Στο Βέλγιο, μας δείχνουν τα κανάλια, εκπαιδεύουν τους ανθρώπους να χαιρετούν (!!) τους συνανθρώπους τους, στο δρόμο, προκειμένου να εκπληρώνουν, όπως οφείλουν την κοινωνική αυτή συνήθεια ο ένας στον άλλο. Για την ενέργειά τους αυτή, τώρα και στο εξής, θα παίρνουν και χρήματα. Για κάθε «καλημέρα», «καλησπέρα», «γεια χαρά» κλπ. χαρτζιλίκι 25 ευρώ!! Ναι, καλά διαβάσατε. Το οικονομικό αυτό κίνητρο αποτελεί το κόστος της πολιτισμικής κοινωνικοποίησης. Δε χρειάζεται να δουλεύουμε, αρκούν τρεις, τέσσερες «καλημέρες» την ημέρα και βγάζουμε το καθημερινό μεροκάματο και μάλιστα πλουσιοπάροχα, χωρίς κόπο, σκοτούρες, εργοδότες, ασφάλειες κλπ.

Ολα τα θαυμάσια και θεάρεστα αυτά πράγματα συμβαίνουν στην πολιτισμένη Δύση. Ετσι τουλάχιστον μάς διαβεβαιώνουν τα κανάλια και τα άλλα ΜΜΕ. Μην πάει όμως το μυαλό σας, αγαπητοί αναγνώστες, στο «αφεντικό» που τρελάθηκε, ξαφνικά, και μοιράζει χρήματα στους περαστικούς. Πίσω από αυτές τις ενέργειες κρύβεται κάποια Μη Κυβερνητική Οργάνωση (ΜΚΟ), από τις πολλές που τώρα τα τελευταία χρόνια ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια και στη χώρα μας και ασχολούνται επί παντός του επιστητού, από τα πλέον σοβαρά μέχρι και τα πιο φαιδρά θέματα.

Θέλουν, τρομάρα τους, να ευαισθητοποιήσουν, δήθεν, τον κόσμο προβάλλοντας τα ιδιαίτερα χαρίσματα των ανθρώπων, τον εθελοντισμό και την κοινωνικότητα. Τέρμα το κράτος και οι υποχρεώσεις του προς τους πολίτες. Μπορούν οι ίδιοι να λύνουν τα όποια προβλήματα, υποστηρίζοντας ο ένας τον άλλο. Το κράτος, οι υπεύθυνοι παράγοντες και λοιποί αξιωματούχοι του και η πληθώρα των παρατρεχάμενων θα δικαιολογούν την ύπαρξή τους όχι για να ενδιαφέρονται και ν' αποδίδουν τις κοινωνικές, συνταξιοδοτικές, ιατρικές, εκπαιδευτικές υπηρεσίες και παροχές στους πολίτες, για το όποιο προσφερόμενο έργο, αλλά μόνο θα εισπράττουν τις οικονομικές, προς το κράτος, εισφορές και υποχρεώσεις των πολιτών. Και μετά θα κάαααθονται... Τα άλλα θα τα φροντίζουν τα κανάλια με τους τηλεμαραθώνιους, οι ΜΚΟ, ο εθελοντισμός, η Εκκλησία και τα ιδρύματά της και λοιποί φιλάνθρωποι. Η ζητιανιά και η ελεημοσύνη σ' όλο τους το μεγαλείο.

Η ρωμαιοκρατία δυστυχώς, τηρουμένων των αναλογιών και εποχών, επανέρχεται δριμύτερη. Οι θηριομαχίες και μονομαχίες μέχρι θανάτου στα ρωμαϊκά στάδια, σε εξευγενισμένη μορφή, για να τηρούμε και τα προσχήματα, παρατηρούνται και σήμερα. Τώρα τις ονομάζουν ανταγωνισμό και ελεύθερη αγορά. Μεσσίες όμως τώρα δεν υπάρχουν. Ο τελευταίος ήταν ο Χριστός, τον οποίο οι ίδιες δυνάμεις, γιατί τους χάλαγε τα σχέδια με τα κηρύγματά του, τον ανέβασαν στο σταυρό. Για να τον μεταβάλουν οι μεταγενέστεροι σε Μεσσία, που θα λυτρώσει τον άνθρωπο, από τα δεινά, όχι εδώ στη Γη, αλλά στον Ουρανό και πάντως μετά θάνατο.

Αλλά, όπως μας λέει ο μεγάλος και πολύ αξιόλογος ποιητής και συγγραφέας Κ. Βάρναλης: «Ο Θεός κι ο Εξαποδώ(ς)/ Κει (στον Ουρανό) δεν είναι/ παρά δω (στη Γη)». Τώρα, έχει οδηγό ο άνθρωπος, το σοσιαλισμό, τον οποίο δοκίμασε στην πράξη εδώ στη Γη. Μπορεί οι χαμαιλέοντες και τα ποντίκια να σταμάτησαν την πορεία του ανθρώπου προσωρινά. Τα άχυρα δεν μπορούν να σταματήσουν την πορεία του ποταμού. Οι λαοί συσπειρωμένοι, σαν μια γροθιά θα αποτινάξουν το ζυγό των εκμεταλλευτών τους, μια φούχτα καπιταλιστών - ιμπεριαλιστών. Θα φέρουν την Ισότητα, τη Δικαιοσύνη, την Ειρήνη στον Κόσμο για όλους τους ανθρώπους.