Το ...ενδιαφέρον του για την περαιτέρω «φιλελευθεροποίηση» αγοράς εργασίας και την ενίσχυση της «ευελιξίας» με μέτρα όπως η κατάργηση των κατώτατων μισθών και των ορίων στις απολύσεις, η κατάργηση ή κατάτμηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, η προώθηση των αντιασφαλιστικών «μεταρρυθμίσεων», καθώς και μέτρων για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου, επιδεικνύει το ΔΝΤ, αντιπροσωπεία του οποίου βρίσκεται τις ημέρες αυτές στη χώρα μας, προκειμένου να συντάξει την έκθεση για την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας. Πρόκειται για εκθέσεις, οι οποίες δίνουν το ιδεολογικό και πολιτικό στίγμα των κατευθύνσεων πολιτικής, που, με κάποια χρονική υστέρηση, καλούνται να εφαρμόσουν οι ελληνικές κυβερνήσεις. Η επίθεση, σε βάρος των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, συμπληρώθηκε με τις δηλώσεις του υπουργού Οικονομίας, ο οποίος, από τις Βρυξέλλες, εξέφρασε την προτίμησή του στην υπογραφή διετών ή και τριετών συμβάσεων...

Αυτό που ίσως ξενίζει στις αναφορές του ΔΝΤ είναι η ωμή χρήση φράσεων, τις οποίες χρησιμοποιούν για να υπονομεύσουν θεμελιώδεις κατακτήσεις των εργαζομένων. Ετσι, στο σχετικό ερωτηματολόγιο που έχουν υποβάλει στις ελληνικές αρχές, αποκαλούν τις εθνικές συλλογικές συμβάσεις εργασίας ως ...«συγκεντρωτικό σύστημα διαπραγματεύσεων» (!) και - προκαλώντας την κοινή νοημοσύνη - κάνουν λόγο για τις επιπτώσεις των ...υψηλών κατώτατων μισθών στην ανεργία!

Μεταξύ άλλων, οι εμπειρογνώμονες του ΔΝΤ καλούν - με το ερωτηματολόγιο - την κυβέρνηση και τις ελληνικές υπηρεσίες να:

• Προσδιορίσουν «ποια μέτρα είναι απαραίτητα για τη βελτίωση της ευελιξίας της αγοράς εργασίας και τη μείωση της ανεργίας», ενώ παράλληλα ζητούν μέτρα ενίσχυσης της μερικής απασχόλησης.
• Διευκρινίσουν αν «είναι αποδοτική η λειτουργία του συγκεντρωτικού συστήματος διαπραγματεύσεων (!) ή «είναι επιθυμητή μεγαλύτερη ευελιξία» και «ποιες είναι οι επιπτώσεις των υψηλών κατώτατων μισθών στην ανεργία».
• Απαντήσουν αν το υψηλό ποσοστό ανεργίας των νέων και των γυναικών λαμβάνεται υπόψη «στη διαδικασία των μισθολογικών διαπραγματεύσεων». Στην προκειμένη περίπτωση η ανεργία και οι επιπτώσεις της σε νέους - γυναίκες χρησιμοποιείται ως πρόσχημα για την καθήλωση των μισθών.

Επίσης, με στόχο τον κατακερματισμό των συλλογικών συμβάσεων, ζητούν να ενημερωθούν για:

• «Τα εμπόδια - αντιρρήσεις στο θέμα της αποφυγής της επέκτασης των συγκεντρωτικών μισθολογικών συμβάσεων σε επιχειρήσεις που δεν εκπροσωπούνται στις διαπραγματεύσεις».
• «Το καθεστώς των μισθολογικών διαπραγματεύσεων και για το πιθανό αποτέλεσμα των μισθολογικών αυξήσεων για τον επόμενο χρόνο».
• «Τα κύρια κωλύματα στην κινητικότητα στην αγορά εργασίας» και πώς αυτά «επηρεάζουν την ελευθερία των εργοδοτών (!) να κατανέμουν τις δυνάμεις εργασίας τους σε όλη την Ελλάδα».

Τέλος, επικαλούμενοι τη γήρανση του πληθυσμού, ζητούν να τους απαντηθεί «ποια είναι τα καλύτερα μέτρα για την αντιμετώπιση της γήρανσης, ποιες οι προοπτικές των μεταρρυθμίσεων του συνταξιοδοτικού», ενώ ...παρακαλούν να συζητηθούν τα κύρια συμπεράσματα της μελέτης για τις συντάξεις...