Δροσίζει το βράδυ και είναι όμορφα. Ξαποσταίνουμε κοιτώντας τον ουρανό με τ' άστρα. Χιλιάδες φορές τα είδαμε και δε χορτάσαμε τη σιωπή της απεραντοσύνης. Τι να γίνεται στον έναστρο κόσμο; Ρώτησε ο πιο νέος απ' όλους μας, κάπου 35 ετών. Είναι η απαντοχή μας. Ολοι οι άλλοι περάσαμε τα 55. Γέρασαν το χωριό μας. Ανάθεμά τους, είπε ο γέροντας, 75 ετών και ζωντανός γεωργός.

Ποιους ανάθεμα; ρώτησε ο πιο νέος απ' όλους μας. Αυτούς που φταίνε, απάντησε ο γέροντας. Ποιοι φταίνε; ξαναρώτησε. Ουφ, άσε τώρα τις ερωτήσεις. Οποιοι είναι.

Ποιος φταίει που γέρασε το χωριό μας; Επέμενε ο πιο νέος από μας. Καλά, δεν ξέρεις ποιοι φταίνε; μπήκε στην κουβέντα ο πιο μαύρος απ' όλους. Οι πολιτικοί φταίνε. Σιγά μη φταίνε οι πολιτικοί, τον έκοψε ο ασπρογένης. Και γιατί δε φταίνε; ρώτησε ο δίπλα του. Γιατί τα ίδια έχουμε κι όταν αλλάζουν οι κυβερνήσεις. Κάτι πιο σοβαρό φταίει, αλλά δεν μπορώ να το χεριάσω, είπε. Εμείς το λέμε. Η Ευρωπαϊκή Ενωση φταίει. Αντε ρε κόκκινε, όλο τα ίδια, τον κόψαμε. Μέχρι να τα μάθετε, αντιμίλησε. Τι φταίει; ξαναρώτησε ο πιο νέος, μ' ένα σπαρακτικό τρόπο κι όλοι σοβαρευτήκαμε.

Εχω τρία κούτσικα κι ένα στο δρόμο, συνέχισε ο πιο νέος απ' όλους μας. Θέλω να μείνουν στο χωράφι ως γεωπόνοι, βιοτεχνολόγοι, οινολόγοι κι ό,τι άλλο. Να μη φύγουν και χαθούν. Οτι δε λένε την αλήθεια το καταλαβαίνω. Γιατί δε λένε την αλήθεια;

Ναι, ρε. Δίκαιο έχει, είπε ο ένας. Εμείς τρωγόμαστε. Ρίξαμε τον κομμουνιστή στις εκλογές του συνεταιρισμού και φχαριστηθήκαμε. Λες και δεν είμαστε ένα. Το παρακάνουν κι αυτοί, παρατήρησε ο ακριανός. Ολο για την ΕΕ, λένε. Τίποτε καλό δεν έχει;

Βρε κοίτα, παρατήρησε ο σιωπηλός της παρέας, πού μπορεί να σε βγάλει η κουβέντα. Ετσι όπως τα λέμε, εμείς δεν έχουμε λόγο να είμαστε μαζί τους. Με τα μεγάλα κόμματα, δηλαδή. Φανταστείτε ν' αφήναμε τις σημαίες τους, να σηκώναμε τις κόκκινες και προχωρούσαμε ως εμείς κατά πάνω τους. Τι θα γινόταν, ε; Δε θα τους ξαναψηφίσω, βαρέθηκα να γκρινιάζω, παραβλέποντας ότι κι εγώ τους έδινα το ελεύθερο να με δυναστεύουν. Α, σιχτίρ, είπα. Τέλος.