Σαν να μην έφταναν τα πολλά προβλήματα - ακόμη και επιβίωσης - που ταλάνιζαν τους εργαζόμενους και τους αγρότες, γενικότερα όλο το λαό της επαρχίας, εξαιτίας της πολιτικής της ΕΕ που εφάρμοζαν πιστά οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, ήρθαν και οι καταστροφικές πυρκαγιές, που μαύρισαν κυριολεκτικά τη μισή Ελλάδα, για να τα γιγαντώσουν. Το χτύπημα που δέχτηκαν οι κάτοικοι των πυρόπληκτων περιοχών, είναι συντριπτικό. Αλλά και την «επόμενη μέρα», η ζωή τους θα βρεθεί μπροστά σε ακόμη πιο δραματικά προβλήματα.

Ποιοι ευθύνονται γι' αυτό;

• Είναι πλέον κοινή πεποίθηση ότι η βασική αιτία της μεγάλης έκτασης των καταστροφών έχει ως αφετηρία τις πολιτικές που εδώ και χρόνια εφαρμόζονται, όχι μόνο στον τομέα της δασοπροστασίας, αλλά και γενικότερα. Πρόκειται για πολιτικές που θέτουν ως προτεραιότητα την καπιταλιστική ανάπτυξη, την κερδοφορία του κεφαλαίου, την παράδοση της γης (δασών, ακτών και άλλων πολύτιμων οικοσυστημάτων) στους κερδοσκόπους. Πολιτικές που οδήγησαν και οδηγούν σε τεράστια συσσώρευση πλούτου σε λίγους και στη δημιουργία μεγάλων μονοπωλιακών επιχειρήσεων σε κάθε κλάδο.
• Σήμερα τα συμφέροντα αυτά απαιτούν ακόμη μεγαλύτερη εξάπλωση και κερδοφορία. Στην κυριολεξία ζητούν τα μέτρα εκείνα (ακόμη και νομοθετικές ρυθμίσεις επί παραγγελία) που θα τους λύνουν τα χέρια για να ισοπεδώσουν, αρπάξουν, λεηλατήσουν.
• Ολα αυτά συμπληρώνονται από τις πολιτικές των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων που εξελίσσονται για την εξυπηρέτηση των ίδιων ακριβώς συμφερόντων. Πρόκειται για: την Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ), που ξεκληρίζει βίαια τη μικρομεσαία αγροτιά. Την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, που καθιστά τους εργαζόμενους έρμαια των διαθέσεων της εργοδοσίας για ασύδοτη εκμετάλλευσή τους. Τις γενικευμένες ιδιωτικοποιήσεις που υποχρεώνουν το λαό να πληρώνει πανάκριβες υπηρεσίες. Τον «Καποδίστρια», που αποτελεί τον ιμάντα για να επιβληθούν νέα χαράτσια στους δημότες. Την αλλαγή του στρατιωτικού δόγματος, που αποκλείει το στρατό από οποιαδήποτε χρησιμοποίησή του ακόμη και για έκτακτες ανάγκες σε περίοδο ειρήνης, ενώ τον καθιστά υποχείριο του ιμπεριαλισμού για την επιβολή της νέας τάξης πραγμάτων ανά τον κόσμο.
• Επιπλέον ο κρατικός μηχανισμός από πάνω έως κάτω είναι προσαρμοσμένος στην υπηρεσία αυτών των πολιτικών. Ολα τα προγράμματα και νομοθετικά μέτρα κατατείνουν στο πώς θα φτιάξουν μια Δημόσια Διοίκηση διαρθρωμένη έτσι ώστε να εξυπηρετεί χωρίς γραφειοκρατικές διαδικασίες (δηλαδή χωρίς έλεγχο και διαφάνεια) τα επενδυτικά σχέδια του μεγάλου κεφαλαίου.

Είναι βέβαιο ότι και την άλλη μέρα των εκλογών αυτές οι πολιτικές δεν πρόκειται να αλλάξουν. Τα μεγάλα συμφέροντα είναι κυρίαρχα. Αυτά ουσιαστικά κυβερνούν και θα συνεχίσουν την επιθετική, εκμεταλλευτική, αρπακτική τους πολιτική. Είτε με τις αντιλαϊκές «μεταρρυθμίσεις» της ΝΔ, είτε με τον αντιδραστικό «εκσυγχρονισμό» του ΠΑΣΟΚ και των άλλων κομμάτων του ευρωμονόδρομου θα συνεχιστεί η στήριξη αυτών των πολιτικών. Πρέπει, επομένως, ο λαός να περιμένει χειρότερες μέρες...

Ο λαός - αποδείχτηκε πλέον ανάγλυφα και κατά τη διάρκεια των μεγάλων πυρκαγιών - είναι ανοχύρωτος και όχι το κράτος. Οι κυβερνήσεις του δικομματισμού τον έχουν καταδικάσει να παλεύει μόνος του χωρίς στοιχειώδεις υποδομές: Χωρίς κανένα προληπτικό μέτρο προστασίας των δασών και του φυσικού περιβάλλοντος. Χωρίς αντισεισμική και αντιπλημμυρική θωράκιση. Χωρίς κοινωνικές υποδομές για την εξυπηρέτηση της λαϊκής οικογένειας. Χωρίς σχεδιασμό διαχείρισης των απορριμμάτων. Χωρίς Πρόγραμμα διαχείρισης των υδάτων, με αποτέλεσμα περιοχές, όπως αυτή των Οινοφύτων, να πίνουν μολυσμένο νερό, ενώ άλλες να υποφέρουν από τη λειψυδρία. Χωρίς να έχει το δικαίωμα να προσεγγίσει τις ακτές, που μαντρώνονται από την επιχειρηματική ασυδοσία.

Ο λαός, λοιπόν, δεν έχει άλλη επιλογή: Πρέπει να οργανωθεί, να υπερασπιστεί τη ζωή του, τη ζωή των παιδιών. Δεν έχει άλλη επιλογή που να βάζει φραγμό σ' αυτόν τον καταστροφικό δρόμο, παρά να δώσει δύναμη στο ΚΚΕ, να παλέψει για αλλαγή πολιτικής.

Οσον αφορά αυτούς που επικαλούνται τα επιχειρήματα περί «ανίκανης κυβέρνησης», «ισχυρής κυβέρνησης» ή «διαλυμένου κρατικού μηχανισμού», τους απαντάμε ευθέως: Τα επιχειρήματα αυτά είναι εντελώς αποπροσανατολιστικά. Για τα συμφέροντα του κεφαλαίου, για την τρομοκράτηση του λαού, για τον περιορισμό των δικαιωμάτων του, υπάρχει και ισχυρός μηχανισμός και ικανές κυβερνήσεις. Το πολιτικό πρόβλημα είναι να αποδυναμωθούν οι στυλοβάτες αυτού του μηχανισμού, δηλαδή ο δικομματισμός. Απαιτεί την οργάνωση σε άλλη βάση της οικονομίας και της κοινωνίας. Απαιτεί τη λαϊκή οικονομία, τη λαϊκή εξουσία, για την οποία το ΚΚΕ παλεύει από την πρώτη γραμμή.