Τω καιρώ εκείνω, αι μυροφόραι γυναίκαι του ΠΑΣΟΚ, πενθούσαι και κλαίουσαι, αφίκοντο εις Χαριλάου Τρικούπην, ίνα παραλάβωσιν τον σταυρωθέντα Υιόν του Ανδρέου, Γεώργιον. Ιδών αυτάς ο Γραμματεύς Ιωάννης, είπεν: «Ουκ έστιν ώδε, αλλ' ανέστη»! Εξηγών, δε, ανέφερεν ότι, ως απεμακρύνθη εκ της κυβερνήσεως της ΝΔ ο υπουργός Βουλγαράκης, εγένοντο γκάλοπ πλείστα, άτινα ανέδειξαν την δημοσκοπικήν ανατροπήν, ήτις δηλοί ότι «και οι έσχατοι έσονται πρώτοι». Αι μυροφόραι γυναίκαι έλεγον αυτώ «τούτον θαύμα μέγα εστί» και έψαλλον «ευλογητός Σοι, Αγιε Ηγούμενε Εφραίμ και θαυμαστά τα έργα σου». Χαράς ευαγγέλια εις το ΠΑΣΟΚ. Εν τη συνάξει συνεργατών του Προέδρου, εκδηλούνται σκηναί απείρου κάλλους. Πετσάλνικος, ομού μετά Λοβέρδου, ψάλλουσιν, εν χορδαίς και οργάνω, το «Ωσσανά». Μαρία, εναγκαλισθείσα και ασπαζομένη εις αμφοτέρας τας παρειάς Μίμην, άδει ευλαβικώς «δόξα εν υψίστοις Θεώ». Βενιζέλος, θέτων τον δάκτυλον επί τον τύπον των ήλων, αναφωνεί «αληθώς, ο Κύριος».

Την επομένην της Αναστάσεως ημέραν, ο Γεώργιος, εμφανιζόμενος εις τους συνεργάτας του, είπεν αυτοίς: «Υπάγετε εις τας τηλεοράσεις και τα ραδιόφωνα και αναγγείλατε τω λαώ ότι "Γεώργιος ανέστη". Και ευαγγελίζεσθε το μήνυμα της Αναστάσεως, διακηρύσσοντες τοις πτωχοίς, οίτινες πολλά έπαθον κατά την πολιτικήν διακυβέρνησιν της ΝΔ, ότι το ΠΑΣΟΚ "είναι εδώ, ενωμένο δυνατό" και επανέρχεται, οσονούπω, εις την κυβέρνησιν. Και πείσατε τους πένητας όπως παράσχωσιν, τω ημετέρω κόμματι, την ψήφον των, ίνα, ως κυβέρνησις, μετατρέψωμεν την χώραν εις Γην της Επαγγελίας και προσφέρωμεν αυτοίς τον Παράδεισον, ένθα "ουκ έστι πόνος, ου λύπη, ου στεναγμός, αλλά ζωή ατελεύτητος"».

Οι συνεργάται του αναστάντος Γεωργίου απέρχονται της συνάξεως, δοξάζοντες και υμνούντες αυτόν. Και, εις την άνωθεν παραίνεσιν υπακούσαντες, περιφέρονται ανά τας τηλεοράσεις και τα ραδιόφωνα, μεταφέροντες το μήνυμα της επανελεύσεως του ΠΑΣΟΚ ως σωτήρος του τάλανος και πένητος λαού. Υποσχόμενοι, δε, νέαν αρχήν και διαφορετικήν πορείαν, καλούσιν τους απολολότας ψηφοφόρους ίνα επιστρέψωσιν οίκαδε, ένθα ευρήσουσιν την απωλεσθείσαν θαλπωρήν και την αναγκαίαν βοηθείαν. Ωσαύτως, προβάλλοντες ως «κολυμβήθραν του Σιλωάμ» την θητείαν των εν τη αντιπολιτεύσει, αιτώνται την ψήφον του λαού, ίνα άρη τας αμαρτίας των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ.

Πλην όμως, «φωνή βοώντος εν τη ερήμω». Οι εκ τηλοψίας και διαύλου προφήται ομιλούσιν εις «ώτα μη ακουόντων». Οι εν τω Τύπω κατοικοεδρεύοντες αρωγοί, οίτινες, από καιρόν, προθύμως και ζωηρώς, μετέχουσιν της προσπαθείας ανατάξεως του ΠΑΣΟΚ και επαναφοράς της δικομματικής ισορροπίας, τελούν εν πλήρει συγχύσει, αναλογιζόμενοι «τις πταίει» και ο λαός διά του γκάλοπ ου πείθεται. Και οι εν τω θρόνω της οικονομικής εξουσίας αναπαυόμενοι μεγιστάνες του πλούτου αγωνιούσι δεόντως, φοβούμενοι τον ενεδρεύοντα και ουκ εξαλειφθέντα κίνδυνον διασαλεύσεως της τάξεως και της ηρεμίας του πολιτικού συστήματος, ως διασφαλίζεται διά της ισομερούς κατανομής δυνάμεων των εν τη κυβερνητική εξουσία εναλλασσομένων πόλων του δικομματισμού...