Αποκαλυπτικά της στάσης που κράτησε η πλειοψηφία (ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - «Αυτόνομη Παρέμβαση») του Εργατικού Κέντρου Αθήνας απέναντι στην ολομέτωπη αντεργατική επίθεση του κεφαλαίου και των κομμάτων του, αλλά και στους αγώνες που αναπτύχθηκαν κάτω από την πίεση των εργαζομένων και την καθοριστική συμβολή των ταξικών δυνάμεων, είναι τα παραδείγματα που παραθέτει η παράταξη της «Δημοκρατικής Αγωνιστικής Συνεργασίας» (ΔΑΣ) στην κεντρική της ανακοίνωση ενόψει του 26 Συνεδρίου του ΕΚΑ (17-19 Μάη).

Η δράση του εργοδοτικού κυβερνητικού συνδικαλισμού, σε αντίθεση με τη συμβολή των ταξικών δυνάμεων στην ανάπτυξη των αγώνων, με πλαίσιο που απαντά στις σύγχρονες και πραγματικές ανάγκες της εργατικής - λαϊκής οικογένειας, πρέπει να αποτελέσει κριτήριο για κάθε εργαζόμενο και αναδεικνύει την ανάγκη αλλαγής των συσχετισμών δύναμης, τόσο στο ΕΚΑ, όσο και συνολικά στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα.

«Την τριετία που μας πέρασε η πλειοψηφία της Διοίκησης του ΕΚΑ αποδείχτηκε το μακρύ χέρι της ΓΣΕΕ στην Αθήνα. Κινήθηκε στη λογική της κοινωνικής συναίνεσης, υποστήριξε ή αποδέχτηκε σιωπηρά σοβαρά αντιλαϊκά μέτρα, δεν πρόβαλε αντίσταση στην αντεργατική επίθεση κυβέρνησης, κεφαλαίου, Ευρωπαϊκής Ενωσης» σημειώνει η ΔΑΣ και εξηγεί:

• Οταν η ΔΑΣ έβαλε στη Διοίκηση του ΕΚΑ να συζητηθεί η Συλλογική Σύμβαση Εργασίας που υπέγραψε η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ με την εργοδοσία, μαζί ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ υπερασπίστηκαν την αύξηση - ντροπή των 77 λεπτών την ημέρα για την οποία τρίβουν τα χέρια τους οι εργοδότες.
• Αρνήθηκαν να απαιτήσουν την κατάργηση των ελαστικών μορφών εργασίας. Στήριξαν την πολιτική που ενισχύει τα δουλεμπορικά γραφεία, την επιχορήγηση των εργοδοτών από τον ΟΑΕΔ, τα χρήματα δηλαδή των εργαζομένων. Στήριξαν τα διάφορα προγράμματα της υποαπασχόλησης τα οποία όχι μόνο δε μειώνουν την ανεργία, αλλά ενισχύουν την εκμετάλλευση, χτυπώντας ιδιαίτερα τα δικαιώματα των νέων εργαζομένων.
• Αρνήθηκαν την πάλη για την κατάργηση αντιασφαλιστικών νόμων της ΝΔ (νόμοι Σιούφα) και υπερασπίστηκαν τις αντιασφαλιστικές ρυθμίσεις του Νόμου Ρέππα, του ΠΑΣΟΚ, που μειώνουν τις συντάξεις, αυξάνουν τα όρια ηλικίας μέχρι τα 67 χρόνια, χτυπάνε τα Βαρέα-Ανθυγιεινά, εντάσσουν τα ειδικά ταμεία στο ΙΚΑ με στόχο την κατάργηση δικαιωμάτων.
• Αρνήθηκαν να αντιταχθούν στην απελευθέρωση και την ιδιωτικοποίηση της ενέργειας, των τηλεπικοινωνιών, των μεταφορών, του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Επιμένουν στη λειτουργία των δημόσιων επιχειρήσεων με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια και στρατηγικούς επενδυτές, διευκολύνοντας το πέρασμα της αντιλαϊκής πολιτικής, των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων. Οι παρατάξεις ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ υπέγραψαν τη συμφωνία ντροπής για τους εργαζόμενους στον ΟΤΕ.

Στα «έργα» και τις ημέρες των ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - «Αυτόνομης Παρέμβασης», προστίθενται και τα παρακάτω:

• Η πλειοψηφία του ΕΚΑ δε στηρίζει τους αγώνες και τις απεργιακές κινητοποιήσεις για τις συλλογικές συμβάσεις. Για παράδειγμα, στην απεργία που κήρυξαν Συνδικάτα και Ομοσπονδίες για τις συλλογικές συμβάσεις στις 29 Μάρτη 2007 όχι μόνο δεν πήραν απόφαση συμμετοχής, αλλά η στάση στελεχών τους ήταν εχθρική και συκοφαντική, κάνοντας ανοιχτή απεργοσπασία.
• Αντιτάχθηκαν στη θέση της ΔΑΣ, του ταξικού κινήματος για μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Επιχείρησαν τον αποπροσανατολισμό των συμβασιούχων με διάφορα νομικά τερτίπια. Υπερασπίζονται και προωθούν σαν αίτημα την εφαρμογή της ευρωπαϊκής αντεργατικής οδηγίας που προβλέπει επέκταση των συμβάσεων ορισμένου χρόνου, βάζουν χρονικούς περιορισμούς για τη μονιμοποίηση των συμβασιούχων.
• Από κοινού ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - «Αυτόνομη Παρέμβαση» αποδέχτηκαν το απελευθερωμένο ωράριο λειτουργίας των καταστημάτων που ψήφισαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και ολοκλήρωσε η ΝΔ.
• Αρνήθηκαν το συντονισμό, την κοινή πάλη και τις κινητοποιήσεις ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της «Ολυμπιακής».
• Δεν αντιπάλεψαν την αντιλαϊκή πολιτική και τα μέτρα που παίρνει η ΝΔ, δεν οργάνωσαν τη μάχη ενάντια στην εργοδοσία. Είναι υπέρ του «κοινωνικού διαλόγου» που αποθρασύνει την εργοδοσία και χρησιμοποιείται για την κατάργηση δικαιωμάτων.
• Αρνήθηκαν να αποδεχτούν το αίτημα για αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Παιδεία, την κατάργηση της επιχειρηματικής δράσης και μόνο κάτω από την πίεση των ταξικών δυνάμεων, της ΔΑΣ, αναγκάστηκαν να πάρουν απόφαση για κινητοποίηση, χωρίς να πάρουν μέτρα για την οργάνωσή της.
• Εβαλαν εμπόδια στην προσπάθεια πρωτοβάθμιων σωματείων να οργανώσουν τους εργαζόμενους και να μαζικοποιήσουν τα σωματεία, χρησιμοποιώντας ακόμα και δικαστές, όπως έκαναν με το σωματείο ξενοδοχοϋπαλλήλων.
• Με αυτή τους τη στάση δίνουν αέρα στα πανιά της εργοδοσίας που παρεμβαίνει στη ζωή των συνδικάτων και επιβάλλει στους χώρους δουλιάς καθεστώς τρομοκρατίας, αυταρχισμού και υπερ-εκμετάλλευσης.