Ακοίμητο φως... | ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑ | ΤΗΛΕ ...ΠΑΘΗ

ΤΗΛΕ ...ΠΑΘΗ

Ακοίμητο φως...

Περικυκλώνουμε την Ακρόπολη και προχωράμε προς το Σύνταγμα, σχηματίζοντας 63 κύκλους αλησμόνητων χρόνων, που δε θα σβήσουν ποτέ το μεγάλο τους έγκλημα. Κάθε χρόνος που περνά είναι και μια τομή στο σήμερα, γιατί το σήμερα, όπως και το χτες, είναι στα χέρια των αδίστακτων πολεμοκάπηλων του ιμπεριαλισμού, που πρέπει ν' αντιπαλέψουμε.

Ενα μνημείο, ένα ακοίμητο φως που δε σβήνει, άφθονα στεφάνια από πολύχρωμα ξερά λουλούδια, χάρτινα ομοιώματα πελαργών, σύμβολα Ειρήνης, ένα κτίριο καταστραμμένο (η παλιά Νομαρχία), που απόμεινε διατηρητέο να θυμίζει την αποφράδα μέρα, κι ένα μουσείο με τις εικόνες της φρίκης. Ενα ολοκληρωτικά καταστραμμένο τοπίο, κρανίου τόπος, κατάρας και θλίψης... Σκιές μόνο που απόμειναν στους τοίχους, τα σκαλιά και τα πεζούλια, ενώ τα άτομα εξαϋλώθηκαν, εξαχρειώθηκαν και εξαφανίστηκαν.

Φυσιογνωμίες που απόμειναν, σκληρές και παραμορφωμένες διηγούνται (σε βίντεο) τη φρίκη και το θάνατο... Λιωμένα μέταλλα και κρύσταλλα, ξεσχισμένα ρούχα, καμένες σάρκες. Μια άμορφη ρευστή μάζα.

Προσκυνητής στον τόπο του Μαρτυρίου. Ενα στεφάνι από χάρτινα χρωματιστά λουλούδια κι ένα κερί στη μνήμη 300 χιλιάδων νεκρών που άφησε πίσω του το τεράστιο μανιτάρι του θανάτου, με την αιώνια ευχή: Ποτέ πόλεμος πια! Ποτέ Χιροσίμα. Ποτέ Ναγκασάκι. Ποτέ Κόσσοβο. Ποτέ Αφγανιστάν. Ποτέ Ιράκ. ΟΧΙ στα πυρηνικά και τους εξοπλισμούς. ΟΧΙ στην «αντιπυραυλική ασπίδα» των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στην Τσεχία και την Πολωνία.

Βαδίζεις μες στην απελπισία και την απόγνωση... Με μεγάλες ρωγμές οι τάφοι ανοίγουν και οι ψίθυροι γίνονται φωνές και οι φωνές κραυγές και οι κραυγές αλαλαγμοί οργής κι αγανάκτησης σε ένα πανανθρώπινο «κατηγορώ».

Παρελαύνουν μπροστά σου τερατώδεις σκιές φαντασμάτων, με τις κόγχες των ματιών πεταμένες έξω, τραγικές φιγούρες φρίκης, με καμένα πρόσωπα και αλλοιωμένες σάρκες να κρέμονται από τα δάχτυλα σαν σταλαχτίτες.

Να, τι μου θύμισε η χτεσινή μας μάζωξη. Ηταν ένα όνειρο ζωής η επίσκεψή μου στη Χιροσίμα. Ενα μακρινό ταξίδι στον τόπο, στο χρόνο, στη μνήμη.

Σήμερα η Χιροσίμα, μια ολοζώντανη πόλη 2 εκατ. κατοίκων, δε θυμίζει τίποτα από το φρικτό παρελθόν της. Η ζωή συνεχίζεται. Τεράστιοι ουρανοξύστες, μεγαλοκαταστήματα, μεγαλοξενοδοχεία, πάρκα - στο Δέλτα των πολλών ποταμών της πόλης - προσπαθούν να πνίξουν την οδύνη και να δώσουν μια επίπλαστη νότα μεγαλοπρέπειας, κοσμικότητας και μεγάλης εμπορικής ανάπτυξης.

Προσκυνητής στον τόπο του Μαρτυρίου με μια ευχή για την Ειρήνη. Για όποιον έστω κι από μακριά έζησε αυτή την εμπειρία..!

Βασίλης ΛΙΟΓΚΑΡΗΣ