Β. ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ

Στις 21 Μάη ο πρόεδρος του ΣΥΝ, Αλ. Τσίπρας, δήλωνε: «Βεβαίως, να το συζητήσουμε. Εμείς είμαστε ανοιχτοί στη συζήτηση» και «δεν έχουμε καμία εμμονή. Είμαστε ανοιχτοί στο διάλογο, ανοιχτοί στις συνεργασίες, θέλουμε μια άλλη προοπτική για τον τόπο, θέλουμε μια δημοκρατική προοδευτική διακυβέρνηση»... Αλλά το ΠΑΣΟΚ «επαναφέρει το θέμα χωρίς ένα συγκεκριμένο προγραμματικό πλαίσιο» (...) «εμείς περιμένουμε να κατασταλάξουν στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης σε ποια κατεύθυνση προγραμματική και πολιτική θέλουν, ως κόμμα, να προχωρήσουν».

Τι άραγε έχει αλλάξει ώστε να απαρνηθεί το ΠΑΣΟΚ τον ταξικό του προσανατολισμό υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου; Τα ευρήματα των... δημοσκοπήσεων είναι η επί της ουσίας απάντηση της Κουμουνδούρου! Οπως το έθεσε ο Αλ. Αλαβάνος (26 Μάη, Ρ/Σ ΑΛΦΑ) ο ΣΥΡΙΖΑ «με μια σταθερότητα σ' αυτά τα διψήφια ποσοστά έχει καταφέρει ένα μεγάλο αποτέλεσμα. Ακυρώνει τον εκλογικό νόμο που δίνει αυτοδυναμία κι έτσι ανοίγει εξελίξεις για την πολιτική ζωή, ώστε να φύγει από το τέλμα»! Ο νοών νοείτω...

Ο πρώτος που εννόησε ήταν ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΝ, Ν. Κωνσταντόπουλος, ο οποίος υπέδειξε το αυτονόητο: «Οταν δε θέλουμε την αυτοδυναμία λογικά μιλάμε για συνεργασίες προγραμματικές και πολιτικές (...) αλλαγή του τοπίου δεν είναι να έρθει ο Συνασπισμός αυτοδύναμος στη θέση ενός από τους αυτοδύναμους» (ΝΕΑ, 25/5) και προειδοποίησε προσωπικά τους Παπανδρέου - Τσίπρα πως θα κριθούν για το αν θα ανταποκριθούν στη δυναμική της προγραμματικής ανασύνθεσης για τη νέα κοινωνική πλειοψηφία.

Την επομένη ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ, Αλ. Αλαβάνος, δήλωνε ότι η διάθεση ενός κόσμου για συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ «έρχεται και ακουμπάει και σε μια δική μας πρόθεση και σε μια δικιά μας διάθεση. Θέλουμε εμείς αυτή τη συνάντηση»!

Το γεγονός ότι μόλις δύο μέρες μετά στις 27/5 ο Αλ. Αλαβάνος έκανε τη δήλωση περί «καθόδου στον Αδη», έχει την εξήγησή του: Στη σταδιακή πτώση των δημοσκοπικών ποσοστών για το ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και στην «γκρίνια» ορισμένων συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ για την επαναφορά στο προσκήνιο της συζήτησης περί κεντροαριστεράς ή καλύτερα κοινής εκλογικής καθόδου των δύο κομμάτων (Ν. Κωνσταντόπουλος, Θ. Πάγκαλος, Κ. Σκανδαλίδης).

Αλλωστε, στις 29/5, ο Δ. Παπαδημούλης σχολίαζε τις δηλώσεις του Ευ. Βενιζέλου περί αυτοδύναμου ΠΑΣΟΚ κλπ, με τη φράση: «Ο κ. Βενιζέλος προσπαθεί να σκάψει το λάκκο του Γ. Παπανδρέου. Κάθε φορά που ο Γ. Παπανδρέου κάνει ένα άνοιγμα στον ΣΥΝ, ανεξάρτητα πόσο ειλικρινές και συνεπές είναι αυτό, βγαίνει να του τραβήξει το χαλί».

Το ζήτημα για τους θιασώτες της «προοδευτικής διακυβέρνησης» είναι το πώς θα μεθοδευτεί αυτή η συνάντηση, έτσι ώστε να μην ξεφωνηθούν από τον κόσμο. Και η μεθόδευση βρίσκεται σε εξέλιξη.

Ηταν αποκαλυπτικά τα πανηγύρια της ηγεσίας του ΣΥΝ, που μόνο «φωτοστέφανο» δε φόρεσε στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ για τη στάση που κράτησε αυτή σε ό,τι αφορά στην αναθεώρηση του άρθρου 16. Κι ας μην ήταν τίποτα περισσότερο από έναν ελιγμό στον οποίο εξαναγκάστηκε το ΠΑΣΟΚ κάτω από την πίεση του κινήματος. Κι ας μην παραιτήθηκε ποτέ το ΠΑΣΟΚ από τις διακηρυγμένες αντιδραστικές του θέσεις για την Παιδεία.

Είναι αποκαλυπτικά τα όσα διεμήφθησαν σχετικά με την υπόθεση του ΟΤΕ. Ο ΣΥΝ «χαιρέτισε ολόψυχα», κατά δήλωση του προέδρου του Αλ. Τσίπρα, τα όσα είχε πει η Λ. Κατσέλη σχετικά με το τι θα κάνει το ΠΑΣΟΚ όταν επανέλθει στην εξουσία, ότι δηλαδή θα επιδιώξει την αποκατάσταση του δημόσιου ελέγχου του ΟΤΕ. Κι όταν άρχισε το ΠΑΣΟΚ να τα «γυρνάει», ο ΣΥΝ επέμενε να το καλεί διά του προέδρου του Αλ. Τσίπρα - 10 Μάη, από το βήμα της ΚΠΕ του ΣΥΝ - «αν θεωρεί ότι μπορεί να ανακτηθεί ο δημόσιος έλεγχος του ΟΤΕ να βγει και να το πει καθαρά. Αν πιστεύει ότι δεν μπορεί, πρέπει πάλι να το πει καθαρά. Ας μας πει λοιπόν το ΠΑΣΟΚ δημόσια, ποια είναι η θέση του, για να ξέρουμε με ποιους μιλάμε»!

Λες και δεν ξέρουμε με ποιους μιλάμε... Σαν να μην είναι το ΠΑΣΟΚ εκείνο που έβγαλε στο «μεϊντάνι» τον ΟΤΕ και όχι μόνο...

Αξιοσημείωτη είναι και η σύμπτωση των δράσεων και των πρωτοβουλιών των δύο κομμάτων, π.χ. Μάης του '68, χωροταξικό κ.ο.κ. Οπως και η σύμπτωση θέσεων για παράδειγμα στο φλέγον ζήτημα της ακρίβειας. Προτάσεις περί θεσμικών παρεμβάσεων, ενίσχυσης των ελεγκτικών μηχανισμών, κινήματος καταναλωτών κ.ά., που αφήνουν στο απυρόβλητο την καπιταλιστική κερδοφορία, αναπαράγονται από το ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ.

Μόλις την περασμένη Τετάρτη στη Βουλή ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε στροφή 180 μοιρών υπερψηφίζοντας την πρόταση του ΠΑΣΟΚ για σύσταση εξεταστικής επιτροπής αποκλειστικά για την υπόθεση των δομημένων ομολόγων, την οποία είχε καταψηφίσει ακριβώς ένα χρόνο πριν, επικαλούμενος τότε την ανάγκη μιας σε βάθος χρόνου εξέτασης.

Αλλά και σε ένα γενικότερο επίπεδο η ταύτιση «φλυαρεί» για την εγγύτητα των δύο κομμάτων. Ο Κ. Λαλιώτης είχε πρωτοαναφερθεί στον περιβόητο «καζινοκαπιταλισμό» και πριν λίγο καιρό ο Αλ. Τσίπρας (10/5, ΚΠΕ) αναπαρήγαγε το ευφυολόγημα, ισχυριζόμενος ότι για τα οξυμένα λαϊκά προβλήματα δε φταίει ο καπιταλισμός, αλλά μια δήθεν νεοφιλελεύθερη στρέβλωσή του: «Η χρεοκοπία του καζινοκαπιταλισμού (...), το μοντέλο των χωρίς κανόνες χρηματαγορών (...) η εμμονή των οικονομικά ισχυρών του πλανήτη στον επιθετικό νεοφιλελευθερισμό, σε ένα παγκόσμιο οικονομικό μοντέλο όπου κυριαρχεί η παρασιτική χρηματοπιστωτική οικονομία έναντι της πραγματικής οικονομίας, δεν μπορεί παρά να οδηγήσει σε αδιέξοδο και σε κρίση»!

Πολύ περισσότερο για τους «εραστές» της καπιταλιστικής ΕΕ δεν ευθύνεται αυτός ο χαρακτήρας της αλλά τα - κατά τον Αλ. Τσίπρα - «μονομερή και μονόπλευρα χαρακτηριστικά των κριτηρίων της οικονομικής σύγκλισης της ΕΕ»!

Και τα δύο κόμματα δεν αναφέρονται ποτέ σε συνειδητή ταξική πολιτική υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου, όταν επικρίνουν τη ΝΔ, αλλά αρκούνται σε «συνθήματα» του τύπου (Αλ. Τσίπρας): «Ο πρωθυπουργός παριστάνει ότι είναι από άλλο ανέκδοτο. Κάνει ότι δεν ακούει. Εκανε ότι δεν άκουσε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας (...) όταν ζήτησε λιγότερη σκληρότητα απέναντι στην κοινωνία». Και απλά αυτή η κυβέρνηση έχει κάνει «επιλογή να τα έχει καλά με 30 οικογένειες και πολυεθνικές» που κάνουν κουμάντο στον τόπο. Σ' αυτό το επίπεδο τοποθετεί ο ΣΥΝ το ζήτημα της οικονομικοπολιτικής εξουσίας της αστικής τάξης.

Το ΠΑΣΟΚ πρότεινε... κίνημα καταναλωτών. Και ο ΣΥΝ, διά του Αλ. Τσίπρα, κάλεσε το λαό να παλέψει για... υγιή ανταγωνισμό! Να διαπιστώσει «πόσο αποδοτικό μπορεί να είναι ένα μαζικό κοινωνικό κίνημα, που θα απαιτήσει την επιβολή ελέγχων στα περιθώρια κέρδους και στις εναρμονισμένες πρακτικές των μεγάλων επιχειρήσεων. Ας δοκιμάσουμε να δούμε πόσο καλύτερα λειτουργεί ο ανταγωνισμός, όταν οι καταναλωτές είναι δραστήριοι και φωνάζουν»!

Στόχος και των δύο κομμάτων είναι «ένα ριζοσπαστικό πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων».

Στο πλαίσιο των παραπάνω αναλύσεων, ο ΣΥΝ προτείνει π.χ. για τον ΟΤΕ: Το 49% στους καπιταλιστές και το 51% στο κράτος των καπιταλιστών. Γαρνιρισμένο με φιοριτούρες περί «εργατικού και κοινωνικού ελέγχου». Και ακόμα - ένα άλλο παράδειγμα από την επικαιρότητα - υπερασπίζεται μέχρι τελείας τον (αντι)νόμο - πλαίσιο ο οποίος στα κρίσιμης σημασίας ζητήματα ταυτίζεται με το νόμο - πλαίσιο της κυβέρνησης. Θέλει «ανταγωνιστικό» πανεπιστήμιο, που η γνώση που θα παράγει να πουλιέται ακριβά στην αγορά, ώστε οι επιχειρηματίες να μην κατευθύνονται εκεί όπου βρίσκουν χαμηλότερο κόστος εργασίας (Αλ. Τσίπρας, εφημερίδα «Athens Voice»). Δίνει γραμμή για συμμετοχή στις πρυτανικές εκλογές, ουσιαστικά νομιμοποίησης του νόμου - πλαισίου, και αποσπά τα εύσημα της Α. Διαμαντοπούλου: «Πιστεύω ότι ήταν ένα θετικό βήμα από πλευράς ΣΥΝ»...

Είναι βέβαιο πως αν ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, ως ο πολιτικός φορέας του οπορτουνισμού στην Ελλάδα, δε δεσμευόταν από το ρόλο του αναχώματος στη ριζοσπαστικοποίηση λαϊκών συνειδήσεων, θα πρόσφερε πολλά περισσότερα πειστήρια της επιζήμιας επίδρασής του στο κίνημα και το λαό, για τον οποίο επιφυλάσσει ρόλο βαστάζου της κεντροαριστερής διακυβέρνησης, με ανταμοιβή... τα μαντίλια για να σκουπίζει τον ιδρώτα του.