Οι ενεργειακές πολιτικές κρίνονται από το πόσο επιλύουν τα προβλήματα του λαού - ανάμεσά τους και αυτό της περιβαλλοντικής προστασίας - και όχι από τις μεθόδους παραγωγής ενέργειας, επισήμανε χτες ο βουλευτής του ΚΚΕ Νίκος Καραθανασόπουλος παρεμβαίνοντας σε Επερώτηση του ΣΥΝ για το θέμα το οποίο συζητήθηκε στη Βουλή.

Αναφερόμενος στο θέμα των πηγών ενέργειας ο Ν. Καραθανασόπουλος ξεκαθάρισε ότι το ζήτημα δεν είναι «το ποιες μορφές θα αξιοποιηθούν ή πού θα εγκατασταθούν», και παραθέτοντας τη θέση του Κόμματος υπογράμμισε: «Το βασικό κριτήριο αξιολόγησης δεν είναι άλλο από το πώς απαντά κανείς στο κεντρικό ερώτημα εάν η ενεργειακή πολιτική αυτή θα υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες ή την κερδοφορία του μονοπωλιακού κεφαλαίου». Τόνισε ότι μια πραγματικά λαϊκή πολιτική πρέπει να στοχεύει στη «μείωση της ενεργειακής εξάρτησης της χώρας, στη φθηνή λαϊκή κατανάλωση, στην ασφάλεια της εργασίας, στην προστασία του περιβάλλοντος και της δημόσιας υγείας και βεβαίως στην εξέταση κάτω από ποιες οικονομικές συνθήκες και από ποιους πολιτικούς όρους μπορεί να διασφαλίσουμε την ικανοποίηση συνολικά των παραπάνω αναγκών».

Ο βουλευτής του ΚΚΕ συνέχισε λέγοντας:

• Τα θέματα αυτά δεν μπορούν να απαντηθούν από την υποτιθέμενη περιβαλλοντική ευαισθησία της ΕΕ ούτε από την εφαρμογή των Οδηγιών της, μια και «αυτό που την απασχολεί και το οποίο υπάρχει παντού σε όλες τις εγκυκλίους, σε όλες τις Οδηγίες, σε όλες τις στρατηγικές της επιλογές είναι η ανταγωνιστικότητα και η κερδοφορία του κεφαλαίου».
• Ο βασικός λόγος που η Ευρωπαϊκή Ενωση θέλει να διασφαλίσει εναλλακτικές πηγές για την ηλεκτροπαραγωγή, είναι «γιατί μπορεί να μεταφέρει δραστηριότητες ρυπογόνες στη Νοτιοανατολική Ευρώπη και να εξασφαλίσει τα πλούσια κοιτάσματα εκεί του λιγνίτη, αλλά και να μεταφέρει και τις λιθανθρακικές μονάδες».
• «Η Ευρωπαϊκή Ενωση προωθεί τη δημιουργία ενός μεσογειακού ηλεκτρικού δακτυλίου, μιας μεγάλης δηλαδή ενιαίας αγοράς που θα περιλαμβάνει τις χώρες της Μέσης Ανατολής, της Βόρειας Αφρικής, τη Μεσόγειο και τα Βαλκάνια και η αστική τάξη της χώρας μας επιχειρεί να αξιοποιήσει αυτά τα ιμπεριαλιστικά σχέδια και τις συμφωνίες υποτίθεται για να αναβαθμίσει το ρόλο της και στον τομέα της ενέργειας. Μόνο που έτσι δεν αναβαθμίζεται ο ρόλος του λαού».

Ο Νίκος Καραθανασόπουλος κατέληξε λέγοντας: «Αυτό το οποίο χρειάζεται ο τομέας της ενέργειας είναι ενιαίος κρατικός φορέας ενέργειας που θα διασφαλίζει την υποδομή για την κάλυψη των αναγκών της κεντρικά σχεδιασμένης βιομηχανίας, την εξασφάλιση επαρκούς και φθηνής λαϊκής κατανάλωσης, την ασφάλεια των εργαζομένων στον κλάδο και την προστασία του περιβάλλοντος, τη μείωση του βαθμού ενεργειακής εξάρτησης της χώρας μας».

Ο εισηγητής του ΣΥΝ, Μ. Παπαγιαννάκης, κατηγόρησε την κυβέρνηση για «αντιφάσεις ανάμεσα σε διακηρυγμένους στόχους ή εξαγγελίες και σε συγκεκριμένες αποφάσεις, πράξεις ή παραλείψεις», αναρωτώμενος αν η κυβέρνηση προτίθεται να «τηρήσει τα όσα έχει συμφωνήσει στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης και της διαπραγμάτευσης του νέου Κιότο». Επίσης, ανέφερε ως «ακρότατο παράδειγμα τις αδειοδοτήσεις για μονάδες παραγωγής ηλεκτρισμού από λιθάνθρακα, το κατ' εξοχήν ορυκτό καύσιμο που δικαίως έχουν ξεσηκώσει τις περιβαλλοντικές οργανώσεις».

Από την πλευρά του υπουργείου Ανάπτυξης ο υπουργός Χρ. Φώλιας υπεραμύνθηκε της εφαρμοζόμενης από την κυβέρνηση ενεργειακής πολιτικής, υποστηρίζοντας, μεταξύ άλλων: «Χαράσσουμε και υλοποιούμε μία συνεκτική, ολοκληρωμένη και δυναμική ενεργειακή πολιτική. Πολιτική για όλο το φάσμα του τομέα της ενέργειας, με στόχους και επιλογές, με εναλλακτικά σενάρια, με ξεκάθαρους και διακριτούς ρόλους ανάμεσα στο κράτος και τις επιχειρήσεις».