Βουνά τυλιγμένα στα σύννεφα, θρύλοι που ανθίζουν στις ακροποταμιές, χρυσάφια που κρύβονται κι αρκούδες που τα βρίσκουν, βοτάνια της νιότης, θεοί, ήρωες μονοσάνδαλοι, δράκοι, Τούρκοι συναντιούνται και συνδιαλέγονται γοητευτικά στο βιβλίο «Μύθοι και Θρύλοι της Θεσσαλίας», της Μαρούλας Κλιάφα (εκδ. Κέδρος).

Βιβλίο για αναγνώστες κάθε ηλικίας, προτείνει ένα ταξίδι στο χρόνο και στον τόπο με πολύτιμο συνοδό τις εξαίρετες φωτογραφίες των τοπίων και των σημείων, των αντικειμένων, των προσώπων, των μνημείων, φωτογραφίες που όχι μόνο δείχνουν, αλλά και σχολιάζουν εύγλωττα και με χιούμορ την αφήγηση. Στο πρώτο μέρος εξιστορούνται οι αρχαίοι μύθοι που συνδέονται με τη Θεσσαλία, ενώ στο δεύτερο ανθολογούνται λαϊκοί θρύλοι, για τοποθεσίες, ποτάμια και νερά, στοιχειά και νεράιδες, κάστρα, μοναστήρια, ιστορίες από την τουρκοκρατία και ακόμη παλαιότερα.

Αν το βιβλίο, που δεν είναι «παιδικό», προτείνεται για τους νέους είναι γιατί μπορεί να καλλιεργήσει μέσα τους αυτό που η εκπαίδευση έχει ξεχάσει: Τη σύνδεση του τόπου με την ιστορία, με την παράδοση, με τις αξίες και τη ζωντανή παρουσία των ανθρώπων που μόχθησαν, βασανίστηκαν και ονειρεύτηκαν.

Μια πολύχρονη και μεγάλη φιλία συνδέει τις δυο μεγάλες συγγραφείς Αλκη Ζέη και Ζωρζ Σαρή. Μαζί στα θρανία, μαζί στην πείνα, στην Αντίσταση, με την ίδια αγάπη στα βιβλία και την ίδια δημιουργική φλόγα, μας δίνουν με το βιβλίο τους «Αλλοι καιροί, άλλα παιδιά» κάποια στιγμιότυπα της παιδικής τους ηλικίας, μνήμες από σκανταλιές, δυσκολίες και μικρές χαρές που μοιράστηκαν. Χάρτινος διάλογος ανάμεσα σε δυο λογοτεχνικές φωνές που σημάδεψαν τις γενιές της Μεταπολίτευσης και συνεχίζουν να μαγεύουν τις επόμενες, διάλογος που ζωντανεύει στο CD με τις φωνές των ίδιων των συγγραφέων και των φίλων τους, Αλέκας Παΐζη και Ξένιας Καλογεροπούλου. Ιδιαίτερο προσόν του βιβλίου η σπάνια τυπογραφική αισθητική του, που του δίνει την εμφάνιση βιβλίου τέχνης. Οι δυο εικονογράφοι Φωτεινή Στεφανίδη (για τα κείμενα της Ζέη) και Βάσω Ψαράκη (για τα κείμενα της Σαρή) δίνουν, με τη δική της τεχνοτροπία η κάθε μία, την ατμόσφαιρα της εποχής με αξιοθαύμαστο τρόπο: Ενώ η αίσθηση των περασμένων χρόνων είναι παρούσα, τίποτα δε μοιάζει παλιό ή παρωχημένο.

«Δε θέλουν να καταλάβουν πόσο μισώ τη νύχτα. Οχι, όχι, λάθος, δε μισώ τη νύχτα. Τον ύπνο μισώ. Ξαπλώνω στο κρεβάτι, κλείνω τα μάτια και υπολογίζω πόσες ώρες πάνε χαμένες όταν κοιμάμαι. Τότε - περίεργο! - ανεβαίνουν μυρμήγκια στις πατούσες μου, τα πόδια μου τινάζονται από μόνα τους, δεν μπορώ να βολέψω τα χέρια μου, το μαξιλάρι με καίει».

Στο μικρό τρυφερό παραμύθι της Μελίνας Καρακώστα, «Ο Επισκέπτης της Νύχτας», ένας αναπάντεχος φίλος, απ' αυτούς που μόνο τα ευαίσθητα παιδιά μπορούν να έχουν, έρχεται να βοηθήσει το αγόρι να ξεπεράσει τον καημό, να παρηγορηθεί για το θάνατο, τη φοβερή και αναπότρεπτη απουσία του γονιού του. Βήμα βήμα, η αφήγηση οδηγεί το παιδί μέσα στη νύχτα να ανακαλύψει το φως της αγάπης, τη δύναμη της αναπόλησης, την παραμυθία της ανάμνησης, ενώ η μελαγχολία, αλλά και η χάρη των εικόνων της Βάσως Ψαράκη δημιουργούν ένα παράξενο παιχνίδι αποκρυπτογράφησης των αισθημάτων.

Τώρα που η Μελίνα χάθηκε, πολλοί θα περιμένουν μέσα στη νύχτα της απουσίας τον επισκέπτη της...