Στιγμιότυπο από τις διαδηλώσεις που διοργάνωσαν την περασμένη χρονιά οι αγωνιστικές ταξικές δυνάμεις στην Κοπεγχάγη

Ετσι, οι δήμοι στη Δανία περιορίστηκαν στους 98, καταργήθηκαν οι νομαρχίες και η χώρα χωρίστηκε σε 5 μεγάλες περιφέρειες.

Με συγκεκριμένο νόμο επιβλήθηκε η αυστηρή κρατική παρέμβαση, σε περίπτωση μη εφαρμογής προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων, λειτουργίας δημοτικών υπηρεσιών ακόμη και σχολείων και παιδικών σταθμών στη βάση της αρχής της ανταποδοτικότητας και, παράλληλα, διευρύνθηκε η εφαρμογή συμπράξεων ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, με αποτέλεσμα το ξεζούμισμα των εργαζομένων με παράλληλο θησαύρισμα εταιρειών από τις υπερτιμολογήσεις.

Ταυτόχρονα, έκλεισαν όλα τα κέντρα του ανάλογου οργανισμού με τον δικό μας ΟΑΕΔ και δημιουργήθηκαν στον κάθε δήμο τα λεγόμενα κέντρα απασχόλησης με το σκεπτικό ότι γνωρίζοντας καλύτερα την τοπική αγορά εργασίας, θα μπορούν να βοηθούν τους άνεργους να βρίσκουν ευκολότερα δουλειά. Στην πραγματικότητα, βρίσκουν φτηνό δυναμικό για τις επιχειρήσεις.

Στην πράξη, αυτά τα κέντρα έχουν εξελιχθεί σε κέντρα παρακολούθησης των ανέργων κάνοντάς τους τη ζωή δύσκολη και προσπαθώντας να βρουν κάθε δικαιολογία για να τους κόβουν το επίδομα, ενώ παράλληλα ασκούν το ρόλο του πλασιέ των ιδιωτικών γραφείων ενοικίασης εργατικού δυναμικού, αναγκάζοντας τους άνεργους να γίνονται θύματα αυτών των γραφείων, για τα οποία είναι γνωστές οι συνθήκες με ποιους τρόπους και ποια περιορισμένα δικαιώματα απασχολούν προσωπικό, ειδικά μετανάστες.

Από τη μεριά τους, τα κόμματα του ευρωμονόδρομου στη Δανία, και τα «παπαγαλάκια» τους, δεν έπαψαν ούτε λεπτό να προπαγανδίζουν ότι με τη διοικητική μεταρρύθμιση δημιουργείται η νέα ισχυρή Δανία, με ενισχυμένο και αποτελεσματικό δημόσιο τομέα κοντά στον πολίτη, που θα εξασφαλίζει υπηρεσίες υψηλής ποιότητας.

Σήμερα, ένα χρόνο μετά την εφαρμογή της διοικητικής μεταρρύθμισης, μπορούν να βγουν συγκεκριμένα συμπεράσματα.

Καθημερινά στα ΜΜΕ αναφέρεται το ένα σκάνδαλο μετά το άλλο, το άθλιο επίπεδο των υπηρεσιών, πράγματα πρωτόγνωρα για τη Δανία.

Τι να πρωτοαναφέρει κανείς; Την κατάσταση των σχολείων, ιδιαίτερα μετά την περικοπή των κονδυλίων για τη συντήρηση, με μια κατάσταση να γίνεται επικίνδυνη; Την έλλειψη δασκάλων ή τις συνθήκες εργασίας των δασκάλων που αναγκάζονται να κάνουν μια σειρά από γραφειοκρατικές δουλειές πέρα από τη διδασκαλία και να συμπληρώνουν ατέλειωτα έγγραφα για το τι κάνουν; Για το κλείσιμο σχολείων λόγω οικονομικών δυσκολιών με σκοπό την αύξηση του αριθμού μαθητών σε άλλα; Για την παράλειψη φροντίδας; Για την κατάσταση στα γηροκομεία; Για τις συνθήκες στους σταθμούς πρώτων βοηθειών, όπου δεν υπάρχουν γιατροί; Για τη φροντίδα στο σπίτι; `Η για τους παιδικούς σταθμούς που συντηρούνται από τους ίδιους τους γονείς;

Σε όλους τους τομείς των κοινωνικών παροχών λείπουν τα χρήματα, αυξάνεται η δαπάνη των πολιτών σταθερά και στο τέλος οι ιδιωτικές επιχειρήσεις αναλαμβάνουν η μια μετά την άλλη τη διαχείρισή τους.

Η κατάσταση για τους εργαζόμενους σήμερα στις δημοτικές επιχειρήσεις έχει γίνει αφόρητη. Πιέζονται συνεχώς να δουλεύουν περισσότερο χωρίς τις ανάλογες αποδοχές, να παρακολουθούν μια σειρά από ανούσια σεμινάρια για την προσαρμογή τους στις νέες απαιτήσεις, με συνέπεια να αισθάνονται όλο και πιο πολύ κυνηγημένοι και αποξενωμένοι από το αντικείμενο δουλειάς τους και να είναι αυτοί που εισπράττουν τη δυσαρέσκεια του κόσμου ο οποίος δεν εξυπηρετείται. Υπάρχει μια αυξημένη τάση στους εργαζόμενους στους δήμους και στις δημοτικές επιχειρήσεις να προσπαθούν με κάθε τρόπο να βρουν άλλες δουλειές γιατί δεν αντέχουν το στρες.

Στον τομέα πρόληψης επίσης έχουν γίνει δραστικές περικοπές, πράγμα που εγκυμονεί μεγάλους κινδύνους σε περίπτωση κάποιας εκτεταμένης καταστροφής - πυρκαγιάς, πλημμύρας ή ακραίων καιρικών φαινομένων. Η συντήρηση δρόμων, γεφυρών, λιμανιών έχει εγκαταλειφθεί.

Επειδή με τη διοικητική μεταρρύθμιση κόβεται κάθε λογής οικονομική στήριξη στις δημοτικές δραστηριότητες, ψηφίστηκε νόμος, πάλι με συμφωνία κυβέρνησης και σοσιαλδημοκρατών, που επιτρέπει στις δημοτικές επιχειρήσεις να εξοικονομούν έσοδα από διαφημίσεις. Ετσι, οι λαϊκές μάζες παραδίδονται στην ασυδοσία των ιδιωτικών επιχειρήσεων. Σε σχολεία, παιδικούς σταθμούς, δημοτικές συγκοινωνίες, δημοτικά οχήματα και μηχανήματα, σε στολές προσωπικού μπορεί κανείς να δει οποιαδήποτε διαφήμιση με αποτέλεσμα να μην ξεχωρίζει πια τι είναι ιδιωτικό και τι δημόσιο.

Και ενώ από τη μια γίνεται κρατική καμπάνια για την υγιεινή διατροφή των παιδιών, αναρτώνται σε σχολεία και παιδικούς σταθμούς διαφημίσεις της «Κόκα Κόλα» και των φαστφουντάδικων, ή ακόμη της μπίρας και του τσιγάρου.

Παράλληλα, έχουν αποκαλυφθεί μεγάλα σκάνδαλα σε πωλήσεις γης και ακινήτων από τους δήμους, και πολλά φαινόμενα διαφθοράς και συναλλαγής. Ενώ από τη μια εφαρμόζεται τόσο αυστηρό πρόγραμμα περικοπών, δαπανώνται από την άλλη αμύθητα ποσά σε δεξιώσεις, προβολές πολιτιστικών «σκουπιδιών», ενίσχυση αθλητικών επιχειρήσεων, με καθαρό σκοπό την αυτοπροβολή των τοπικών αρχόντων.

Εκτός από τις αρνητικές πλευρές για τα λαϊκά στρώματα από την εφαρμογή της διοικητικής μεταρρύθμισης, υπάρχουν και θετικές διεργασίες από αυτή την κατάσταση. Οι Δανοί εργαζόμενοι άρχισαν έγκαιρα να συνειδητοποιούν τις συνέπειες και αντιδρούν. Τον προηγούμενο χρόνο είχαμε μια σειρά καταλήψεων σχολείων από μαθητές και γονείς, καταλήψεων παιδικών σταθμών καθώς και μεγάλες διαδηλώσεις με αποκορύφωμα αυτές του Οκτώβρη, όπου μόνο στην Κοπεγχάγη πήραν μέρος πάνω από 70.000 διαδηλωτές.

Στις εκλογές που διεξήχθησαν τον περασμένο Νοέμβρη, το κυβερνών δεξιό κόμμα και το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα της αντιπολίτευσης είχαν τεράστιες απώλειες σε ποσοστά και σε ψήφους.

Αρχίζουν σύντομα οι διαπραγματεύσεις για τις συλλογικές συμβάσεις των εργαζομένων στους δήμους και στις δημοτικές επιχειρήσεις και έχουν ήδη προαναγγελθεί απεργίες και διαδηλώσεις.

Υπάρχει όμως και ένα σοβαρό πρόβλημα, ο εργοδοτικός συνδικαλισμός. Είναι αυτοί οι γνωστοί εργατοπατέρες που και αυτή τη φορά κάνουν το παν και διαθέτουν και πολύ χρήμα για να φρενάρουν όσο μπορούν την οποιαδήποτε ριζοσπαστικοποίηση των εργαζομένων, ενώ προσπαθούν συνειδητά να περιορίσουν στο ελάχιστο τις απαιτήσεις των εργαζομένων.

Ο χρόνος θα δείξει αν το ταξικό κίνημα, παρά τις δυσκολίες και τον αρνητικό συσχετισμό δύναμης, κατορθώσει να βγει ενισχυμένο, για την παραπέρα όξυνση της ταξικής πάλης στο δρόμο της προοπτικής.

Και, τέλος, καλό θα ήταν και οι Ελληνες εργαζόμενοι να αξιοποιήσουν αυτές τις εμπειρίες από τη Δανία και από άλλες χώρες γιατί έχουν το περιθώριο ακόμη να εμποδίσουν την εφαρμογή και του «Καποδίστρια 2» στην Ελλάδα, αλλά και τη γενικότερη πολιτική που προωθούν τα κόμματα του κεφαλαίου και οι αριστερο-δεξιοί ψάλτες τους.