Φωτιά. Στάχτη. Θάνατος. Ο καπνός από τις φλόγες κρύβει τον ουρανό. «Καιγόμαστε» ακούγεται σπαρακτικά από παντού. Την ίδια στιγμή η σιωπή σκεπάζει τα καμένα χωριά. Πένθος για τους νεκρούς. Η πύρινη λαίλαπα δεν άφησε τίποτα πίσω της. Η λίστα των νεκρών μεγαλώνει, ώρα με την ώρα, μέρα με τη μέρα. Πανικός. Ο καθένας έχει να διηγηθεί τον προσωπικό του εφιάλτη. Μάχες με τη φωτιά με «όπλο» ένα λάστιχο κήπου, έναν ψεκαστήρα.

Ο λαός κλαίει τους νεκρούς του και παράλληλα αγωνίζεται να σώσει τους κόπους μιας ολόκληρης ζωής. Το μέγεθος της καταστροφής δεν έχει, ακόμα, συνειδητοποιηθεί. Η φτώχεια και το ξεκλήρισμα που θα ακολουθήσει δεν μπορεί να μετρηθούν. Οι γαλάζιες και πράσινες υποσχέσεις το μόνο που αποδεικνύουν είναι ενοχή. Τα δάκρυά τους πάνω από τα πτώματα μόνο οργή μπορούν να προκαλέσουν. Αφησαν τη χώρα ανοχύρωτη. Τα αντιπυρικά έργα και οι υποδομές κοστίζουν αλλά δε φαίνονται, δεν είναι «λαμπερά». Αυτοί είχαν άλλες προτεραιότητες. Επρεπε να προσελκύσουν επενδύσεις. Ματωμένες επενδύσεις.

Τώρα μας ζητάνε εθνική ομοψυχία. Ας την κρατήσουν για τον εαυτό τους και για τα αφεντικά τους αυτή την παγίδα. Μόνο για ταξική μπορούμε να μιλήσουμε. Ο κόσμος παλεύει με τα χέρια του. Το κράτος τους, στην ουσία, δεν υπάρχει πουθενά. Οι πυροσβέστες πολεμούν ηρωικά τη φωτιά με τα μέσα που έχουν. Οι δολοφονικές ελλείψεις δεν τους αφήνουν να προσφέρουν παραπάνω. Οποιος «υπεύθυνος» σήκωσε το χέρι του για να ψηφίσει υπέρ της εμπορευματοποίησης και της αλλαγής χρήσης γης είναι ένοχος. Οποιος «υπεύθυνος» δε ζήτησε να καλυφθούν τα κενά στην Πυροσβεστική είναι ένοχος. Οποιος ξεπούλησε τα δάση έχει τα χέρια του βαμμένα με αίμα. Δε χωράνε πια «ναι, μεν, αλλά...».

Οσο για τους «παπαγάλους» που καλούν να μην πολιτικοποιηθεί η τραγωδία, τους αξίζει ο τίτλος του συνενόχου. Αυτό κάνουν μια ζωή, αυτό κάνουν και τώρα πάνω στη στάχτη. Θέλουν να μη μιλήσουμε για τους εγκληματίες, τα οικονομικά συμφέροντα και τους πολιτικούς τους εκπροσώπους. Αυτό θέλουν και οι πολιτικοί που, υποκριτικά, κρατούσαν μάνικες για να τους «απαθανατίσει» η κάμερα. Μόνο αηδία μπορούν να μας προκαλέσουν. Τόση αηδία που ούτε να τους φτύσεις δεν αξίζουν.

Τα ουρλιαχτά των νεκρών, ενώ καιγόταν η σάρκα τους ηχούν ακόμα στα αυτιά όλων μας. Η καμένη γη όπου θάφτηκαν δε θα αντέξει επενδύσεις. Είναι χρέος όλων μας να μην αφήσουμε τους δολοφόνους να συνεχίσουν το έργο τους. Η φωτιά που άναψε στα σωθικά μας δεν μπορεί να σβήσει. Οι φλόγες μένουν μπροστά στα μάτια μας. Δεν μπορούμε και δεν πρέπει να ξεχάσουμε πως πρόκειται για έγκλημα. Εγκλημα πολιτικό!