Ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος, γνωστός για τη συμμετοχή του σε διάφορες «δεξαμενές σκέψης», αλλά και για τις «καίριες» παρεμβάσεις του όταν πρόκειται να υποστηρίξει κάποια ιμπεριαλιστικά συμφέροντα, εξέφρασε και πάλι τις ανησυχίες του με άρθρο του στην «Καθημερινή» της Παρασκευής 3ης Αυγούστου, αυτή τη φορά για τη Συνεργασία της Σαγκάης.

Ποιος είναι ο καημός του; Τον περιγράφει στο άρθρο του: «ο μεγαλύτερος ιδιοκτήτης πρώτων υλών στη γη, η Ρωσία, δίνει τα χέρια στον μεγαλύτερο καταναλωτή της Υφηλίου, την Κίνα. Και μαζί με άλλες χώρες, εξίσου σπουδαίες οικονομικά στον τομέα τους (Ιράν στην ενέργεια, Καζαχστάν στο πετρέλαιο, Τουρκμενιστάν στο αέριο, Ινδία στις υψηλές τεχνολογίες) σχηματοποιούν σιγά σιγά (κάποιοι είναι ήδη μέλη, κάποιοι ακόμη - συνεργαζόμενοι - παρατηρητές) μια οντότητα που θα συνταράξει σίγουρα καθιερωμένες παγκόσμιες ισορροπίες». Αλλη ανησυχία του αρθρογράφου «η ενέργεια που θα παράγει η Ασία να καταναλώνεται από τις χώρες μονάχα της ηπείρου αυτής!». Και τέλος ο αναλυτής μας αναρωτιέται: «για πόσο καιρό η Δύση θα μπορεί να κοιμάται ήσυχη ακόμα;».

Είναι μάλλον εύλογη η ανησυχία του αρθρογράφου. Στην περιγραφή των πραγμάτων δεν πέφτει έξω. Φυσικά δε νοιάζεται αν από αυτή τη νέα συνεργασία θα ωφεληθούν οι λαοί αλλά πώς θα μπουν στο παιχνίδι κι άλλοι παίχτες έτσι που η Δύση (ο ευρωαντλαντικός ιμπεριαλισμός)... να μη χάσει τον ύπνο της.