Μέσα στο εντεινόμενο βάθεμα της προϊούσας κοινωνικής κρίσης που οδηγεί η κυβέρνηση με το ασφαλιστικό νομοσχέδιο, τα μείζονα προβλήματα της εξωτερικής πολιτικής δείχνουν σε μια καθ' όλα επικίνδυνη δημοσιολογική αφάνεια. Οπως όμως έχει επανειλημμένα ειπωθεί από αυτή τη στήλη, μια αρνητική πορεία των εξωτερικών πραγμάτων δύναται να οδηγήσει σε μια άκρως αρνητική σύμπλεξη με οξυμένα εσωτερικά προβλήματα και να εξελιχθεί σε μια εθνική κρίση αγνώστων διαστάσεων κι αποτελεσμάτων.

Τα Βαλκάνια αποτελούν το πιο κοντινό καυτό πρόβλημα για την ελληνική εξωτερική πολιτική. Με επίκεντρο το σκάνδαλο της «ανεξαρτησίας» του Κοσσυφοπεδίου, η αντίσταση των Σέρβων κατοίκων δείχνει να μεγαλώνει στην Πρίστινα και οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ να μεταβάλλονται ανοιχτά και αιματηρά σε ένοπλο αντιλαϊκό δυνάστη. Το ελληνικό εκστρατευτικό σώμα στην περιοχή παραμένει ενταγμένο σε μία άγνωστη για την ελληνική κοινή γνώμη δραστηριότητα. Η επικεφαλής του ΥΠΕΞ Ντόρα Μπακογιάννη προσπαθεί με αφηρημένες αναφορές, να δημιουργήσει κλίμα σιγουριάς και εφησυχασμού στον ελληνικό λαό για τις συγκεκριμένες μορφές στήριξης του ελληνικού στρατιωτικού σώματος στις ΝΑΤΟικές επιχειρήσεις ακρωτηριασμού του εθνικού σώματος της Σερβίας.

Η Ελληνίδα ΥΠΕΞ δείχνει προσηλωμένη στην κυβερνητική πολιτική για το Κοσσυφοπέδιο που είναι υποταγμένη στην πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης που αναγνωρίζει την αλβανοκρατούμενη απόσχιση. Η προσπάθεια μιας απαλής εμφάνισης της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, κρύβει το σκάνδαλο αποσιώπησης της κύριας απόφασης 1244 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ που αναγνωρίζει το Κοσσυφοπέδιο ως επαρχία της σερβικής εθνικής κυριαρχίας. Η συνενοχή στο ζήτημα αυτό της ελληνικής κυβέρνησης είναι δεδομένη. Ο κίνδυνος ανάφλεξης των Βαλκανίων αυξάνει και από την ανεδαφική στάση της κυβέρνησης της ΠΓΔΜ, στην άρνηση αποδοχής ενός ονόματος γεωγραφικού προσδιορισμού χωρίς αλυτρωτικές παρενέργειες. Η εμμονή της στην αμερικανόπνευστη αυτή άρνηση, δύναται να την οδηγήσει σε αφανισμό από τους ίδιους τους εμπνευστές της που βάζουν στην άλλη άκρη της παλάτζας τον αλβανικό εθνικισμό ως εφαρμογή της πολιτικής του «διαίρει και βασίλευε» και της στημένης λεμονόκουπας. Η εμπλοκή των ποικίλων επικίνδυνων αλληλεπιδράσεων στα Βαλκάνια οδηγεί την Ελλάδα στην ανάγκη ενός ενιαίου μετώπου αντιιμπεριαλιστικής αντιμονοπωλιακής κατεύθυνσης από πάνω έως κάτω. Οι... Λακεδαιμόνιοι έχουν θέσει το θέμα από πολλού χρόνου. Μένει η ανταπόκριση κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων ως αρχή ουσιαστικής διεξόδου λαϊκής αποδοχής.