Επικίνδυνες και αντιεπιστημονικές αντιλήψεις, που καμουφλάρονται κάτω από το μανδύα του «ριζοσπαστισμού» και του «πρωτοποριακού», έρχονται να προβάλουν για άλλη μια φορά «κινήματα» του τύπου ...«Ηλιοτρόπιο», «Οικολόγοι Πράσινοι» κ.ά., διοργανώνοντας διήμερο «κανναβικό αντιαπαγορευτικό φεστιβάλ» στην Αθήνα τις επόμενες μέρες. «Για πιο ανθρώπινες "αντιαπαγορευτικές" πολιτικές που περιορίζουν τις βλάβες», «για απεξάρτηση του χρήστη από το παράνομο εμπόριο», λες και αυτό είναι το πρόβλημα και όχι η πρόληψη και η απεξάρτηση από τις ουσίες, «διαχωρισμό των ουσιών», λες και υπάρχουν «καλές και κακές», κάνουν λόγο οι οπαδοί της νόμιμα χορηγούμενης μαστούρας.

Την ίδια στιγμή, επίσημοι φορείς που ασχολούνται με το πρόβλημα της τοξικοεξάρτησης παρουσιάζουν στοιχεία που έρχονται να αναδείξουν την αντιεπιστημονικότητα τέτοιων ιδεολογημάτων και συγχρόνως την επικινδυνότητά τους: «Οι αιφνίδιες επιδράσεις της κάνναβης προκαλούν παροδικές ψυχώσεις, ανάπτυξη μακροχρόνιων προβλημάτων ψυχικής υγείας, συμπεριλαμβανομένων της κατάθλιψης, της ψύχωσης και της σχιζοφρένειας», επισημαίνεται στην Ετήσια Εκθεση του Ευρωπαϊκού Κέντρου Παρακολούθησης Ναρκωτικών και Τοξικομανίας για την κατάσταση του προβλήματος των ναρκωτικών στην ΕΕ και τη Νορβηγία «ΕΚΤΕΠΝ» - 2004. Επιπλέον, η μία έρευνα μετά την άλλη επισημαίνουν το αυξημένο αίτημα για απεξάρτηση των χρηστών από την κάνναβη και επιβεβαιώνουν ότι για το 80% περίπου των χρηστών που βρίσκονται σε θεραπευτικά προγράμματα απεξάρτησης από την ηρωίνη η πρώτη επαφή ήταν με την κάνναβη.

Παράλληλα, οι ναρκω-θιασώτες κάνουν λόγο για «τολμηρή πολιτική μείωσης της βλάβης» αντί για απεξάρτηση. Επομένως, δεν τους απασχολεί η αντιμετώπιση του προβλήματος αλλά η διαχείρισή του. Αντικειμενικά δεν προβάλλουν το πώς θα εξαφανιστεί το πρόβλημα της εξάρτησης, αλλά το πώς θα συντηρηθεί χωρίς μεγάλες συνέπειες (θάνατοι). Δεν ενδιαφέρονται για μια κοινωνία ανυπόταχτων και στα ναρκωτικά, ακόμη και στα λεγόμενα μαλακά, αλλά αντικειμενικά συμφωνούν, αν δεν προάγουν, με μια από τις χειρότερες μορφές υποταγής των νέων ανθρώπων. Η τοξικοεξάρτηση μπορεί να χαρακτηριστεί ως ακραία μορφή αποξένωσης του σύγχρονου ανθρώπου.

Η τοξικοεξάρτηση παράγεται και αναπαράγεται από το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα και τις αντιδραστικές αξίες του. Αποτελεί σύμφυτο της κοινωνικής του κρίσης, που επιβάλλεται με μια έννοια από την ίδια τη ζωή και τα πρότυπα των αστών. Αλλωστε, είναι γνωστό ότι η κοκαΐνη είναι το ναρκωτικό των λεφτάδων, που προβάλλουν το δικό τους κόσμο ως ιδανικό, ο οποίος για τους νέους των φτωχών λαϊκών στρωμάτων αποτελεί άπιαστο όνειρο. Τους πλασάρουν τα ναρκωτικά ως μέσο φυγής από τη βάρβαρη πραγματικότητα για να τους κρατούν αδύναμους και να μην κατανοούν την ανάγκη της πάλης για την ανατροπή της, εξασφαλίζοντας την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο σε μεγαλύτερο βάθος χρόνου.

Τα ναρκωτικά δε διαχωρίζονται, δεν υπάρχουν μαλακές και σκληρές αιτίες που οδηγούν σε αυτά. Οι αιτίες είναι κοινές και ο διαχωρισμός έχει στόχο να νομιμοποιήσει στις συνειδήσεις των νέων τη χρήση τους, να νομιμοποιήσει έναν ιδιότυπο τρόπο καταστολής και κοινωνικού ελέγχου.

Και επειδή δεν είναι καιρός για ψευδαισθήσεις, όλοι οι ναρκω-κουλτουριάρηδες που προβάλλουν ως πιστοποιητικό του ριζοσπαστισμού τους την απελευθέρωση ουσιών, το μόνο που προσφέρουν είναι η δημιουργία μιας επιπλέον ασφαλιστικής δικλίδας στο σύστημα, συμμετέχοντας στο μαζικό έγκλημα που γίνεται σε βάρος των νέων. Σε μια περίοδο που οι αγώνες για το δικαίωμα στη δουλιά, στη δημόσια και δωρεάν Παιδεία και Υγεία διευρύνονται και αναπτύσσονται. Οταν η ανάγκη επιβάλλει κεντρικό σχεδιασμό, ο οποίος θα αφορά σε πρόληψη, θεραπεία, έρευνα, κοινωνική επανένταξη. Οταν επιβάλλεται η ανάγκη συστράτευσης σε ένα ευρύτερο κοινωνικό κίνημα που θα αντιπαλεύει τα αίτια.