Και μόνο το γεγονός ότι στο Συμβούλιο της Επικρατείας εκκρεμούν για εκδίκαση γύρω στις 30.000 υποθέσεις, αρκεί για να επιβεβαιώσει ότι η Δικαιοσύνη - ακόμη και αυτή η «κουτσή» Δικαιοσύνη - στον τόπο μας απονέμεται με τον ...αραμπά.

Οι ελλείψεις σε δικαστές, σε άλλο έμψυχο προσωπικό, αλλά και σε υλικοτεχνική υποδομή, παρά τις υποσχέσεις των κυβερνήσεων τόσο της ΝΔ, όσο και του ΠΑΣΟΚ, για την κάλυψή τους, αντί να μειώνονται διαρκώς αυξάνονται. Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι να επικρατεί καθημερινά στα δικαστήρια ένα αδιανόητο κομφούζιο με δίκες που αναβάλλονται αλλεπάλληλα, ταλαιπωρώντας χιλιάδες ανθρώπους που περιμένουν να φτάσουν οι υποθέσεις τους στο ακροατήριο 4 και 5 χρόνια, ίσως και παραπάνω, μόνο σε πρώτο βαθμό! Βιασύνη επιδεικνύεται βέβαια μόνο στις περιπτώσεις όπου τα δικαστήρια καλούνται να βγάλουν παράνομη και καταχρηστική μια απεργία...

Να ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα που μας διηγήθηκε δικηγόρος, ο οποίος κάποτε είχε αναλάβει αγωγή για μισθολογικά ζητήματα εργαζομένων κάποιου υπουργείου, που στρεφόταν κατά του γενικού γραμματέα (όχι ως πρόσωπο, αλλά γενικά ως εκπροσώπου της δημόσιας διοίκησης): «Η υπόθεση τρέναρε επί πέντε χρόνια. Στο μεταξύ, είχε αλλάξει η κυβέρνηση και ένας από τους εργαζόμενους που έκαναν την αγωγή είχε τοποθετηθεί στη θέση του γενικού γραμματέα. Ετσι, όταν τελικά έφτασε η μέρα να εκδικαστεί η υπόθεση, ο ενάγων ήταν πια και ο... εναγόμενος!».

Μερικές από τις δικαστικές καθυστερήσεις, λοιπόν, έχουν καταντήσει... ανέκδοτο! Και άλλες βέβαια έχουν εξελιχτεί σε διπλό δράμα, αφού οι καθυστερήσεις ενίοτε φτάνουν σε επίπεδα αρνησιδικίας...