Τι κάνουμε τώρα; | ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑ | ΤΗΛΕ ...ΠΑΘΗ

ΤΗΛΕ ...ΠΑΘΗ

Τι κάνουμε τώρα;

Τι παιδί κι αυτός ο Μιχαλάκης, βρε σύντροφε... Τι σπίρτο μονάχο! Τετραπέρατο είναι, το σκασμένο!..». Ο φίλος μου ο Γιώργος με πήρε στο τηλέφωνο, να συζητήσουμε, λέει, για την πολιτική κατάσταση και για τις εκλογές που έρχονται.

«Ακου, λοιπόν, τι είπε σε κάποια συνέντευξή του, ο ..."σύντροφος" Μιχαλάκης Χρυσοχοΐδης. (Προσφωνούνται μεταξύ τους και "σύντροφοι", τρομάρα τους). Ακου, λοιπόν, τι είπε: "Δεν έχει κανένα λόγο κανένας Ελληνας πολίτης σήμερα - αν υπάρχει ένας, θέλω να τον ακούσω - να υπερψηφίσει τον κ. Καραμανλή και τη Νέα Δημοκρατία"».

«Τι του λες τώρα αυτουνού του ερίφη, για τη ...μεγάλη σοφία που ξεφούρνισε; Κι αφού το είπε, και ως ένα βαθμό είναι σωστό, γιατί δεν έλεγε ότι και τον δικό του τον Γιωργάκη και το κόμμα του, το ΠΑΣΟΚ, δεν έχουν κανένα λόγο οι Ελληνες ψηφοφόροι να τον ψηφίσουν; Αφού το ξέρει όλος ο κόσμος (και το ξέρουν κι αυτοί οι ίδιοι) ότι ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία της πλουτοκρατίας είναι...» και αμόλησε, έτσι φαρδιά πλατιά, όπως το συνηθίζει, τη γνωστή λέξη του Καμπρόν.

Αλλά, για να πούμε και την πραγματική αλήθεια, σύντροφε», συνέχισε τον αντίλογό του, στα λεχθέντα παρά του «ευφυούς» Μιχαλάκη, ο φίλος μου ο Γιώργος, «δεν είναι όλοι οι Ελληνες, που δεν έχουν κανένα λόγο να ψηφίσουν τη ΝΔ ή το ΠΑΣΟΚ. Υπάρχουν και μερικοί, που έχουν και παραέχουν λόγο να τους ψηφίζουν. Είναι εκείνοι οι χορτάτοι χοντροπορτοφολάδες, με τα παραφουσκωμένα στομάχια (βιομήχανοι, εφοπλιστές, μεγαλοτραπεζίτες και λοιπά εύοσμα λουλούδια της ωραίας κοινωνίας μας), που δεν είναι, απλώς, ψηφοφόροι, αλλά τα αφεντικά και των δυο "μονομάχων", που δίνουν τις εντολές και φροντίζουν για την αδιατάρακτη λειτουργία του συστήματος, ανεξάρτητα από το ποιος από τους δυο θα είναι στην κυβέρνηση. Αυτοί αποφασίζουν για λογαριασμό του αγαθού και απληροφόρητου κοσμάκη, που τον χτυπάνε από κούτσουρο σε λιθάρι και του κλέβουν κάθε φορά την ψήφο, για να στήσουν μια "δημοκρατικά εκλεγμένη" κυβέρνηση, ώστε να κάνουν απρόσκοπτα τη δουλιά τους.

Ο δικομματισμός, λοιπόν, για να θυμηθούμε εκείνο το ρωμαϊκό, για την Καρχηδόνα, πρέπει να καταστραφεί. Και, αν το πάμε και πιο πέρα, ο καπιταλισμός, σαν παγκόσμιο σύστημα, πρέπει να καταστραφεί!».

«Απ' το στόμα σου και στου θεού τ' αυτί, φίλε Γιώργο...».

«Ποιανού θεού;». Αγρίεψε πάλι η φωνή του Γιώργου, απ' την άλλη άκρη του σύρματος. «Ασ' τον αυτόν εκεί που είναι, να πλάθει τα τσουκάλια του». «Απ' το στόμα σου και στου λαού τ' αυτί», να λες. Μπας και ξυπνήσουν καμιά φορά ετούτα τα «τηλέπαθα». Να κάτσουν να σκεφτούν και να πουν: «Τι κάνουμε εμείς τώρα; Πελεκάμε τα ποδάρια μας;».

Κοντολογίς, σύντροφε», έκλεισε την κουβέντα μας ο Γιώργος, «(και με συγχωρείς, που σε πήρα πάλι μονότερμα), γράψτε, εσείς που γράφετε. Φωνάξτε! Ανοίξτε τα μάτια του κοσμάκη. Ψήφο και δύναμη στο ΚουΚουΕ! Αλλιώς, δε μας γλιτώνει τίποτα. Θα μας πάρουν και το τομάρι αυτοί, οι αγιογδύτες, οι ληστές, οι λωποδύτες!».

Βασίλης ΦΥΤΣΙΛΗΣ