Για τα νήπια, η εικονογράφηση είναι κάτι παραπάνω από μέσο αισθητικής καλλιέργειας... Είναι το αλφαβητάρι της ομορφιάς και συνάμα όργανο αναγνώρισης των πραγμάτων και των νοημάτων, του κόσμου ως σύμπαντος και ως κοσμήματος...

-- Το Κείμενο, που κρύβει μέσα του τόσα θαυμαστά πράγματα, αποκτά φωνή καθώς το διαβάζει ο μεγάλος. Αποκτά δύναμη καθώς ο μεγάλος αφήνει τα πάντα και καθηλώνεται κρατώντας το. Αποκτά λειτουργικότητα καθώς το παιδί μπορεί με αυτό να κατακτά ένα μέρος από τη γνώση που κατέχει ο μεγάλος.

-- Η παρουσία της Εικόνας, δηλαδή μιας αναγνωρίσιμης μορφής πλάι στην ακατάληπτη συμφωνία των γραμμάτων, δίνει σ' αυτά ζωή. Καθώς ο ενήλικος διαβάζει τα γράμματα, το νήπιο διαβάζει τις εικόνες. Ετσι, τα γράμματα της σελίδας γίνονται από αφηρημένα σύμβολα φθόγγοι, από φθόγγοι έννοιες, από έννοιες, τέλος, γίνονται κάτι οικείο και συναρπαστικό και προπαντός απτό.

Στις μεγαλύτερες ηλικίες αναγνωστών η εικονογράφηση έχει λιγότερο γνωστική και ακόμη πιο έντονα καλλιτεχνική λειτουργία. Είναι κατ' εξοχήν φορέας αισθητικής άποψης. Εξοικειώνει τα παιδιά με τις διάφορες μορφές καλλιτεχνικής έκφρασης. Επηρεάζει περισσότερο τη φαντασία τους παρά τις γνώσεις τους.

Αν για τα βιβλία των πολύ μικρών αναγνωστών αναζητούμε εικονογράφηση που να διαθέτει ευκρίνεια, ακρίβεια, φωτεινότητα, στα βιβλία των μεγαλύτερων συναντάμε και εικόνα μουντή, αόριστη ή υπαινικτική.

Αν στα βιβλία των μικρών η εικόνα καλείται να «εξηγήσει» το λόγο, να συγκεκριμενοποιήσει την έννοια, στα βιβλία των μεγαλύτερων ηλικιών η εικόνα προεκτείνει το λόγο, αναδείχνει ό,τι ο λόγος υπαινίσσεται και ενισχύει ό,τι αυτός υποστηρίζει.

Σε όλες τις περιπτώσεις, όμως, η εικονογράφηση, ως τέχνη που είναι, πρέπει να επινοεί, να αποκαλύπτει, να γονιμοποιεί. Να συνδιαλέγεται με το πνευματικό περιεχόμενο αλλά και με τον αναγνώστη. Να του μαθαίνει, να τον εμπνέει, να τον ενθουσιάζει.

Ωστόσο, υπάρχουν βιβλία όπου η εικονογράφηση βαδίζει τον δικό της δρόμο.

Λόγος τρυφερός, λυρικός, αλλά εικόνα σκληρή, μονοδιάστατη. Κείμενο με χιούμορ, αλλά εικόνα άκαμπτη. Μύθος δροσερός, πρωτότυπος, εικόνα πεζή, στείρα. Εικονογράφηση που στήνει ένα σκηνικό αταίριαστο στην πλοκή, οδόφραγμα στην απόλαυση του διαβάσματος, που δημιουργεί σταυροδρόμι αμηχανίας εμποδίζοντας τη χαρά της εξερεύνησης.

Πιο συχνά, πάντως, συμβαίνει το αντίθετο. Λόγος φτωχός, με εικόνα απαστράπτουσα. Πλοκή κοινότοπη, με εικόνα συναρπαστική. Κείμενο ασήμαντο, κείμενο που δεν έχει τίποτα να πει, τίποτα να προσφέρει αλλά που γίνεται, χάρη στη μαγεία της εικονογράφησης, βιβλίο περιζήτητο, αφού το πρώτο και πιο άμεσο στοιχείο που μπορεί κανείς να εκτιμήσει σ' ένα βιβλίο είναι φυσικά η εμφάνιση.

Το ιδανικό θα ήταν, Εικόνα και Λόγος στο παιδικό βιβλίο να έχουν στόχο τη δημιουργία της εικόνας του Βιβλίου ως ενός ολοκληρωμένου έργου τέχνης, πνευματικού και εικαστικού καλλιτεχνήματος, προορισμένου να ικανοποιεί τις αισθήσεις, τη φαντασία και τον πόθο του παιδιού για ψυχαγωγία αλλά και για την αλήθεια.