Στιγμιότυπο από τη βάρβαρη καταστολή της λαϊκής διαδήλωσης τη φετινή Πρωτομαγιά στην Τουρκία

Η αποτυχία εκλογής προέδρου, από το κυβερνών κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ), του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, που οδήγησε και στη διενέργεια πρόωρων εκλογών, φαίνεται, να βαθαίνει την πολιτική κρίση στη γείτονα και να αυξάνει την πόλωση μεταξύ των «εθνικιστών» και των «ακραίων ισλαμιστών», ενώ στο προεκλογικό παιχνίδι, σημαντικό ρόλο έχουν, οι χρηματοοικονομικοί κύκλοι και φυσικά η ΕΕ...

Οι αντιμαχόμενες πλευρές, ωστόσο, πέρα από τη φρασεολογία και την προπαγάνδα, στην πραγματικότητα ταυτίζονται όντας γνήσιοι εκφραστές του καπιταλιστικού δόγματος που ακολουθεί τη γραμμή, οι «πλούσιοι - πλουσιότεροι και οι φτωχοί - φτωχότεροι» και πιστοί υπηρέτες της ΕΕ και των ΗΠΑ. Υπέρμαχοι και οι δύο των ιδιωτικοποιήσεων και των μεταρρυθμίσεων, κάθε άλλο παρά σε λύση των λαϊκών προβλημάτων, στοχεύουν, ενώ προωθούν την «καραμέλα» της ανταγωνιστικότητας, που θα οδηγήσει σε παραπάνω κέρδη για το κεφάλαιο.

Ο νέος κύκλος έντασης, που πυροδοτήθηκε από την αποτυχία του σημερινού υπουργού Εξωτερικών της χώρας, Αμπντουλάχ Γκιουλ, και υποψηφίου του ΑΚΡ, να συγκεντρώσει 367 ψήφους, ήτοι τα 2/3 εκ των 550 μελών του τουρκικού Κοινοβουλίου και να εκλεγεί στον προεδρικό θώκο, τόσο στις 27 Απρίλη, που έλαβε χώρα η πρώτη ψηφοφορία, όσο και στη δεύτερη απόπειρα στις 6 Μάη, έθεσε τη χώρα σε προεκλογική περίοδο...

Το στοίχημα, που καλείται να κερδίσει ο σημερινός πρωθυπουργός Ρ. Τ. Ερντογάν είναι η εκλογή - αρχικά - αυτοδύναμης κυβέρνησης και - δευτερευόντως - η κατάκτηση 367 θέσεων στο Κοινοβούλιο, όσες και οι ψήφοι που απαιτούνται για την εκλογή προέδρου, χωρίς δυσάρεστες εκπλήξεις και αμφιβολίες αυτή τη φορά.

Ο σημερινός πρόεδρος της χώρας, Αχμέτ Νετζνέντ Σεζέρ, εκλέχτηκε το 2000 ως ο πρώτος πρόεδρος στην ιστορία της Τουρκίας, χωρίς προηγούμενο πολιτικό αξίωμα και χωρίς στρατιωτικό παρελθόν, αφού ήταν πρόεδρος του Συνταγματικού Δικαστηρίου. Ωστόσο εμφανίζεται ως πολέμιος των «ισλαμιστών» και ένθερμος υποστηρικτής του «κοσμικού» χαρακτήρα του τουρκικού κράτους, αντιτιθέμενος ανοιχτά στις κινήσεις του Ερντογάν και υπονομεύοντας την κυβέρνηση σε συνεργασία τόσο με το Ανώτατο Δικαστήριο, όσο και με την ηγεσία του στρατού.

Ο στρατός, που διαδραματίζει ρυθμιστικό ρόλο στα πολιτικά πράγματα της χώρας, εναντιώθηκε στην υποψηφιότητα Γκιουλ, εξ αρχής, εκτοξεύοντας αόριστες απειλές για «ανάληψη δράσης», σε περίπτωση επικράτησης των ισλαμιστών. Δηλώσεις οι οποίες επανέφεραν μνήμες παρελθόντων ετών, όταν ο στρατός το 1960, το 1971, το 1980 και τελευταία φορά το 1997, «ανέλαβε δράση» και ανέτρεψε κυβερνήσεις, προκειμένου να επιβάλλει τη δική του πολιτική γραμμή.

Με την ανακοίνωση της υποψηφιότητας Γκιουλ προκλήθηκε κύμα αντιδράσεων, καθοδηγούμενο και από τους «κοσμικούς» και το στρατό, με διαδηλώσεις και διαμαρτυρίες, που ζητούν έναν πρόεδρο, ο οποίος δε θα προέρχεται από το μέτωπο των ισλαμιστών, αλλά θα εκφράζει την κεμαλική αντίληψη περί δημοκρατίας. Από την αντιπαράθεση δεν έλειψαν και τα σενάρια περί μυστικού σχεδίου Ερντογάν - Γκιουλ και κατ' επέκτασιν των ισλαμιστών, περί προώθησης σχεδίων δημιουργίας ενός θεοκρατικού καθεστώτος «τύπου Ιράν»...

Ως υποστηρικτές του Ερντογάν και του «μεταρρυθμιστικού» του προγράμματος στα πρότυπα των επιταγών που επιβάλλει η ιμπεριαλιστική πολιτική της ΕΕ, εμφανίζονται οι χρηματοοικονομικοί κύκλοι της Τουρκίας και η ΕΕ. Δημοσκοπήσεις, που διενεργούνται για λογαριασμό χρηματιστηριακών εταιρειών, δημιουργούν κλίμα νίκης για το ΑΚΡ, εμφανίζοντάς το ικανό να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση, με 307 βουλευτές. Δεν παραλείπουν δε να επαναλαμβάνουν, ότι η χώρα πριν την εκλογή του σημερινού πρωθυπουργού βυθιζόταν σε οικονομική κρίση, από την οποία τη «σώζουν» οι αλλαγές που προωθεί η σημερινή κυβέρνηση. Υπογραμμίζουν μάλιστα ότι ενδεχόμενο μη εκλογής αυτοδύναμης κυβέρνησης και ο σχηματισμός κυβέρνησης συνασπισμού θα έχει ολέθριες συνέπειες για την οικονομία.

Η ΕΕ ασκεί κριτική στη σημερινή κυβέρνηση για τον αργό ρυθμό των μεταρρυθμίσεων και την ανάγκη προώθησης των αλλαγών σε μία σειρά ζητήματα, όπως το θέμα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των ελευθεριών στην Τουρκία. Επίσης σε κάθε ευκαιρία, απευθύνει αιχμές προς το στρατό, ότι είναι παρασκηνιακός παράγοντας. Σημειώνει δε, ότι αν αυτό δεν αλλάξει, η Αγκυρα δε θα είναι σε θέση να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της και να ολοκληρώσει τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις της με την ΕΕ επιτυχώς, κερδίζοντας το πολυπόθητο εισιτήριο για τις Βρυξέλλες...

Προκειμένου μάλιστα να ενισχυθεί ο Ερντογάν, ο αρμόδιος Επίτροπος σε θέματα διεύρυνσης, Ολι Ρεν, δε δίστασε να απευθύνει μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση και κυρίως προς τη Γαλλία, ότι αν η Τουρκία συνεχίσει τις μεταρρυθμίσεις, ανεβάζοντας ρυθμούς, το επόμενο διάστημα και ειδικά μετά τις εκλογές, φτάνοντας στην εκπλήρωση των στόχων της, οι «27» δεν πρέπει να της αρνηθούν την ένταξη για κανένα λόγο...

Ενα από τα κομβικά μέτωπα είναι και το Κουρδικό. Ετσι, ενώ μέχρι πρότινος ο Ερντογάν δεν τασσόταν υπέρ μίας επέμβασης εκτός συνόρων, στο Ιράκ, όπου λειτουργεί κατά κάποιο τρόπο κουρδικό κράτος, σε δηλώσεις του στα μέσα της εβδομάδας, καθώς κατευθυνόταν προς την Ανατολία, για τις ανάγκες της προεκλογικής του εκστρατείας, υποστήριξε ότι αν η Βαγδάτη και η Ουάσιγκτον δε λάβουν τα απαραίτητα μέτρα «θα κάνουμε ό,τι χρειαστεί για να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση», αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο της εκτός συνόρων επέμβασης, που αποτελεί και πάγιο αίτημα των στρατηγών και αναδεικνύεται κατά την προεκλογική περίοδο ως αδυναμία της σημερινής κυβέρνησης...

Οσο πλησιάζουμε την ημερομηνία των εκλογών, η πόλωση στη χώρα αυξάνεται και ο πολιτικός πυρετός ανεβαίνει, με τα διάφορα μέτωπα να διαμορφώνουν κλίμα, μεγιστοποιώντας την προπαγάνδα και ποντάροντας στον αποπροσανατολισμό των ψηφοφόρων. Το ΚΚ Τουρκίας μαζί με τη συμμαχία που έχει συγκροτήσει, το Πατριωτικό Μέτωπο, υπογραμμίζει την επιτακτική ανάγκη καταδίκης και των δύο πλευρών, οι οποίες εμπαίζουν το λαό, αδιαφορώντας για τα κομβικά προβλήματα της ανεργίας και της φτώχειας.

Η ψήφος και στα δύο αυτά κόμματα αποτελεί «συμμετοχή στο έγκλημα», αναφέρουν χαρακτηριστικά, καθώς η Τουρκία επί δεκαετίες είναι μία χώρα μεγάλων ανισοτήτων. Και ενώ η πλειοψηφία του λαού ζει κάτω από το όριο της φτώχειας, κάποιοι θησαυρίζουν σε βάρος του, δένοντας τη χώρα στο άρμα της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Την καθιστούν σύμμαχο των ΗΠΑ και του Ισραήλ. Αυτές οι δυνάμεις πρέπει να κληθούν να λογοδοτήσουν και όχι να βγουν ενισχυμένες από τις εκλογές, αναφέρουν χαρακτηριστικά.

Το ΚΚ Τουρκίας κατεβάζει 550 υποψηφίους σε 85 εκλογικές περιφέρειες και στα ψηφοδέλτιά του είναι υποψήφιοι 208 εργάτες συνδικαλιστές και 154 γυναίκες.

Το ΚΚ Τουρκίας καλεί τα λαϊκά στρώματα της Τουρκίας να αποδεσμευτούν από τα ψευτοδιλήμματα που τους θέτουν, και να δώσουν ταξική ψήφο, καταδικάζοντας τις δύο κυρίαρχες πλευρές του αστικού συστήματος.

Επίσης, με ανακοίνωσή του, το Σοσιαλιστικό Κόμμα Εργατών Τουρκίας σημειώνει ότι, λόγω καταστολής της δράσης των μελών του, καλεί σε υπερψήφιση των ψηφοδελτίων του ΚΚ Τουρκίας.