Πόντιοι αντάρτες της περιοχής Κρώμνης

Στο Συνέδριο, που διοργανώθηκε με πρωτοβουλία του Συλλόγου Καυκασίων Καλαμαριάς «Ο Προμηθέας», αναδείχθηκαν δύο γραμμές προσέγγισης και αντιπαράθεσης, βεβαίως, που εκφράζονται και στο συγκεκριμένο ιστορικό ζήτημα. Η μία που εξετάζει τα γεγονότα παίρνοντας υπόψη το κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο μέσα στο οποίο πραγματοποιήθηκε η εξόντωση 350.000 και πλέον Ελλήνων του Πόντου στην περίοδο 1914-1923 και φυσικά το ρόλο των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Και η άλλη που προσπαθεί να απαλλάξει από κάθε ευθύνη τους ιμπεριαλιστές και τη μάχη τους για τον έλεγχο των αγορών και προσπαθεί να αποδώσει τα γεγονότα στην ύπαρξη δήθεν «αιμοσταγών λαών» ή «μισάνθρωπων θρησκειών». Σ' αυτή τη δεύτερη κατηγορία εντάσσονται και όσοι προσπαθούν να παρουσιάσουν ως γενοκτονία την ταξική πάλη και παλεύουν να εντάξουν στον κατάλογο των γενοκτονιών τη Γαλλική και την Οχτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση.

Στο σημερινό ένθετο φιλοξενούμε περιλήψεις εισηγήσεων που παρουσιάστηκαν στη διάρκεια του Συνεδρίου και απαντούν στην προσπάθεια των ιμπεριαλιστών και των εκπροσώπων του να προσαρμόσουν την ιστορία στα μέτρα τους παραχαράσσοντάς την, προκειμένου να υπηρετήσουν σήμερα τους σκοπούς του κεφαλαίου κατά των λαών.

Πιο συγκεκριμένα, σήμερα παρουσιάζουμε παρεμβάσεις σχετικά με την πολιτική της ΕΣΣΔ απέναντι στους Ποντίους, η οποία στο πλαίσιο της αντισοσιαλιστικής προπαγάνδας δέχεται από τους αστούς ιστοριογράφους δριμεία επίθεση μέσω της διαστρέβλωσης της αντικειμενικής πραγματικότητας.

Τα ίδια τα αδιάψευστα στοιχεία που παρουσιάστηκαν μιλάνε για την πολιτική της ΕΣΣΔ απέναντι στις εθνότητες, μια πολιτική που μακροπρόθεσμο στόχο της είχε την επίτευξη μιας αρμονικής -δημιουργικής συνύπαρξης μεταξύ των ιδιαίτερων εθνικών ταυτοτήτων και μιας αναδυόμενης σε πανενωσιακό επίπεδο σοσιαλιστικής κουλτούρας.

Αντίθετα, αποκαλυπτική για την κατάσταση των Ποντίων στην ΕΣΣΔ είναι η υπενθύμιση της φράσης του ίδιου του Βενιζέλου: «Οι Ελληνες της Ρωσίας, ερχόμενοι εις την Ελλάδα, μεταφέρουν εις τας αποσκευάς των και τα μικρόβια του κομμουνισμού. Μας αρκεί η επίδρασις που ασκεί ο εγχώριος κομμουνισμός. Δε μας χρειάζεται και άλλος». Την επομένη Κυριακή θα παρουσιάσουμε παρεμβάσεις σε άλλες πλευρές πάνω στο συγκεκριμένο ιστορικό ζήτημα.