Την περασμένη βδομάδα ο ελληνικός λαός έμαθε, μέσω του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου (ΚΑΣ), ότι δανείζουμε συνεχώς αρχαιότητες για περιοδικές εκθέσεις στο εξωτερικό... επειδή δε δίνονται χρήματα για να γίνονται αρχαιολογικές εκθέσεις στο εσωτερικό!!! Προχθές, πάλι από τη συνεδρίαση του ΚΑΣ, γίναμε «σοφότεροι», μαθαίνοντας ότι ξένοι φορείς και εταιρείες διενεργούν επιστημονικές έρευνες σε ελληνικούς αρχαιολογικούς χώρους... για τον ίδιο ακριβώς λόγο!!!

Συγκεκριμένα, το ΚΑΣ γνωμοδότησε υπέρ του αιτήματος του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου για υλοποίηση προγράμματος γεωφυσικής έρευνας στην Αρχαία Ολυμπία, σε συνεργασία με τη Ζ` ΕΠΚΑ, με στόχο τον εντοπισμό του ιπποδρόμου. Το κόστος της έρευνας βαρύνει τους αιτούντες, οι οποίοι θα χρησιμοποιήσουν μηχανήματα τεχνολογίας αιχμής, που τα προμηθεύει, επίσης, ξένη εταιρεία. Η ένσταση από μέλος του ΚΑΣ ήταν ότι ανατίθεται σε γερμανική εταιρεία μια έρευνα, ανάλογες της οποίας έχουν γίνει από ελληνικά πανεπιστήμια. Η ...«εκπληκτική» απάντηση ήταν ότι οι Γερμανοί έχουν εξασφαλισμένη χρηματοδότηση, άρα «δεν κοστίζει τίποτα στο ελληνικό Δημόσιο» και κάνουν πιο σύντομα τις δημοσιεύσεις τους! Το «κερασάκι» ήταν η συμπλήρωση της απάντησης με τη φράση: «άλλωστε έχουμε παγκοσμιοποίηση»!!! Να σημειωθεί ότι με 28.000 ευρώ χρηματοδοτεί την έρευνα και η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή, δηλαδή τα μονοπώλια - «χορηγοί» της.

Είναι φανερό πως η διαχρονική απαξίωση της πολιτιστικής κληρονομιάς (εκτός αν πρόκειται για έργα «βιτρίνας», ενταγμένα στην εμπορευματική «προοπτική» της) έχει δημιουργήσει «μοιρολατρική» συνείδηση και αποδοχή αυτής της κατάστασης από τους υπηρεσιακούς παράγοντες. Διότι και το μείζον, διαχρονικό πρόβλημα των επιστημονικών δημοσιεύσεων (σ.σ. σημαντικότατος τομέας για την τεκμηρίωση της έρευνας) έχει τη «ρίζα» του σε αυτήν την πολιτική: Τεράστιες ελλείψεις προσωπικού, υποχρηματοδότηση, ασφυκτικά χρονικά περιθώρια από τις εργολαβίες όταν πρόκειται για έργα κλπ.

Το ερώτημα είναι αν το άξιο δυναμικό της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας, αλλά και η πανεπιστημιακή κοινότητα, έχουν σκοπό να αντιδράσουν, αντί να σύρονται σε λογικές ενός κατασκευασμένου «εφικτού».