Αυτή εναντιώθηκε σφοδρότατα στην εκλογή, το 1955, ως Προέδρου της Ιταλικής Δημοκρατίας του Τζοβάνι Γκρόνκι, εκπροσώπου της αριστερής πτέρυγας του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος. Οι ΗΠΑ απείλησαν μάλιστα να επιβάλουν οικονομικές κυρώσεις στην Ιταλία, σε περίπτωση που εκλεγεί ο Γκρόνκι. Οταν όμως, παρ' όλα αυτά, ο Γκρόνκι έγινε Πρόεδρος, η κυρία Λιούς αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τελικά την «ανυπάκουη» αυτή χώρα. Αλλά ο πόλεμος εναντίον της Ιταλίας δεν τελείωσε εδώ. Στα μάτια των Αμερικανών αντιδραστικών ο Γκρόνκι ήταν διπλά ύποπτος: είχε εκλεγεί και με τις ψήφους των κομμουνιστών και πέρα απ' αυτό, τασσόταν υπέρ της εξομάλυνσης των πολιτικών και οικονομικών σχέσεων με τη Σοβιετική Ενωση. Ηταν ο πρώτος Ιταλός Πρόεδρος που επισκέφθηκε τη Μόσχα. Αρχισε σιγά σιγά να αναπτύσσεται το εμπόριο μεταξύ των δύο χωρών. Οι ιταλικοί οικονομικοί κύκλοι επισήμαναν για πρώτη φορά τις δυνατότητες της πλατιάς σοβιετικής αγοράς.

Μεγάλη ώθηση στην εμπορική και οικονομική συνεργασία με τη Σοβιετική Ενωση έδωσε ο Ενρίκο Ματέι. Πρώην παρτιζάνος, φίλος του Γκρόνκι, ο Ματέι διηύθυνε ταυτόχρονα την ΕΝΙ - Εθνική Εταιρία Υγρών Καυσίμων (Εντε Νατσιονάλε Ιντροκαρμπούρι). Η κρατική αυτή ένωση που είχε δημιουργηθεί στα χρόνια της εξουσίας του Μουσολίνι, έπρεπε να διαλυθεί. Και αυτό το καθήκον ανατέθηκε στον Ματέι. Αλλά, προικισμένος με έμφυτη εξυπνάδα και πολύ πρακτικό πνεύμα, ο Ματέι είδε την αναδιοργάνωση της εταιρίας σαν σπουδαίο μέσο για την υπερνίκηση της χρόνιας ενεργειακής «πείνας», η οποία περιόριζε τη βιομηχανική ανάπτυξη της Ιταλίας και την καθιστούσε ολότελα εξαρτημένη από την αγορά πετρελαίου, όπου υπαγόρευαν τις μονοπωλιακές τιμές τους οι «εφτά αδελφές» - οι αγγλοαμερικανικές εταιρίες.

Στα μάτια των Αμερικανών ο Ματέι γίνεται όλο και πιο επικίνδυνος άνθρωπος, σύμβολο του «υπερβολικού εθνικισμού», που έθιγε τα συμφέροντα των αμερικανικών μονοπωλίων. Και, όπως καταδείχνει όλη η μεταπολεμική ιστορία, για την άρχουσα αμερικανική αστική τάξη δεν είχε λιγότερη σημασία να καταφερθεί πλήγμα στα κέρδη των συμμάχων, να τους επιβληθεί η μερίδα πετρελαίου σε τιμές που υπαγορεύουν τα μονοπώλια - οι πετρελαιογίγαντες των ΗΠΑ - απ' ό,τι η επιδείνωση της διεθνούς έντασης και η κλιμάκωση του κυνηγητού των εξοπλισμών. Τα τραστ πετρελαίου μεταφέρουν πρόθυμα τα τεράστια κέρδη τους στην παραγωγή πολεμικής τεχνολογίας, περιλαμβανομένης της πυραυλικής και ηλεκτρονικής βιομηχανίας. Ο συνδυασμός των διαφόρων ειδών επιχειρηματικής δραστηριότητας έφερε τα μονοπώλια πετρελαίου και τα στρατιωτικά τους υποκαταστήματα στις πρώτες θέσεις ανάμεσα στις μεγαλύτερες εταιρίες των ΗΠΑ και όλου του κόσμου. Κι αυτές ακριβώς οι εταιρίες καθορίζουν σε ολοένα μεγαλύτερο βαθμό τη δράση της αμερικανικής κυβέρνησης.

Ο αντισοβιετισμός χρησιμοποιείται εδώ κατά κόρο σαν δόλωμα για τους εταίρους. Εκμεταλλευόμενες τα αντικομμουνιστικά απωθημένα της δυτικογερμανικής αστικής τάξης, οι εταιρίες αυτές μπορούν να τη γδάρουν έτσι ευκολότερα, κάνοντάς τη να πληρώνει πανάκριβα τις ενεργειακές πρώτες ύλες και τις στρατιωτικές προμήθειες. Η αμερικανική ολιγαρχία συνδύαζε πάντα τα πολιτικά αιτήματα με το κυνηγητό του κέρδους. Καταπολεμώντας την ύφεση, προσπαθεί να πετύχει με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια. Εχει σημασία, βέβαια, η ζημιά που προσπαθεί να κάνει στους πολιτικούς της αντιπάλους. Δεν έχει όμως λιγότερη σημασία κι η ζημιά που επιδιώκει να προκαλέσει στους «φίλους» της, γιατί οι «φίλοι» είναι και ανταγωνιστές. Και προκειμένου για δισεκατομμύρια δολάρια, δικαιολογείται οποιοδήποτε έγκλημα.

Τις διεθνείς εταιρίες, τη λογική τους υπηρετεί πιστά και η ΣΙΑ. Μάλιστα, η ΣΙΑ καταλαβαίνει καλύτερα τη λογική αυτή αφού οι επιχειρηματίες διορίζονται συχνά σε καίριες θέσεις της κατασκοπίας. Κι αντίθετα, πολλά ηγετικά στελέχη της ΣΙΑ γίνονται διευθυντές και δικηγόροι μεγάλων εταιριών. Η ΣΙΑ, πέρα απ' αυτό, κάνει και τις δικές της δουλιές: εμπορεύεται όπλα, διακινεί ναρκωτικά και διάφορα άλλα είδη εμπορευμάτων, αξιοποιώντας τον κλειστό χαρακτήρα των «ειδικών επιχειρήσεών» της. Αλλά, σε σύγκριση με τα μονοπώλια, η ΣΙΑ είχε πάντα και εξακολουθεί να έχει ακαταμάχητο πλεονέκτημα: μπορεί να εξοντώσει και φυσικά τον ανταγωνιστή της, τον αντίπαλό της. Να γιατί η ΣΙΑ ήταν ό,τι χρειαζόταν για τη δολοφονία του Ματέι.

Ακριβώς έτσι εγκατέλειψαν όλοι οι σταθμάρχες της ΣΙΑ τις χώρες «τους» ύστερα από τη δολοφονία του Λουμούμπα, καθώς και τη δολοφονία του Δομινικανού δικτάτορα Τρουχίλο, ο οποίος για διάφορους λόγους είχε πάψει να είναι αρεστός στους Αμερικανούς αφέντες του (Αργότερα, ο Καραμεσίνης προετοίμασε το έδαφος για την κατάληψη της εξουσίας στην Ελλάδα από τους «μαύρους συνταγματάρχες» και οργάνωσε την εκστρατεία για την ανατροπή του Σ. Αλιέντε στη Χιλή).

1. Θα προσθέσουμε ότι, ενθαρρύνοντας τη δράση της «Αλληλεγγύης», που είχε παραλύσει την εξόρυξη κάρβουνου στην Πολωνία, οι Αμερικανοί κεφαλαιοκράτες επωφελήθηκαν από την περίσταση για να πουλήσουν στη Δυτική Ευρώπη το περίσσευμα του δικού τους κάρβουνου.

ΑΥΡΙΟ ΤΟ 13Ο ΜΕΡΟΣ