λέει ότι η Παιδεία, τα πανεπιστήμια πρέπει να γίνουν ανταγωνιστικά, το ίδιο λέει και για τις τράπεζες και τις επιχειρήσεις. Με την ίδια ορολογία, δηλαδή, μιλάει για τις επιχειρήσεις, μιλάει και για τα πανεπιστήμια.

Αναφέρθηκε επίσης στο ρόλο του ΠΑΣΟΚ, που στήριξε τα μέτρα, αφού άλλωστε τα είχε προωθήσει ως κυβέρνηση και σήμερα «λέει πως όλα αυτά τα πήρε η Δεξιά γιατί είναι μια κυβέρνηση με νεοφιλελεύθερη αντίληψη». Στο ρόλο του ΣΥΝ, που «λέει ότι έχουμε να κάνουμε με μια δεξιά φιλελεύθερη κυβέρνηση, με ένα δογματισμό και συντηρητισμό που παίρνει μια σειρά μέτρα που εμπορευματοποιούν την Παιδεία. Κάνει μια σειρά διαπιστώσεις, αλλά μένει εκεί».

Με τη στάση αυτή, εξήγησε, «αυτό που μένει στα μυαλά πολλών ανθρώπων είναι πως μια "κακή" υπουργός Παιδείας ή ένας "κακός" υπουργός Δημόσιας Τάξης, και ένας αθέατος, ο πρωθυπουργός, φταίνε για όλα». «Το θέμα - είπε - δεν είναι τα κοσμητικά επίθετα, δε σε πάνε πουθενά. Αυτή είναι μια λογική που οδηγεί σε ενσωμάτωση».

Τελειώνοντας την αναφορά της στα κόμματα επισήμανε πως το πανεπιστήμιο «δεν έχει σινικά τείχη με την κοινωνία. Το φοιτητικό κίνημα πρέπει να πάρει θέση απέναντι στα κόμματα, ανάλογα με τις επιλογές τους».

Το ΚΚΕ, υπογράμμισε η Αλ. Παπαρήγα - έγκαιρα - «είπε στους φοιτητές μια κουβέντα πλήρως κατανοητή: Αυτά τα μέτρα ήταν υποχρεωμένη να τα πάρει η κυβέρνηση της ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ ήταν υποχρεωμένο να τα στηρίξει. Πρόκειται για αναγκαιότητα του καπιταλιστικού συστήματος το οποίο στηρίζουν. Δεν μπορεί να προχωρήσει αλλιώς. Αυτό, βέβαια, δε δίνει συγχωροχάρτι σε κανέναν, αυτό δείχνει το βάθος του προβλήματος». Υπενθύμισε πως «τέτοια μέτρα δεν είναι και πολύ πρωτότυπα, τα έχουν πάρει εδώ και χρόνια στη δυτική καπιταλιστική Ευρώπη, αλλού πιο προωθημένα, αλλού γίνονται τα πρώτα βήματα. Αυτά τα μέτρα βολεύουν το κεφάλαιο, αυτά πρέπει να κάνουν οι πολιτικοί εκφραστές του συστήματος».

Κάλεσε τους φοιτητές και τους εργαζόμενους «να σκεφτούν το γιατί προωθούνται αυτά τα μέτρα, γιατί η κυβέρνηση δεν υποχωρεί». Δεν υποχωρεί, εξήγησε, «γιατί είναι μέτρα στρατηγικής σημασίας. Δεν μπορούν να λειτουργήσουν καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις εάν η Παιδεία δεν παράγει ένα εργατικό δυναμικό προσαρμοσμένο στις συγκεκριμένες αναδιαρθρώσεις στην οικονομία».

Τόνισε πως «δεν είναι μόνο οι εργασιακοί λόγοι. Ο χώρος της Παιδείας, ακόμα και στις πιο συντηρητικές συνθήκες, ήταν και είναι ένας χώρος που εμφανίζεται διαπάλη. Υπάρχει σ' αυτό το χώρο η κυρίαρχη πολιτική, η κυρίαρχη ιδεολογία αλλά υπάρχουν νέοι άνθρωποι που προέρχονται από την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα». Οπως ανέλυσε, «υπάρχουν ο νεανικός ενθουσιασμός αλλά και η ταξική κοινωνική σύνθεση που μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, μετά τη δεκαετία του '70 αυξήθηκε υπέρ των λαϊκών στρωμάτων, ακόμα και η διεύρυνση του επιστημονικού δυναμικού στο χώρο, με ανθρώπους που προέρχονται απ' τα λαϊκά στρώματα.

Αυτά δημιουργούν όρους διαπάλης, υπάρχει το κίνημα που δρα στους κόλπους του πανεπιστημίου. Επομένως και στις πιο δύσκολες συνθήκες υπάρχει αντίσταση και δεν αποτυπώνεται μόνο ο συντηρητισμός της κοινωνίας αλλά και ένας ριζοσπαστισμός. Δεν είναι τυχαίο πως στη δικτατορία είχαμε την εξέγερση της Νομικής και του Πολυτεχνείου».

Είναι απαραίτητο, τόνισε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ «να βγουν συμπεράσματα για το πολιτικό σύστημα της χώρας. Οι φοιτητές πρέπει, βέβαια να κοιτάνε τι γίνεται στο πανεπιστήμιο, αλλά να κοιτάνε και έξω, να φέρνουνε και το έξω μέσα». Το ΚΚΕ, τόνισε ξεκάθαρα, λέει τη γνώμη του στο φοιτητικό κίνημα, όπως και αυτό μπορεί να του ασκήσει κριτική.

Στο ίδιο θέμα υπογράμμισε ότι οι κομμουνιστές δεν κρύβονται από κανέναν, λένε ξεκάθαρα τι διεκδικούν, δεν ταυτίζουν το Κόμμα με το κίνημα, γιατί εάν ταυτιστεί το Κόμμα χάνει την πρωτοπορία του και το μαζικό κίνημα αποδυναμώνεται. Μιλώντας ειλικρινά στους φοιτητές τόνισε ότι «όλοι μπορεί να κάνουν λάθη, το ζήτημα όμως είναι ότι η ΚΝΕ και το ΚΚΕ λογοδοτούν γι' αυτά». Οι διάφοροι, συνέχισε, που μιλούν για το «ακηδεμόνευτο» κίνημα δε λογοδοτούν σε κανέναν.

Σε αυτό το σημείο, μάλιστα, αναφέρθηκε στην ανάγκη διασφάλισης της σταθερότητας της πάλης του φοιτητικού κινήματος και σημείωσε «το ρόλο των δομών και της οργάνωσης που πρέπει να έχει, δομή και οργάνωση σε αγωνιστική κατεύθυνση». Εκανε λόγο για τη χρησιμότητα που θα μπορούσε να έχει η ΕΦΕΕ, ώστε να υπάρχει μια ενιαία έκφραση των φοιτητών. Ωστε να αποφεύγονται οι παγίδες για ...«ακηδεμόνευτο φοιτητικό κίνημα». Αυτοί που μιλάνε για ακηδεμόνευτο κίνημα, πρόσθεσε, «είναι εκείνοι που θέλουν να το κηδεμονεύσουν πριν πολιτικοποιηθεί».

Για τις μορφές πάλης η Αλέκα Παπαρήγα απάντησε πως «οι φοιτητές είναι αυτοί που θα αποφασίσουν, με συζήτηση και εκτίμηση των καταστάσεων και συνθηκών». Εβαλε ως πολύ σημαντικό ζήτημα τη συνάντηση με το εργατικό - λαϊκό κίνημα. Στάθηκε ιδιαίτερα στη συζήτηση που πρέπει να γίνεται αλλά και στην ανάγκη μόρφωσης των εργαζομένων, ως ενός πολύ σημαντικού τρόπου αντίστασης. Μια αντίσταση στα όσα αντιεπιστημονικά γράφονται. Χαρακτηριστικά τα όσα είπε για το βιβλίο της ΣΤ΄ Δημοτικού, «το οποίο διατυπώνει "φινετσάτη" φιλοϊμπεριαλιστική θεώρηση των πραγμάτων. Βάζουν τη "λογική του διαλόγου" σε όλα, λες και θα μπορούσαμε να μιλάμε για ...διάλογο σε συνθήκες όπως το 1821, το 1940, λες και μπορούμε να μιλάμε για ...διάλογο στην κατάσταση σήμερα στην Παλαιστίνη. Κοντεύουν να βγάλουν "κακή" και τη Γαλλική Επανάσταση γιατί είχε πολύ αίμα! Η βία είναι η μαμή της Ιστορίας. Αυτό δεν πρόκειται να σταματάει όσο έχουμε κοινωνίες εκμεταλλευομένων και εκμεταλλευτών».

Μεταξύ άλλων η Αλέκα Παπαρήγα αναφέρθηκε και στην προσεχή συνάντηση των υπουργών Παιδείας της ΕΕ, στο Λονδίνο, όπου ετοιμάζουν νέα αντιεκπαιδευτικά μέτρα. Σε αυτό το σημείο μίλησε για τις αλχημείες που γίνονται στα θέματα της χρηματοδότησης, επισημαίνοντας πως δεν είναι τυχαίο ότι το ΚΚΕ μιλάει για 15% για την Παιδεία απ' τον κρατικό προϋπολογισμό. Δεν είναι τυχαίο που οι άλλοι μιλάνε για 5% απ' το ΑΕΠ. Πρόκειται για κάτι διαφορετικό. Το δεύτερο περιέχει και ιδιωτικές επενδύσεις και όχι μόνο κρατικές δαπάνες και έχει άλλους στόχους.