Το 2004, η κυβέρνηση της ΝΔ πρόβαλλε το «νέο» αναπτυξιακό της πρότυπο, το οποίο, όπως ανέφεραν, θα το υλοποιούσαν μέσα από ένα ευρύ φάσμα μεταρρυθμίσεων, με απώτερο στόχο την ενίσχυση της επιχειρηματικότητας, της εξωστρέφειας, τη βελτίωση της παραγωγικότητας και της ανταγωνιστικής θέσης της ελληνικής οικονομίας... Στην προσπάθειά τους να διαφοροποιηθούν από το ΠΑΣΟΚ, επιχειρούσαν να εμφανίσουν εαυτούς, ως γνήσιους εκφραστές των συμφερόντων της άρχουσας τάξης. Με το πρόγραμμά μας, διατείνονταν τα στελέχη της, επιχειρούμε να αντικαταστήσουμε ένα κρατικοδίαιτο μοντέλο ανάπτυξης (αυτό του ΠΑΣΟΚ!), με ένα μοντέλο, όπου η ανάπτυξη θα προέρχεται από τον ιδιωτικό τομέα.

Τα αποτελέσματα της νέας αναπτυξιακής... φιλοσοφίας, είναι σήμερα απτά και μετρήσιμα. Τα καπιταλιστικά κέρδη στην Ελλάδα είναι από τα υψηλότερα μεταξύ των 27 χωρών μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, η κερδοσκοπία και η τοκογλυφία οργιάζουν, η εισβολή των επιχειρηματικών ομίλων στην Παιδεία, στην Υγεία και στην κοινωνική ασφάλιση προσθέτει νέα βάρη στους οικογενειακούς προϋπολογισμούς των λαϊκών στρωμάτων, τα οποία, συν τοις άλλοις, καλούνται να σηκώσουν το άχθος της «δημοσιονομικής εξυγίανσης», τα δυσβάστακτα τραπεζικά χρέη, αλλά και τη θύελλα των νέων εργασιακών σχέσεων. Το κεφάλαιο κυριολεκτικά βυσσομανεί.

Και όλα πήγαιναν καλά στο βασίλειο της Δανημαρκίας ή έτσι τουλάχιστον έλεγαν ότι πίστευαν, ως τη στιγμή που - το καλοκαίρι του 2007 - πάνω από τη διεθνή καπιταλιστική οικονομία, άρχισαν να μαζεύονται μαύρα σύννεφα. Η αρχή ξεκίνησε με την κρίση των στεγαστικών δανείων χαμηλής εξασφάλισης στις ΗΠΑ, για να ακολουθήσουν η αύξηση των τραπεζικών επιτοκίων και η αλματώδης άνοδος των τιμών του πετρελαίου και βασικών ειδών διατροφής. Ολα τα σημάδια έδειχναν ότι η παγκόσμια αγορά εισέρχεται σε ύφεση με πιθανότητες να εξελιχθεί σε οικονομική κρίση. Για να επαληθευτεί και πάλι η θέση, ότι ο καπιταλισμός στην περίοδο της οικονομικής του άνθησης, απλώς προετοιμάζει την επόμενη κρίση.

Και τι κάνει η κυβέρνηση της ΝΔ, μπροστά σε μια τέτοια εξέλιξη; Αυτό που πρωτίστως την ενδιαφέρει, είναι να διασφαλίσει, να προστατέψει, αλλά και να διευρύνει τα συμφέροντα της οικονομικής ολιγαρχίας. Ωμά και κυνικά ο υπουργός Οικονομίας, μετά τη συνάντηση που είχε προχτές με τον πρωθυπουργό, δήλωσε ότι το μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα της κυβέρνησης θα συνεχιστεί. Δηλαδή, η επίθεση κατά των λαϊκών κατακτήσεων - με αιχμή του δόρατος τις ανατροπές στο ασφαλιστικό σύστημα - θα συνεχίζεται... Δεν περιορίστηκε όμως σε αυτό ο Γ. Αλογοσκούφης. Επιχείρησε να κατατρομοκρατήσει τους εργαζόμενους, όλους όσοι αντιστέκονται στην κυβερνητική πολιτική, επισείοντας το σκιάχτρο μιας πιθανής διεθνούς οικονομικής κρίσης. Ετσι μόνο μπορεί να ερμηνευτεί η φράση ότι...«το 2008 είναι μια κρίσιμη χρονιά για την υλοποίηση του κυβερνητικού προγράμματος λόγω των αβεβαιοτήτων που υπάρχουν στην παγκόσμια οικονομία». Δηλαδή «τα κεφάλια μέσα» γιατί έρχονται δύσκολες μέρες...

Οι εργαζόμενοι όμως δεν έχουν κανένα λόγο να αναστείλουν τις αγωνιστικές τους κινητοποιήσεις, επειδή είναι πιθανό ο καπιταλισμός να εισέλθει σε τροχιά οικονομικής κρίσης. Απεναντίας έχουν πολλούς λόγους να ξεσηκωθούν. «Οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα - επισημαίνει το ΚΚΕ - πρέπει να απορρίψουν συνολικά την ταξική πολιτική, μπορούν και πρέπει να υψώσουν ισχυρά εμπόδια κλιμακώνοντας και πολιτικοποιώντας την πάλη τους στη γραμμή της διεκδίκησης των σύγχρονων λαϊκών δικαιωμάτων, με στόχο την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής».