Η σημερινή συνεδρίαση αποτελεί κορύφωση μιας συνολικής εκλογικής διαδικασίας, η οποία διαφέρει από αυτές των καπιταλιστικών χωρών της υποτιθέμενης κοινοβουλευτικής «δημοκρατίας», αφού ο λαός αποφασίζει πρώτα ποιοι θα είναι οι υποψήφιοι και στη συνέχεια επιλέγει τους καλύτερους εκπροσώπους του. Στην ουσία, ο λαός αποφασίζει, εκλέγει και χαράζει την πορεία της χώρας του. Το ΚΚ Κούβας είναι η καθοδηγητική δύναμη και τα μέλη και στελέχη αυτοδίκαια χαίρουν της εκτίμησης του λαού, που ενωμένος δίνει καθημερινές μάχες.

Υπενθυμίζεται ότι στις 21 Οκτώβρη του 2007 πραγματοποιήθηκαν εκλογές για την ανάδειξη 169 Δημοτικών Συμβουλίων Λαϊκής Εξουσίας, όπου το 96% του λαού πήρε εθελοντικά μέρος στη διαδικασία. Στη συνέχεια, στις 20 Γενάρη του 2008, με τη συμμετοχή να φτάνει το 96% - δηλαδή σχεδόν 8,6 εκατομμύρια ψηφοφόροι. Σε αντίθεση με τις περισσότερες χώρες του πλανήτη, οι εκλογές που διεξάγονται στην Κούβα είναι απόλυτα ελεύθερες, δεν υπάρχουν οποιεσδήποτε πιέσεις, δημαγωγία ή διαφθορά, δε δαπανώνται χρήματα για την αυτοπροβολή των υποψηφίων, δε χρησιμοποιούνται τα ΜΜΕ. Μοναδικότητα του εκλογικού συστήματος αποτελεί το γεγονός ότι κάθε πολίτης απολαμβάνει αυτόματα το δικαίωμα του ψηφοφόρου από τη στιγμή που συμπληρώνει το 16ο έτος της ζωής του. Ενώ σημαντικό επίσης στοιχείο της εκλογικής διαδικασίας είναι ο μηχανισμός ανάκλησης των αντιπροσώπων σε όλες τις βαθμίδες και τα αντιπροσωπευτικά σώματα.

Ο Κουβανός ηγέτης ανακοίνωσε την περασμένη Τρίτη ότι δεν επιθυμεί να προταθεί και να εκλεγεί στην Προεδρία του Κρατικού Συμβουλίου και του Ανώτατου Διοικητή στη σημερινή συνεδρίαση της Εθνοσυνέλευσης, σημειώνοντας ότι «θα πρόδιδα τη συνείδησή μου αν αποδεχόμουν μια υπευθυνότητα που απαιτεί περισσότερη ευκινησία και αφιέρωση απ' ό,τι μπορώ να προσφέρω σωματικά».

Σημειώνοντας την «ανυπολόγιστη τιμή» που του έδωσαν οι συμπατριώτες του να τον εκλέξουν μέλος της Εθνοσυνέλευσης, ο Φιντέλ Κάστρο αναφέρθηκε στις απόψεις των στελεχών και των συντρόφων του κόμματος και του κράτους, που παρά την κατάσταση της υγείας του - όπου και παρέδωσε προσωρινά τα καθήκοντά του στον πρώτο Αντιπρόεδρο της χώρας, Ραούλ Κάστρο, τον Ιούλη του 2006 (λίγο πριν από τα 80ά του γενέθλια) - «ήταν απρόθυμοι να με θεωρήσουν εκτός της δημόσιας ζωής» και με «διστακτικότητα υπάκουσα».

Ο Φιντέλ Κάστρο αναφέρεται στην περίοδο της ανάρρωσής του από τη δύσκολη επέμβαση στο έντερο και τη σταδιακή αποκατάσταση. «Απέκτησα τη δυνατότητα για περισσότερο διάβασμα και διαλογισμό. Είχα αρκετή φυσική δύναμη να γράφω για μερικές ώρες, την οποία μοιράστηκα με την αποκατάσταση και τα προγράμματα ανάρρωσης. Η κοινή λογική υπέδειξε ότι τέτοια δραστηριότητα ήταν εντός των δυνατοτήτων μου». Σημείωσε όμως, ότι όταν αναφερόταν στην υγεία του ήταν ιδιαίτερα προσεκτικός για να μη δημιουργηθούν λανθασμένες προσδοκίες, οι οποίες θα δημιουργούσαν «τραυματικές ειδήσεις για το λαό». Οπότε «το πρώτο μου καθήκον ήταν να προετοιμάσω το λαό, τόσο πολιτικά όσο και ψυχολογικά για την απουσία μου, μετά από τόσα χρόνια αγώνα», πρόσθεσε και υπογράμμισε ότι «η επιθυμία μου πάντα ήταν να εκπληρώνω τα καθήκοντά μου μέχρι την τελευταία πνοή. Αυτή μόνο μπορώ να προσφέρω».

Ωστόσο, ο Κουβανός ηγέτης σημειώνει ότι «ευτυχώς η Επανάσταση μπορεί ακόμα να βασίζεται σε στελέχη της παλιάς φρουράς και σε άλλους που ήταν νέοι στα πρώτα βήματα της διαδικασίας (...) Εχουν τη δικαιοδοσία και την πείρα να εγγυηθούν την αντικατάσταση. Υπάρχει και η ενδιάμεση γενιά που έμαθε μαζί με μας τα βασικά της σύνθετης και σχεδόν απλησίαστης τέχνης της οργάνωσης και της καθοδήγησης της Επανάστασης».

Δηλώνοντας παρών στην επαναστατική διαδικασία, ο Φιντέλ Κάστρο τόνισε ότι «δε σας αποστέλλω αποχαιρετιστήριο μήνυμα. Η μόνη μου επιθυμία είναι να παλέψω ως στρατιώτης στη μάχη των ιδεών. Θα συνεχίσω να γράφω στη στήλη "στοχασμοί του συντρόφου Φιντέλ". Θα αποτελέσει ένα ακόμα όπλο, στο οπλοστάσιο που διαθέτουμε...».

Η ανακοίνωση αυτή έφερε πάλι στο προσκήνιο τα σενάρια περί... «εκδημοκρατισμού της Κούβας, πιθανών αλλαγών στο καθεστώς», ενώ άμεση ήταν η αντίδραση του Αμερικανού Προέδρου Τζορτζ Μπους, ο οποίος έσπευσε να υποσχεθεί ότι «θα βοηθήσει το λαό της Κούβας να αντιληφθεί την ευλογία της ελευθερίας», προσθέτοντας ότι «η διεθνής κοινότητα θα πρέπει να εργαστεί με τον κουβανικό λαό ώστε να ξεκινήσουν να χτίζονται ινστιτούτα που απαιτούνται για τη δημοκρατία».

Στα ίδια πλαίσια κινήθηκαν αξιωματούχοι της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ενώ με ανακοινώσεις τους διάφοροι ηγέτες των ιμπεριαλιστικών ευρωπαϊκών δυνάμεων αναμάσησαν τα περί «κομμουνιστή τυράννου», «ευκαιρίας» για... περισσότερη δημοκρατία, σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων κ.ά.

Οπως ήταν αναμενόμενο, στα ίδια πλαίσια κινήθηκαν και οι υποψήφιοι για το χρίσμα τόσο των Δημοκρατικών όσο και των Ρεπουμπλικάνων για τις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ. Ταυτόχρονα, οι διάφορες αντικουβανικές ομάδες δεν έκρυψαν τη χαρά τους για την απόφαση του Φιντέλ Κάστρο, υποστηρίζοντας όμως ότι καμία αλλαγή δεν μπορεί να γίνει αν δεν πεθάνει ο Κουβανός ηγέτης.

Με την ανακοίνωση του Φιντέλ Κάστρο τα ξένα και ελληνικά μέσα μαζικής ενημέρωσης με εκτενή δημοσιεύματά τους έκαναν λόγο για... «αποχώρηση» και «παραίτηση» του Κουβανού ηγέτη από την εξουσία, «τέλος εποχής», «αλλαγή πολιτικής», αλλά και τα γνωστά αναμασήματα για περισσότερη «ελευθερία» και «σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων». Δεν παρέλειψαν επίσης να αναφερθούν στους πιθανούς «διαδόχους» του, στους ισχυρισμούς ότι οι Κουβανοί «θα καλωσορίσουν κάθε αλλαγή προς βελτίωση του βιοτικού τους επιπέδου», ενώ έκαναν στον Κάστρο ουσιαστικά έναν επικήδειο, μέσα από εκτενή αφιερώματα στη ζωή του.

Η πρόσφατη απόφαση του Φιντέλ Κάστρο να μην επανεκλεγεί Πρόεδρος του Κρατικού Συμβουλίου δε σημαίνει παραίτηση ή αποχώρησή του από τη ζωή της Επανάστασης, σημειώνει η εφημερίδα «Γκράνμα» στις 20 Φλεβάρη. «Και αυτό επειδή η Επανάσταση είναι μια διαδικασία συνέχειας, και ο σύντροφος Φιντέλ θα συνεχίσει να είναι ο ηγέτης της Επανάστασης του σήμερα και του αύριο», προσθέτει το άρθρο, «αφού έχει καταφέρει να υπερβεί τα ανθρώπινα όρια της πολιτικής ζωής και έχει γίνει μέλος της οικογενειακής ζωής της συντριπτικής πλειοψηφίας του κουβανικού λαού».