Πέμπτη 11 Σεπτέμβρη 2008
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 32
ΤΗΛΕ ...ΠΑΘΗ
ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑ
Κάτι δε ζω

Ο ήλιος είχε βασιλέψει στο Βέρμιο. Η δροσιά κατηφόρισε απ' το Καϊμακτσαλάν. Η νύχτα έβγαλε το νυχτικό της κι ολόγυμνη έρχεται κι αγκαλιάζει τα πάντα. Ολα ηρεμούν. Και ο άνθρωπος.

Στο καφενείο οι άνθρωποι δεν πάνε προγραμματισμένα. Βγαίνεις ή σταματάς να πάρεις τσιγάρα και μπορεί να βρεθείς με παρέα, με το ποτήρι γιομάτο. Η ώρα να περάσει, κοινωνώντας και το λόγο. Βοηθάει και ο Αύγουστος. Είναι στο τελείωμά του και οι δουλειές δεν πιέζουν. Μαζέψαμε και παραδώσαμε τα ροδάκινα. Αθροίσαμε και ξέρουμε το τονάζ μέχρι κιλό. Δε γνωρίζουμε τι και πότε θα πληρωθούμε. Κάθε χρόνο τα ίδια κι εμείς αδύναμοι να τ' αλλάξουμε.

Αναρωτήθηκα ξαφνικά, τι είναι ζωή. Αφορμή ο παιδεμός μου από μια αβαρία στο χωράφι. Αγανάχτησα. Είπα, δεν είναι ζωή αυτή. Και νάτο το ερώτημα. Και να ξέρετε, είμαι ακόμα ερωτευμένος με τη ζωή. Ετσι μίλησε ο ακριανός μου, κι εμείς σοβαρέψαμε. Δουλεύουμε για να ζούμε, δηλαδή για να υπάρχουμε. Δεν είναι αυτό, σίγουρα, ζωή. Τι είναι ζωή;

Κάτι δε ζω, άρχισε πάλι να μιλάει ο ίδιος. Δεν μπορεί να εξαντλείται η ζωή στην εργασία, στον έρωτα προς τη γη και τη γυναίκα. Τη γέννα. Τι άλλο μπορεί να είναι η ζωή; Ρώτησε ο νεότερος της παρέας. Κανείς δεν απάντησε.

Συνέχεια στο μόχθο. Μπας και αντιμετωπιστούν οι ανάγκες. Καθημερινές ανάγκες, της οικογένειας. Δε μένει χρόνος να ζήσουμε. Ναι, πράγματι, τώρα που το σκέφτομαι, αναρωτιέμαι κι εγώ, τι είναι ζωή; απόσωσε το λόγο του ο μεγαλύτερος της παρέας.

Το ερώτημα είναι πολιτικό και πολιτικά απαντιέται, είπε ο διπλανός μου. Αμάν, τον κόψαμε. Μ' εσάς δεν μπορείς να κουβεντιάσεις. Ολα στην πολιτική τα πάτε. Τι είναι ζωή, ρωτάμε. Κατάλαβες; Δε θύμωσε. Μόνο σοβάρεψε περισσότερο και άναψε τσιγάρο. Μας κοίταξε όλους και άρχισε να μιλάει. Συμφωνήσαμε πως ζωή είναι κάτι περισσότερο από την εργασία, τον έρωτα, τη γέννα και γι' αυτό δε ζούμε πλέρια. Ποιος μας στερεί όμως τη ζωή;

Τον κοιτάξαμε με τα φρύδια σμιχτά. Πράγματι, το καθήκον μας το κάνουμε. Παράγουμε. Δεν ορίζουμε όμως την παραγωγή μας. Κάτι τα χαλάει στην ώρα της αμοιβής. Μας εκμεταλλεύονται κι έτσι μας στερούν το χρόνο να ζήσουμε. Λες να 'ναι έτσι; αναρωτηθήκαμε βουβά. Κι αν είναι έτσι, μπας κι έχει δίκιο ο φίλος μας;

Λέω ότι το σύστημα είναι η αιτία. Αυτό μας πνίγει, για ν' αφήσει πολύ χώρο σε άλλους να ζούνε. Είναι εκμεταλλευτικό. Χωρίς εκμετάλλευση δεν μπορεί να υπάρξει. Φανταστείτε ν' ανατραπεί. Δε θα ελευθερωθούμε; Τα είπε εκείνος που αποπήραμε. Κι εμείς κουνήσαμε το κεφάλι.

Για στάσου, είπε ένας. Ετσι, όπως τα λες, πρέπει να δεχτούμε ότι κάποιοι μας εκμεταλλεύονται κι επομένως εξ ορισμού είναι εχθροί μας. Δεν είμαστε όλοι Ελληνες; Είμαστε. Και λοιπόν; Λέω και λοιπόν, διότι είμαστε αγρότες Ελληνες, δηλαδή, θέλουμε δε θέλουμε, αγροτική τάξη. Οι εκμεταλλευτές μας δεν είναι αγρότες, ούτε εργατική τάξη. Τι είναι; ρώτησε ο ίδιος. Κεφαλαιοκράτες τους λέμε. Τάξη, δηλαδή, που έχει την οικονομία στα χέρια της και γι' αυτό την εξουσία.

Στοπ, είπε ο απέναντί μου. Εδώ μια δικαστίνα έκρινε ότι δεν υπάρχουν τάξεις στην Ελλάδα. Δεν τις προβλέπει ο νόμος. Κι εσύ μας λες αγροτική, εργατική, αστική τάξη; Χαμογέλασε. Μη δίνετε σημασία σε τέτοιες κρίσεις, είπε. Είναι ανιστόρητες. Να συνειδητοποιήσετε ότι είμαστε τάξη και αν γίνουμε για τον εαυτό μας τάξη, το ίδιο και οι εργάτες για τον εαυτό τους τάξη, τότε θα 'ρθουν τα πάνω - κάτω, Και, σας το δηλώνω, θ' αρχίσουμε να ζούμε. Σηκώθηκε. Συνεχίζουμε άλλη μέρα. Πρέπει να φύγω. Με περιμένουν στο σπίτι. Ο λογαριασμός δικός μου. Κερνάω. Ο γιος μου πέρασε στο Πανεπιστήμιο. Γεια.


Ιορδ. Α. ΠΡΟΥΣΑΝΙΔΗΣ


Κορυφή σελίδας
Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ