Η βιαιότητα των αλλαγών...
Ηεπίθεση της κυβέρνησης ανεβάζει το θερμόμετρο. Η βιαιότητα των αλλαγών στις σχέσεις εκμετάλλευσης είναι προφανής. Με το πρόσχημα της «διατηρησιμότητας» στο σκληρό πυρήνα της ΟΝΕ, κυρώνονται μια σειρά από αντεργατικά ζητήματα, που συνοψίζονται στο ξεπούλημα του δημοσίου πλούτου, στην κατεδάφιση του ασφαλιστικού συστήματος και την αλλαγή προς το χειρότερο των σχέσεων εκμετάλλευσης (εργασιακός χρόνος, αμοιβές και απασχόληση). Η λογική των μέτρων είναι να παραμείνουμε στην ΟΝΕ και στη ρότα της, αφού είναι... η λύση για την κυβέρνηση του κεφαλαίου. Η βιαιότητα και το εύρος των αντεργατικών μέτρων αργεί, σύμφωνα με την πρόσφατη έκθεση του ΟΟΣΑ για την Ελλάδα...
Ηοικονομική πολιτική της κυβέρνησης πρέπει να «σφίξει» ακόμη περισσότερο και να προχωρήσουν γρηγορότερα οι διαρθρωτικές αλλαγές, κυρίως στην αγορά εργασίας και το ασφαλιστικό. Παρ' όλη την «επιτυχή» πορεία μέχρι τώρα, η επιβράδυνση αποκλιμάκωσης του πληθωρισμού και η αμφισβήτηση της πορείας εξυγίανσης της οικονομίας εξακολουθούν να είναι τα «αγκάθια». Μερικά «αγκάθια» βέβαια τακτοποιήθηκαν. Σε μια νύχτα πουλήθηκε το 43% της ΕΛΒΟ αντί πινακίου φακής και έπονται ΔΕΗ, ΟΤΕ, «Ολυμπιακή» και πάει λέγοντας. Αυτές είναι οι προτάσεις - κατευθύνσεις που «επιβάλλονται» για το 2000 άμεσα. Η αύξηση της ελαστικότητας στην αγορά εργασίας με μερική απασχόληση, μείωση ωρών εργασίας, τα νέα πλαίσια εργασίας, η μείωση της «ανελαστικότητας» άλλων τομέων της εργασίας, «αύξηση της αποτελεσματικότητας» του ασφαλιστικού συστήματος, των συντάξεων και των παροχών υγείας, είναι αυτά που «εντέλλεται» να τακτοποιήσει η κυβέρνηση.
Επονται και χειρότερα: Να καταργήσει η κυβέρνηση το ανώτατο όριο στις απολύσεις για να διευκολύνει το κεφάλαιο εκεί που η αυθαιρεσία και η απληστία προσκρούουν στην αντίσταση των εργαζομένων.
Ημακρόχρονη και εξουθενωτική λιτότητα έχει αφαιρέσει από το εισόδημα των εργαζομένων σημαντικό ποσοστό. Στα όρια της φτώχειας και της εξαθλίωσης η οικονομική τους θέση. Την ίδια στιγμή που τα ντόπια και ξένα μονοπώλια αυξάνουν κατακόρυφα τα υπερκέρδη τους από την καταλήστευση. Το κατακτημένο μέσα από αιματηρούς αγώνες 8ωρο γίνεται πρακτικά 10ωρο ή 12ωρο. Θεσμοθετείται η μαύρη εργασία. Καταργούνται ουσιαστικά οι συλλογικές συμβάσεις. Νομιμοποιείται η αυθαιρεσία του εργοδότη σε όλα τα επίπεδα της εργασιακής σχέσης.
Η εικόνα αυτή μαζί με την καπιταλιστική κρίση αποτελούν νέες αφορμές για επιθέσεις στην εργατική τάξη. Η ανακύκλωση των αδιεξόδων του συστήματος μεγαλώνει. Οι περιπέτειες της οικονομίας δεν έχουν τελειωμό. Πολύ περισσότερο που η κρίση έβγαλε στην επιφάνεια το χαρακτήρα της λεγόμενης αναπτυξιακής οικονομίας. Στο ξεζούμισμα των εργατών θα προστεθούν οι αναπηρικές συντάξεις, τα βαριά και ανθυγιεινά επαγγέλματα, για να συμπληρωθεί το σκηνικό με τους αγρότες, που από το 22% πρέπει να πέσουν στο 5-7% (οδηγία και της ΕΕ).
Αλλά οι εργατικές κατακτήσεις δεν είναι ελαστικές. Το μέλλον μας δεν μπορεί να είναι η καπιταλιστική βαρβαρότητα. Είναι ανάγκη να οικοδομήσουμε μέσα απ' τους καθημερινούς αγώνες ένα ταξικό μέτωπο που θα εγγυάται τις κατακτήσεις, θα παλεύει για τη διεύρυνσή τους. Ούτε βήμα πίσω.
Το ιστορικό καθήκον να ανατρέψουμε τους εκμεταλλευτές μας και να οικοδομήσουμε μέτωπα πάλης και αντίστασης είναι χωρίς άλλο δεδομένο. Κόντρα στη βάρβαρη κυβερνητική πολιτική με τον αντιλαϊκό και αντεργατικό σχεδιασμό της ΟΝΕ και της ΕΕ, να υπερασπίσουμε τα δικαιώματα, τις κατακτήσεις και την ιστορία μας. Τον άνθρωπο. Να αγκαλιάσει η πάλη μας περισσότερες δυνάμεις που αναζητούν δρόμους για μια νέα πορεία και προοπτική. Να αποκαλύψουμε ότι πίσω από το χάρτινο φόντο της σταθερότητας είναι το ψεύτικο, το πλαστό. Η άρχουσα τάξη και η κυβέρνησή της. Κι εμείς απέναντί τους.
Παναγιώτης ΚΑΡΑΒΑΣΙΛΗΣ
Feeds
Συνεχίζουν ενωμένοι τον αγώνα 
