Σε συνθήκες εθνικιστικού παροξυσμού, το ΚΚΕ ήταν το μόνο κόμμα που εξέθεσε τις θέσεις του συνολικά για τα Βαλκάνια.

Είναι, δε, το μοναδικό κόμμα που τίμησε την υπογραφή του κάτω από το κοινό ανακοινωθέν της σύσκεψης των πολιτικών αρχηγών υπό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, στις 10/5/1993, όπου συμφωνήθηκε:

«Καμία βαλκανική χώρα δεν πρέπει να μετάσχει σε οποιασδήποτε μορφής στρατιωτική επέμβαση ούτε και σε ειρηνευτική δύναμη των Ηνωμένων Εθνών στην τέως Γιουγκοσλαβία. Η Ελλάδα είναι εναντίον κάθε στρατιωτικής επέμβασης στην τέως Γιουγκοσλαβία. Εν πάση περιπτώσει είναι αποφασισμένη να αποφύγει η ίδια οποιασδήποτε μορφής στρατιωτική εμπλοκή της στα Βαλκάνια».

Το πόσο αξίζουν οι υπογραφές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ κάτω από «συμβόλαια» και συμφωνίες, φάνηκε από την κατοπινή κυβερνητική τους πρακτική...

*

Ηδη από το Γενάρη του 1992 η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, σε συνέντευξη Τύπου τονίζει ότι πηγή για την κρίση στα Βαλκάνια είναι η πολιτική των ΗΠΑ και της - τότε - ΕΟΚ. Επισημαίνει την ύπαρξη κινδύνου για έναν γενικευμένο πόλεμο, με εμπλοκή της Ελλάδας, υπογραμμίζει τη ριζική αντίθεση του ΚΚΕ στον εθνικισμό και στο σοβινισμό και υπογραμμίζει την ανάγκη:

• Διατήρησης των συνόρων όπως αυτά διαμορφώθηκαν μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
• Σεβασμού στα δικαιώματα των μειονοτήτων.
• Απεγκλωβισμού της Ελλάδας από την πολιτική του ΝΑΤΟ και της ΕΟΚ.
• Εξάντλησης όλων των δυνατοτήτων ώστε να μη διαλυθεί η Γιουγκοσλαβία αλλά να παραμείνει ενιαία.

Στις 4/2/1992 η ΚΕ του ΚΚΕ δίνει στη δημοσιότητα αναλυτικές θέσεις για τα Βαλκάνια, όπου υποδεικνύεται ως ένοχος «η πολιτική των ΗΠΑ και της ΕΟΚ, κυρίως της Γερμανίας, ο μεταξύ τους ανταγωνισμός για δημιουργία σφαιρών επιρροής και κατάκτηση νέων αγορών». Υπογράμμιζε ότι είναι μονόδρομος για τα συμφέροντα των βαλκανικών λαών μια πολιτική απόκρουσης των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων στην περιοχή:

«Τον υπαρκτό κίνδυνο μιας παρατεταμένης εμπόλεμης κατάστασης, μιας γενικευμένης σύρραξης μπορεί να τον προλάβει και να τον αντιμετωπίσει, αποτελεσματικά, μόνο το ενωτικό και συσπειρωμένο κίνημα των λαών όλων των χωρών της περιοχής», σημείωνε και τόνιζε χαρακτηριστικά ότι «βασική προϋπόθεση για κάτι τέτοιο είναι η άμεση και αποτελεσματική αποτροπή κάθε ξένης παρέμβασης, καθώς και η ανάπτυξη πολύμορφων πρωτοβουλιών για την προώθηση ενός συστήματος δεσμεύσεων και εγγυήσεων για τη διατήρηση των μεταπολεμικών συνόρων και την ανάπτυξη αμοιβαία επωφελών σχέσεων ανάμεσα στα κράτη της περιοχής».

Το ΚΚΕ ήταν το μοναδικό κόμμα που προσπάθησε να αναδείξει, κατά την πρόσφατη προεκλογική περίοδο, τα φλέγοντα ζητήματα της Βαλκανικής, κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου για τις εξελίξεις στο Κόσσοβο. Κατόπιν, αρχές Οκτώβρη του 2007, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλ. Παπαρήγα, σε συνέντευξη Τύπου επισήμανε τους κινδύνους που συνεπάγεται η εμπλοκή της Ελλάδας στην ιμπεριαλιστική τάξη πραγμάτων, μέσα στην οποία δεν μπορεί κανείς να εμπιστεύεται τους χειρισμούς που γίνονται από την ελληνική κυβέρνηση, τους ενταγμένους στα πλαίσια των ανταγωνισμών που υπάρχουν στην περιοχή.

Ειδικά για το θέμα του Κοσσυφοπεδίου τόνισε ότι η ανεξαρτητοποίησή του, σε συνδυασμό με το ότι το ΝΑΤΟ δεν επιτρέπει να καθοριστούν τα σύνορα ανάμεσα στη FYROM και το Κόσσοβο, θα ανοίξει τον ασκό του Αιόλου. Προέβλεψε ακόμα ότι τα επόμενα χρόνια οι εντάσεις θα οξυνθούν, ενώ όσον αφορά στο όνομα της γειτονικής χώρας, το ΚΚΕ, σημείωνε η Αλέκα Παπαρήγα,(όπως τονίζεται και στην πρόσφατη «Ανακοίνωση του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ για το Κοσσυφοπέδιο και την ΠΓΔΜ», (20/2/2008), παραμένει στη θέση του 1992 «με όλους τους όρους που βάζαμε: Εάν και εφόσον περιέχεται ο όρος "Μακεδονία", να είναι καθαρά γεωγραφικός και να υπάρχουν όλες οι απαραίτητες εγγυήσεις, για σεβασμό της εδαφικής ακεραιότητας, για να καταργηθούν αλυτρωτικά συνθήματα και τα σχετικά». Ωστόσο, «ακόμη κι αν δοθεί μια τέτοια λύση που είναι απίθανη, ακόμη και τότε η διαπάλη των αγωγών, η διεύρυνση του ΝΑΤΟ και οι ανταγωνισμοί στα Βαλκάνια, δε θα μας αφήσουν ήσυχους».