Ο αντιφασίστας κληρικός Μάρτιν Νιμέλερ (1892-1984) -γερμανικής καταγωγής - και καταδιωχθείς μετά την άνοδο του ναζισμού στη Γερμανία σε πλήθος στρατόπεδα συγκέντρωσης, κολαστήρια, έγραφε αποφθεγματικά γι' αυτούς που αδρανούν στη βαρβαρότητα του φασισμού: «Πρώτα ήρθαν για τους κομμουνιστές και δεν ύψωσα τη φωνή μου, γιατί δεν ήμουν κομμουνιστής. / Μετά ήρθαν για τους σοσιαλιστές και δεν ύψωσα τη φωνή μου, γιατί δεν ήμουν σοσιαλιστής. Μετά ήρθαν για τους συνδικαλιστές και δεν ύψωσα τη φωνή μου, γιατί δεν ήμουν συνδικαλιστής. / Μετά ήρθαν για τους Εβραίους, και δεν ύψωσα τη φωνή μου, γιατί δεν ήμουν Εβραίος. Μετά ήρθαν για μένα και δεν είχε μείνει κανείς να υψώσει τη φωνή του για μένα...».

Λόγια για τη διαρκή προτροπή της μη απώλειας της εν εγρηγόρσει καταστάσεως του ανθρώπου. Λόγια του «Αντισταθείτε» στο φασισμό. Ο Β΄ παγκόσμιος πόλεμος είχε αρκετούς προλόγους. Στον εμφύλιο πόλεμο της Ισπανίας, ακούγεται η παραδοξότερη κραυγή: «Κάτω οι διανοούμενοι, ζήτω ο θάνατος!!!». Η φρίκη δεν έγκειται τόσο στην αποδοκιμασία των διανοουμένων, αλλά στη ζητωκραυγή υπέρ του θανάτου! «Εν ανάγκη θα τουφεκίσω τη μισή Ισπανία», έλεγε ο φασίστας Φράνκο! Οι βάρβαρες ρήσεις που ακούγονταν στην Ισπανία (1936) είχαν βρει έδαφος στην Ιταλία των φασιστών του Μουσολίνι, στη Γερμανία του Χίτλερ, των ναζί. Η πολεμική μηχανή είχε στηθεί.

Λειτουργούσε το «σύστημα», που έφερνε τις βαρβαρότητες. Οι διωγμοί των κομμουνιστών, των πνευματικών ανθρώπων και των Εβραίων, που απομακρύνονταν συστηματικά απ' τις θέσεις τους. Τα μεγάλα στρατόπεδα συγκέντρωσης είχαν εγκαθιδρυθεί στη Γερμανία απ' το 1933. Στην Ιταλία οι διώξεις των εργατών - συνδικαλιστών, οι πυρκαγιές σε σπίτια αντιφασιστών, οι πυροβολισμοί κατά διαδηλωτών ήταν, μαζί με την αντικομμουνιστική ψύχωση, καθημερινά γεγονότα (απ' το 1922}. Στη Γαλλία, ο στρατάρχης Πετέν, μιλώντας ως υπουργός Αμυνας (1934), έλεγε: «Η Γαλλία δε χρειάζεται ιδέες, γιατί διαιρούν!». Απαγορεύεται, δηλαδή, η Σκέψη! Ηταν η φιλοσοφία του συνεργάτη μετέπειτα των Γερμανών!

Τα «μαύρα πουκάμισα» του φασισμού - πολέμου, οι βρυχηθμοί, τα φασιστικά αυγοτάραχα, η τρομοκρατία, οδηγούσαν τα ίχνη των εγκλημάτων τους: Τα φοβερά στρατόπεδα της φρίκης του μαρτυρίου, οι ραβδωτές στολές καταδίκων, σφραγισμένες μ' ένα μεγάλο γράμμα - «Π» (Πολίτισερ Φερμπρέχερ, πολιτικός κρατούμενος). Η «οργάνωση του θανάτου» βρήκε ονόματα στο Νταχάου, στους βάλτους του Μονάχου! Το Οράνιερμπουργκ (Βερολίνο), το Φλόσεμπουργκ (1938) στη Βοημία, το Μαουτχάουζεν (Αυστρία), το Αουσβιτς (Πολωνία), το Μπιρκενάου (1942), ήταν τα «φασιστικά κέντρα της νέας Ευρώπης». Το Ντόρα (1943) στα υπόγεια του εργοστασίου παραγωγής πυραύλων V-2, όπου πέθαιναν όλοι οι κρατούμενοι σε μια βδομάδα.

Το υπέδαφος του πολέμου καλλιεργείται διαρκώς απ' τη «νέα τάξη» του αίματος των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων (ΗΠΑ - ΕΕ). Οι «προληπτικοί πόλεμοι» με πρόσχημα την «τρομοκρατία» - οι «πολιτικές μπίζνες» των πολυεθνικών - συνθέτουν ό,τι ο Λένιν ονόμαζε η «εποχή του ιμπεριαλισμού». Οι απροκάλυπτες φασιστικές πιέσεις των ΗΠΑ σε Συρία, Ιράν, Μέση Ανατολή καταδείχνουν ότι εποφθαλμιούν το πετρέλαιο (μονοπώλιο γι' αυτούς) - όπως τότε ο φασιστικός άξονας του Χίτλερ ήθελε το σίδερο, το χαλκό, τον ψευδάργυρο, τον ορυκτό πλούτο. Προετοιμαζόμενοι οι ιμπεριαλιστές για πόλεμο, γυρεύοντας «μεταλλεύματα» οικονομικά. Οπου τα γεωστρατηγικά σχέδιά τους «επιτάσσουν»: Αίμα και δάκρυα για τους λαούς...