Την αγωνία της διαφυγής από τη ρημαγμένη πατρίδα τους, ακολουθεί και συμπληρώνει η αγωνία της επιβίωσης. Αυτό επιβεβαίωσαν και με τη δική τους πείρα οι μετανάστες που το Συνδικάτο Κλωστοϋφαντουργών συνάντησε χτες σε βιοτεχνία ιματισμού, όπου δουλεύουν, στο Βοτανικό.

Διακόσιοι περίπου εργάτες κι εργάτριες κάθε ηλικίας, ακόμα και παιδιά που δεν έχουν καν συμπληρώσει τα 18 τους χρόνια, εργάζονται στην επιχείρηση «LADY FASHION», ζώντας - όπως εκατομμύρια μετανάστες στον κόσμο - μια «Οδύσσεια», για την οποία μάλιστα οι πραγματικοί ένοχοι πασχίζουν να πείσουν ότι είναι «δυσάρεστη» μεν, «αναπόφευκτη» δε.

«Τι να κάνουμε, θέλουμε μεροκάματο...», ήταν η φράση που πρόφεραν σε σπαστά ελληνικά, αφού πρώτα μιλούσαν για την εκμετάλλευση που υφίστανται, μαρτυρώντας ότι είναι όμηροι της ανεργίας και της παρανομίας, στην οποία τους καταδικάζει η κυρίαρχη πολιτική. Δουλεύουν καθημερινά μέχρι 12 ώρες και το Σάββατο 10. Εξι μέρες τη βδομάδα. Με διάλειμμα μερικών λεπτών, για να φάνε δίπλα στη ραπτομηχανή, στα υφάσματα και τα χνούδια. Για να πάρουν 3 με 3,5 ευρώ την ώρα, παλεύοντας μ' αυτά τα χρήματα όχι μόνο να ζήσουν οι ίδιοι, αλλά και να βοηθήσουν οικογένειες που έχουν μείνει χιλιόμετρα μακριά, στις πατρίδες τους.

Οπως κατήγγειλαν οι εργαζόμενοι, οι υπερωρίες δεν πληρώνονται όπως πρέπει, συχνά δεν καταβάλλονται ένσημα. Το Συνδικάτο διαπίστωσε ότι οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας παραβιάζονται συνολικά. Στελέχη της εταιρείας αρνήθηκαν ότι ισχύουν τα παραπάνω. Ωστόσο, το αν και πόσο ανησυχεί η εργοδοσία για τα δικαιώματα των εργαζομένων, φάνηκε από τις θέσεις που υπερασπίστηκαν, όπως, π.χ., ότι είναι «δικαίωμά μας να απολύουμε»...

Από τη μεριά του, το Συνδικάτο κάλεσε τους εργαζόμενους σε αγωνιστική συσπείρωση, να πυκνώσουν τις γραμμές του, ώστε να δυναμώσει αποφασιστικά η οργάνωση της πάλης για την προάσπιση και διεύρυνση των δικαιωμάτων των μεταναστών εργαζομένων. Και, βέβαια, ξεκαθάρισε ότι η εργοδοτική αυθαιρεσία δε θα μείνει αναπάντητη.