Η μεγαλύτερη εμπλοκή του ιδιωτικού τομέα και των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (ΜΚΟ) στην πρόληψη και στην αντιμετώπιση της παραβατικότητας των ανηλίκων και η ενίσχυση του εθελοντισμού αναδείχτηκαν, χτες, ως η αποτελεσματική «λύση» για την κάλυψη των κρατικών κενών, κατά την πρώτη μέρα της διημερίδας με θέμα «Διεπιστημονικότητα και διεταιρικότητα για την κοινωνική ένταξη του νεαρού παραβάτη», που διοργανώνουν το Εργαστήριο Ποινικών και Εγκληματολογικών Ερευνών του Πανεπιστημίου Αθηνών (ΕΠΕΕ) και ο Σύνδεσμος Επιμελητών Δικαστηρίων Ανηλίκων Ελλάδας (ΣΕΔΑ).

Δίνοντας το στίγμα της διημερίδας ο πρόεδρος του ΕΠΕΕ, Νέστωρ Κουράκης, εξήγησε τον όρο «διεταιρικότητα», δηλαδή το συντονισμό τοπικών και κοινωνικών εταίρων (κρατικών υπηρεσιών, δικαστικών αρχών, εθελοντών και του ιδιωτικού τομέα) στην αντιμετώπιση της παραβατικότητας των ανηλίκων.

«Νομιμοποιώντας» τις τραγικές ελλείψεις σε υποδομές και προσωπικό, η Κ. Δ. Σπινέλλη, αναπληρώτρια διευθύντρια του ΕΠΕΕ, χαρακτήρισε «μη παραγωγικές δαπάνες» αυτές που απαιτούνται για την αντιμετώπιση νεαρών παραβατών, «οι οποίοι αποτελούν είτε προσωρινά, είτε διά βίου, κοινωνικό βάρος που συνεπάγεται υψηλό και μη ανταποδοτικό κόστος»! Ετσι, σημείωσε, «η διεταιρικότητα προσφέρει λύσεις στα κρατικά οικονομικά αδιέξοδα, στην οικονομική στενότητα για τέτοιου είδους δαπάνες».

Μετέφερε ακόμα την εμπειρία από χώρες της ΕΕ λέγοντας ότι, για παράδειγμα, στη Βρετανία τα σχολεία βρίσκονται σε στενή συνεργασία με την αστυνομία για «δημιουργία ασφαλούς μαθησιακού περιβάλλοντος». Στη συνεργασία του υπουργείου Δικαιοσύνης με ΜΚΟ και άλλους φορείς στο πλαίσιο «της διεταιρικής προσέγγισης του φαινομένου της νεανικής παραβατικότητας» αναφέρθηκε η Χρ. Πέτρου, γενική διευθύντρια Σωφρονιστικής Πολιτικής του υπουργείου. Στάθηκε ακόμα στη δημιουργία του ΝΠΙΔ «Επάνοδος», όπου σύμβουλοι επιχειρηματικότητας θα προσανατολίζουν επαγγελματικά νεαρούς με παραβατική συμπεριφορά.

Υπενθυμίζεται ότι σε πρόσφατη επίσκεψη της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκας Παπαρήγα, στην Υπηρεσία Επιμελητών Ανηλίκων, είχαν επισημανθεί οι τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό, επιστήμονες και υποδομές, η κυριολεκτικά ανύπαρκτη πολιτική για την πρόληψη, αντιμετώπιση και ένταξη των νεαρών παραβατών. Αντί για γενναία μέτρα και χρηματοδότηση σε αυτόν τον τόσο ευαίσθητο τομέα, επιχειρείται η διαχείριση του προβλήματος μέσω εθελοντών, ιδιωτών και κατασταλτικών μηχανισμών.