Ως την πρώτη «μεγάλη δοκιμασία» για τον νέο Πρόεδρο, χαρακτήρισαν τα ΜΜΕ, την 24ωρη απεργία της Πέμπτης, των εργαζομένων στα μέσα μαζικής μεταφοράς, στους σιδηροδρόμους, στη δημόσια εταιρεία ηλεκτρισμού και στην αντίστοιχη του αερίου. Η απεργία, σύμφωνα με τα συνδικάτα, είχε ποσοστά συμμετοχής πολύ μεγαλύτερα από τα αντίστοιχα των ανάλογων κινητοποιήσεων το 1995 που οδήγησαν σε απόσυρση σχετικών νομοσχεδίων.

Οι εργαζόμενοι στους κλάδους αυτούς αντιδρούν στα σχέδια Σαρκοζί για κατάργηση του «ειδικού καθεστώτος συνταξιοδότησης», στο οποίο υπάγονται, μέσα από την αύξηση του συντάξιμου χρόνου τους από 37,5 στα 40 χρόνια. Τα συνδικάτα τους, στην πλειοψηφία τους, αρνούνται να προσέλθουν στο «διάλογο» που προτείνει ο υπουργός Εργασίας, αφού τα κομβικά σημεία των προτεινόμενων «μεταρρυθμίσεων» είναι αδιαπραγμάτευτα.

Τις επόμενες μέρες, αναμένεται νέος γύρος κινητοποιήσεων. Επίσης, εξετάζεται το ενδεχόμενο, σταδιακά, να προσχωρήσουν σε αυτές και οι εργαζόμενοι στο σύνολο του δημόσιου τομέα, καθώς η προεδρία Σαρκοζί έχει ταχτεί υπέρ μιας σαρωτικής συνολικής «περικοπής» στο Ασφαλιστικό, στο συνταξιοδοτικό, στην Κοινωνική Ασφάλιση ακόμη και στον ίδιο το χαρακτήρα του Δημοσίου με το γνωστό πρόσχημα της «αναγκαιότητας επιβίωσης των ταμείων με ταυτόχρονη ενίσχυση της παραγωγικότητας» (στρατηγική της Λισαβόνας).

Ο Σαρκοζί εμφανίζεται, μέχρι στιγμής, αποφασισμένος «να σεβαστεί το συνταγματικό δικαίωμα της απεργίας αλλά να εφαρμόσει όλα εκείνα για τα οποία εκλέχτηκε». Το κατά πόσο θα αντέξει μέχρι τέλους στη «σκληρή γραμμή» του, σε αντίθεση με ό,τι έπραξαν οι προκάτοχοί του, εξαρτάται από το εύρος, τη μαχητικότητα και τη συνοχή που θα επιδείξουν οι κινητοποιήσεις των Γάλλων εργαζομένων.